Monday, September 24, 2012

Muse

Ο κάθε άνθρωπος που έχει μια "καλλιτεχνική" πορεία στην ζωή του, οφείλει να έχει στον περίγυρό του, μια παρουσία για να αντλεί έμπνευση...

Η ζωή, μου έχει συμπεριφερθεί πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα και στα χρόνια που ζω είχα όχι μια, αλλά δυο μούσες, που ακόμα και σήμερα όταν τις φέρνω στο μυαλό μου, με κάνουν να στρέφω τα ματιά μου στην δημιουργία.
(στην προκειμένη περίπτωση στις λέξεις που ποτέ δεν θα δουν τα ματάκια σας)

Η μούσα, κι ας έχει φύγει μέσα από τα χέρια σου σαν το λιωμένο χιόνι, είναι κάτι μοναδικό για το μυαλό. Της έχεις δώσει, χωρίς να στο ζητήσει, εντυπωσιακές δυνατότητες που ερεθίζουν το μυαλό σου σε σημείο θεοποίησης. (μερικές φορές όχι μόνο το μυαλό)

Όχι ότι σας ενδιαφέρει, αλλά στην δική μου περίπτωση, η πρώτη ήταν μελαχρινή (πριν χρόνια) και η δεύτερη ξανθιά (πρόσφατα). Και πάνω σε αυτές, έχω γράψει εκατοντάδες σελίδες, από σκόρπιες σκέψεις και παιχνιδιάρικα συναισθήματα.

Καλό απόγευμα και καλή εβδομάδα...
Θα σας σκέφτομαι διαρκώς, την ώρα που θα ταλαιπωρώ το κορμάκι μου στο γυμναστήριο.

-Lcfr.

No comments: