Τελικά, κατέληξα πως η χειρότερη κατηγορία ανθρώπων είναι αυτή των άβουλων.
Τους ψεύτες;
Τους έχουμε μάθει, πλέον, και όταν τους εντοπίζουμε, ξέρουμε ΑΚΡΙΒΩΣ τι πρέπει να κάνουμε για να τους πετάξουμε από την ζωή μας, σαν μασημένες τσίχλες χωρίς ζάχαρη.
Τους αχάριστους; Επίσης.
Τους εγωιστές; Μια από τα ίδια.
Τους άβουλους όμως ανθρώπους; Αυτούς που δεν έχουν την ζωή στα ίδια τους τα χέρια και εξαρτώνται εξολοκλήρου από τις πράξεις και τα λόγια τρίτων;
Εκεί τι κάνεις;
Όταν λοιπόν, έχεις να κάνεις με αυτήν την κατηγορία, από την μια νιώθεις πως πρέπει να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να τους "ξυπνήσεις" από αυτόν τον λήθαργο (που έχουν μπει χωρίς να το θέλουν) αλλά από την άλλη, πρέπει να πάρεις τα μέτρα σου, μιας και ο άβουλος άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο από μια βαλίτσα.
Την μια στιγμή είναι εδώ, ενώ την άλλη είναι εκεί. Όχι επειδή θέλει, αλλά επειδή το χερούλι είναι μόνιμα στα χέρια κάποιου άλλου που αποφασίζει για αυτόν.
Αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους εμπιστευθείς ποτέ.
Όσο και να προσπαθήσουν, όσο και να το παλέψουν... Δεν.
Παραμένουν καταδικασμένοι στην σκλαβιά και στην μιζέρια.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment