August 2012

(Σημείωση: Tις συγκεκριμένες γραμμές τις έγραψα το βράδυ της Παρασκευής. σε κάποιο σημείο εκτός Αθηνών)

Είναι η τελευταία Παρασκευή του Αυγούστου και μπροστά μου δεσπόζει η μεγάλη και τελευταία καλοκαιρινή πανσέληνος.
Δεν σας κρύβω πως νιώθω όμορφα.
Γαλήνια.

Όχι γιατί τελειώνει (επίσημα) το καλοκαίρι και μπαίνουμε σιγά-σιγά στην καλύτερη εποχή του χρόνου (το φθινόπωρο).
Καμία σχέση.

Απλά σκέφτομαι πως ήταν ένας εντυπωσιακός Αύγουστος, που αν μη τη άλλο, προσέφερε πολλά και έντονα συναισθήματα. Άλλα πρωτόγνωρα, άλλα συνηθισμένα, (σίγουρα όχι ξεχασμένα) και διάσπαρτα από εδώ και από εκεί, κάποια αρνητικά.

Παράπονο δεν έχω.

Όμως προσπαθώ αρκετή ώρα τώρα (πριν αλλάξει το ημερολόγιο και γράψει 1 Σεπτεμβρίου) να θυμηθώ που βρισκόμουν τέτοια ημέρα πέρυσι.

Μάταια όμως.
Ίσως το γεμάτο φεγγάρι δεν με αφήνει να σκεφτώ αυτά που άφησα πίσω μου μια και καλή.
Ίσως...

Ας το κατηγορήσω λοιπόν και με αυτό θα σας ευχηθώ να έχετε ένα καλό φθινόπωρο. Μια ολοκληρωμένη ζωή με τον άνθρωπο που θέλετε.

Ο Άυγουστος μου προσφέρει ακόμα 22 ολόκληρα λεπτά για να ζήσω αυτήν την μαγική εικόνα που έχω δίπλα μου.
Και ίσως να μην μιλάω για το φεγγάρι αυτήν την φορά.

(Σημείωση: Ελπίζω να είχατε και εσείς ένα όμορφο ΣΚ και να βλέπετε τα πράγματα, όπως πραγματικά είναι. Φρέσκο άρθρο, αύριο)

-Lcfr.