Blank Page

(Σημείωση: Ο τίτλος του χθεσινοού άρθρου ήταν "Turn The Page". Σήμερα όπως καταλάβατε, ο τίτλος αφορά την σελίδα που αντικρίζεις όταν γυρίζεις αυτήν που είχες εδώ και καιρό μπροστά σου)

Και εξηγώ με τον γνωστό και κομματάκι γραφικό τρόπο μου.

Τετάρτη σήμερα.
Είναι η πρώτη Τετάρτη, μετά από αρκετό καιρό (εάν το σκεφτώ, ίσως και χρόνια) που εάν κοιτάξω το βιβλίο της ζωής μου, είναι ΑΔΕΙΟ. Δεν γράφει κανένα όνομα και καμία συναισθηματική κατάσταση.

Είναι λευκό.

Και αυτό, είναι αποτέλεσμα των σπασμωδικών και απότομων αποφάσεων, που τις παίρνεις μέσα σε ένα βράδυ. Όταν το αποτέλεσμα αυτό, την επόμενη ημέρα φαντάζει οικείο και πιο καθαρό από ποτέ, τότε καταλαβαίνεις πως ότι έκανες είναι στραμμένο προς την σωστή κατεύθυνση. Δεν μετανιώνεις και το υποστηρίζεις.

Γυρίζω σπίτι και ξέρω πλέον πως είμαι για εμένα και για κανέναν άλλον. Ούτε υποχρεώσεις, ούτε σχέδια για το μέλλον, ούτε ΠΡΕΠΕΙ αυτό και ΠΡΕΠΕΙ εκείνο.

Ελεύθερος.
Απελευθερωμένος από ότι με κρατούσε δέσμιο τόσο καιρό.

Δεν σας κρύβω ότι είναι ιδιαίτερα αναζωογονητικό να κλείνεις το κινητό σου, επειδή αποφάσισες να κοιμηθείς μια ώρα το απόγευμα και να μην έχεις την υποχρέωση να δώσεις αναφορά για το που ήσουν, τι έκανες, με ποιόν και άλλα τέτοια καταπιεστικά.

Ελεύθερος λοιπόν και μέσα σε κάποιο κοντινό (ελπίζω) διάστημα, ανανεωμένος.
Είναι βλέπετε και η ριμάδα η λευκή σελίδα μπροστά μου, που με πιέζει διακαώς να βρω το μολύβι για να αρχίσω να γράφω τα καινούργια ονόματα της ζωής μου.

Καινούργια ονόματα που, ίσως αυτήν την φορά, τα γράψω με ΑΝΕΞΗΤΙΛΟ μαρκαδόρο.

-Lcfr.