Dream My Dream

Πριν ξεκινήσω το χθεσινό μου όνειρο, πρέπει να τονίσω πως τον τελευταίο καιρό, η ώρα 22:22 με κυνηγά σαν ερωτευμένη έφηβη κοπελίτσα. Πολύ συχνά, κοιτάω το ρολόι βλέποντας το 22:22 να με κοιτάζει πίσω. (όπως και το 2:22)
(προφανώς πρέπει να ψάξω στο Internet τι σημαίνει αυτό)

Ετοιμαστείτε για σουρεαλισμό:

Ήμουν, λέει, σε μια ψυχιατρική κλινική. Δεν ήμουν τρόφιμος (περίεργο) αλλά επισκέπτης.
Φορούσα μαύρο κουστούμι (sic), λευκό πουκάμισο από μέσα και λιτή μαύρη γραβάτα. Στεκόμουν στην αίθουσα αναμονής περιμένοντας προφανώς, να δω κάποιο οικείο πρόσωπο. Μετά από κάποια ώρα, με πλησιάζει ένας νοσοκόμος και μου λέει με λίγο παγωμένο ύφος:

"Η κυρία, σας περιμένει στο καθιστικό"

Πήγα χωρίς να αναρωτηθώ τίποτα.
Ποια κυρία;
Γιατί με περιμένει και δεν έρχεται στη αίθουσα;
Και στην τελική, πως ρε διάολε μια ψυχιατρική κλινική έχει καθιστικό???

Μπαίνοντας λοιπόν στο καθιστικο, είδα μια ξανθιά κοπέλα χωρίς να μπορώ να ξεχωρίζω τα χαρακτηριστικά της, να με περιμένει καθισμένη σε έναν καναπέ. Περπατούσα προς το μέρος της αρκετή ώρα, αλλά η απόσταση που μας χώριζε, δεν μίκραινε.

Παρέμενε η ίδια.

Μέχρι που με πλησίασε ο ίδιος προηγούμενος νοσοκόμος και μου είπε:
"Ο χρόνος του επισκεπτηρίου έχει τελειώσει εδώ και δέκα λεπτά."

"Τι ώρα είναι;" απάντησα με επιθετικό ύφος.

"22:32".

Εάν βγάλεις το δεκάλεπτο που μου είπε ο νοσοκόμος, τι αριθμός προκύπτει??

-Lcfr.