Said Sadly

Τελικά, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βάλεις τον εαυτό σου στην διαδικασία να συγχωρέσει κάποιον, που κάποια στιγμή σε έβλαψε. Φυσικά και αναφέρομαι στην ψυχική βλάβη, γιατί όσων αφορά την σωματική, δεν το συζητώ καν.

Κάποια στιγμή στο παρελθόν, έμαθα πως μπήκα και εγώ (σαν παιδί) στην κατηγορία των κερατάδων. Φυσικά και χώρισα αλλά η ουσία είναι αλλού. Όσα χρόνια και να έχουν περάσει, όσα κορμιά και να έχουν ξοδέψει νύχτες δίπλα μου, ακόμα δεν έχω συγχωρεί αυτό το άτομο.

Και δεν νομίζω να το κάνω και ποτέ, για να πω όλη μου την αλήθεια.

Ξέρω πως πιάνω ένα ακραίο περιστατικό και δύσκολα κανείς θα το συγχωρούσε. Όμως έτσι όπως συμπεριφέρθηκα τότε, έτσι συμπεριφέρομαι και τώρα. Δεν συγχωρώ εύκολα, ξέροντας πολύ καλά, πως ίσως να είμαι ιδιαίτερα αυστηρός και απόλυτος.

Υπάρχουν δυο διαφορετικοί τρόποι να συγχωρέσεις κάποιον. Ο πρώτος και πιο εύκολος, είναι να πεις: "έκανες ότι έκανες, μου είπες ότι μου είπες, μην το ξανακάνεις και νερό κάτω από το αυλάκι. Σε συγχωρώ" και στην πραγματικότητα από μέσα σου να σε τρώει να σε βασανίζει και να το έχεις στο μυαλό σου διαρκώς. Ο δεύτερος τρόπος και και δυσκολότερος είναι η πραγματική, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ συγχώρεση, που ότι αρνητικό συναίσθημα υπάρχει, ότι πληγή και να σου έχει μείνει ανοιχτή, να μπορέσεις να την αποβάλεις και καταφέρεις να ζήσεις την ζωή σου, όπως πριν.

Με συγχωρείτε, αλλά το δεύτερο δεν μπορώ να το κάνω. Δεν έχω φτάσει στο επίπεδο που πρέπει, για να νιώσω ικανός να κάνω κάτι τέτοιο. Το θεωρώ αδύνατο.
Ίσως να φταίει το καλούπι μου. Είμαι λίγο ξεροκέφαλος και δύσκολα μου αλλάζεις άποψη.

Πολύ δύσκολα.

Εσύ αδερφέ, που διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές, συγχωρείς εύκολα ή δύσκολα;
Μήπως όλοι μαζί να χαλαρώσουμε λίγο τις απαιτήσεις μας και ίσως και την ζώνη του παντελονιού μας, μιας και δυστυχώς, ζούμε μια ζωή που είναι ιδιαίτερα σύντομη;

-Lcfr.