EKTAKTO POST
Συνέβη πριν από λίγο.
Καθάριζα την ντουλάπα μου (την όποια η μητέρα μου χαρακτήρισε "μνημόσυνο" όταν αντίκρισε κατάματα την κυριαρχία του μαύρου χρώματος, πριν κάτι ημέρες που είχε έρθει από το σπίτι μου) και βρήκα μια σακούλα που ειλικρινά δεν θυμόμουν τι είχε μέσα. Την άνοιξα λοιπόν και πριν δω τα πράγματα που περιέχει, με πήρε κυριολεκτικά από την μύτη ένα άρωμα από τα παλιά...
Η σακούλα κρατούσε μερικά πράγματα από μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερα έντονη περίοδο της ζωής μου. Η μυρωδιά ήταν από ένα λατρευτό άρωμα, που τότε είχα "κατασχέσει" μιας και μου άρεσε τόσο πολύ. Υπό την επήρεια λοιπόν του αρώματος, έκατσα και ψαχούλεψα τα πράγματα. Μικρά αντικείμενα ελάχιστης υλικής αξίας, που κάθε ένα από αυτά, εάν το ρωτούσες θα έχει να σου πει μια ιδιαίτερη ιστορία.
Όσο γραφικό και "Παπακαλιάτικο" κι αν ακουστεί, χωρίς να το καταλάβω, είχα βάλει ανάλογη μουσική, είχα απλώσει πάνω στο κρεβάτι μου όλα αυτά τα αντικείμενα και χωρίς καμία προσπάθεια ξανά έζησα στο μυαλό μου όλα όσα είχαν γίνει εκείνη την περίοδο.
Από την αρχή και με αρκετές λεπτομέρειες, αγνοώντας τα όποια άσχημα και ας είχαν συμβεί.
Δεν νομίζω να σταματούσα σύντομα εάν δεν με ξεσκάλωνε η Ella. Που με ένα παιχνιδιάρικο σάλτο της προς το δεξί μου χέρι, μου υπενθύμισε άθελά της, πως η ζωή είναι το τώρα και μερικά πράγματα καλύτερα να τα ξανά βάλω στην σακούλα και να μην τα σκαλίζω και πολύ. Μου είπε επίσης, πως αφού της βάλω φαγητό, με την πρώτη ευκαιρία να τα πάω στην αποθήκη των γονιών μου, εκεί που έχω όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα από το παρελθόν...
Μέχρι να γίνει όμως κάτι τέτοιο, ας ακούσουμε το "Βack To You" που τότε ήταν το Soundtrack της ζωής μου:
Συνέβη πριν από λίγο.
Καθάριζα την ντουλάπα μου (την όποια η μητέρα μου χαρακτήρισε "μνημόσυνο" όταν αντίκρισε κατάματα την κυριαρχία του μαύρου χρώματος, πριν κάτι ημέρες που είχε έρθει από το σπίτι μου) και βρήκα μια σακούλα που ειλικρινά δεν θυμόμουν τι είχε μέσα. Την άνοιξα λοιπόν και πριν δω τα πράγματα που περιέχει, με πήρε κυριολεκτικά από την μύτη ένα άρωμα από τα παλιά...
Η σακούλα κρατούσε μερικά πράγματα από μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερα έντονη περίοδο της ζωής μου. Η μυρωδιά ήταν από ένα λατρευτό άρωμα, που τότε είχα "κατασχέσει" μιας και μου άρεσε τόσο πολύ. Υπό την επήρεια λοιπόν του αρώματος, έκατσα και ψαχούλεψα τα πράγματα. Μικρά αντικείμενα ελάχιστης υλικής αξίας, που κάθε ένα από αυτά, εάν το ρωτούσες θα έχει να σου πει μια ιδιαίτερη ιστορία.
Όσο γραφικό και "Παπακαλιάτικο" κι αν ακουστεί, χωρίς να το καταλάβω, είχα βάλει ανάλογη μουσική, είχα απλώσει πάνω στο κρεβάτι μου όλα αυτά τα αντικείμενα και χωρίς καμία προσπάθεια ξανά έζησα στο μυαλό μου όλα όσα είχαν γίνει εκείνη την περίοδο.
Από την αρχή και με αρκετές λεπτομέρειες, αγνοώντας τα όποια άσχημα και ας είχαν συμβεί.
Δεν νομίζω να σταματούσα σύντομα εάν δεν με ξεσκάλωνε η Ella. Που με ένα παιχνιδιάρικο σάλτο της προς το δεξί μου χέρι, μου υπενθύμισε άθελά της, πως η ζωή είναι το τώρα και μερικά πράγματα καλύτερα να τα ξανά βάλω στην σακούλα και να μην τα σκαλίζω και πολύ. Μου είπε επίσης, πως αφού της βάλω φαγητό, με την πρώτη ευκαιρία να τα πάω στην αποθήκη των γονιών μου, εκεί που έχω όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα από το παρελθόν...
Μέχρι να γίνει όμως κάτι τέτοιο, ας ακούσουμε το "Βack To You" που τότε ήταν το Soundtrack της ζωής μου:
Να δούμε πως θα κοιμηθούμε και απόψε...
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment