Disarm

Έχω την εντύπωση ότι το Disarm των Smashing Pumpkins, είναι μέσα στο top5 των καλύτερων τραγουδιών μου EVER!
Enjoy

Disarm you with a smile,
And cut you like you want me to,
Cut that little child,
Inside of me and such a part of you...

Και ναι.
Το θέμα, για άλλη μια φορά, είναι τα μικρά παιδάκια που στην πραγματικότητα είμαστε όλοι...

-Lcfr

Sunday Morning

Ελπίζω να περάσατε φοβερά εχθές το βράδυ.

Για να πω την αλήθεια μου δεν είμαι της άποψης ότι κάθε Σάββατο πρέπει να το γλεντάς ιδιαίτερα το θέμα, μιας και το πολύ σωστό: "5 ημέρες τρως αγγούρι, και το Σάββατο είσαι μούρη" μου έχει στοιχειώσει το μυαλό, από τότε που το είδα γραμμένο σε εάν τοίχο στα Εξάρχεια. Τι θα πει, "είμαι κουρασμένος από την δουλειά" για να βγω μεσοβδόμαδα?

Μάλλον έχει ξεχαστεί το επίσης πολύ σωστό:
"Δουλεύεις για να ζεις. Δεν ζεις για να δουλεύεις."

Anyway, δεν ξέρω τι με έπιασε πρωί πρωί..
Ίσως να ξύπνησα στραβά.

Ρε ΟΥΣΤ που θα με σχολιάσετε κι όλας!!! :P

Καλημέρες και να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι!

-Lcfr.

Without You

Επειδή έτσι θέλω.
Placebo, Without You I'm Nothing

-Lcfr

Greek Κamaki

...τώρα θα με πείτε περίεργο και κακό, αλλά αυτό που μου συνέβη εχθές το βράδυ πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας...

Ήμουν σε μια περιοχή που καλό θα είναι να μείνει ανώνυμη, για μια δουλειά. (η δουλειά αυτή με έκανε να καθυστερήσω το χθεσινό άρθρο). Όλα καλά λοιπόν...

Στην επιστροφή μου στον σταθμό του Μετρό, με σταμάτησε ένα κοριτσάκι μέσα στην μέση του δρόμου (πεζοδρόμιο ήταν) και μου λέει:
"Καλησπέρα."
Βγάζω ακουστικά και απαντάω:
-"Ορίστε;"
-"Καλησπέρα λέω" συνεχίζει η κοπελίτσα,
-"Καλησπέρα" λέω, χωρίς να έχω και το πιο ευγενικό ύφος του κόσμου, μιας και είναι το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ μου να με σταματάνε όταν έχω έναν ρυθμό στο περπάτημα.
Το κοριτσάκι λοιπόν μου χαμογέλασε, δεν είπε τίποτα παραπάνω, μου έβαλε στην τσέπη ένα κίτρινο χαρτάκι και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση.

Το χαρτάκι λοιπόν είχε το τηλέφωνό της (προφανώς) και το όνομα "Δέσποινα" δίπλα.

Και ρωτάω λοιπόν όλες τις κυρίες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές:
Έτσι λειτουργείτε πλέον; Αυτό είναι το μέλλον του θηλυκού "κυνηγού"; Χαρτάκια με τηλέφωνα και όποιον πάρει ο Χάρος; Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε όταν βλέπετε κάποιον που προφανώς σας αρέσει; Τόσο χαμηλά φτάσαμε εμείς οι άνδρες, που σας έχουμε δώσει τα σκήπτρα στο "πέσιμο" και εσείς το καταστρέφετε κάνοντας τέτοιες ερασιτεχνικές κινήσεις; Ποιες οι πιθανότητες κάποιος σαν εμένα, να χρησιμοποιήσει αυτό το νούμερο για να γνωρίσει κάποια που μοιράζει χαρτάκια από εδώ και από εκεί, σαν το πρεζάκι που ψάχνει την δόση του;

Μηδενικές!! σας διαβεβαιώ.

Η απογοήτευση μου είναι πραγματικά τεράστια αυτήν την στιγμή...

Πόσο πιο χαμηλά πλέον μπορούμε να φτάσουμε;
Πραγματικά πόσο πιο χαμηλά...

Εάν το θέλουμε όλο αυτό, τότε μάλλον το αξίζουμε.
Με τις υγείες μας.

-Lcfr.

New things to come!

Σήμερα συνέβη κάτι για πρώτη φορά στα τέσσερα χρόνια που ξυπνάω την ώρα που μου επιβάλλει ο άρχων "ξυπνητήρι" λόγο της δουλειάς.

Συνήθως κατά την διάρκεια του ύπνου ανοίγω τα ματιά μου και κοιτάζω το iPhone για να δω την ώρα. Ακολουθεί μια αστραπιαία μαθηματική επεξεργασία του χρόνου που μου μένει για ύπνο και ανάλογα με το αποτέλεσμα, βρίζω ή είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος, συνεχίζοντας το οποίο όνειρο έβλεπα.

Σήμερα, τα ματιά μου άνοιξαν στις 3:23 Ο Α.Μ.Υ.Υ.Υ. (αστραπιαίος μαθηματικός υπολογισμός υπόλοιπου ύπνου) έβγαλε 2 ώρες και 57 ΟΛΟΚΛΗΡΑ λεπτά.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτός ο αριθμός θα με έκανε να συνεχίσω τον ύπνο μου με ένα ιδιαίτερα μεγάλο χαμόγελο στο γλυκύτατο προσωπάκι μου...

ΟΜΩΣ...

Ξενέρωσα απίστευτα! Το πλευρό μου το γύρισα με κάτι μούτρα "ναααα" (με το συμπάθιο). "Τόσο πολύ ύπνο έχω ακόμα;" σκέφτηκα με μία πικρία στην σκέψη μου...

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρίσκεις καθημερινά λόγους για να βιάζεσαι να σηκωθείς το πρωί από το κρεββάτι. Όταν όμως τους βρεις, κράτα τους καλά και μην τους αφήσεις ποτέ!! Τα μικρά και καινούργια πράγματα, μας κάνουν να έχουμε όρεξη να ζήσουμε όλα τα λεπτά της ημέρας μας, λες και δεν υπάρχει αύριο.

Αγαπήστε τα καινούργια πράγματα που σας συμβαίνουν, αδέρφια. Αγαπήστε τα! Μπορεί να το μετανιώσετε εάν δεν το κάνετε... Και συνήθως όταν μετανιώνεις για κάτι, είναι αργά...

Η συνήθεια είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε συνηθισμένους ανθρώπους.

Είστε από αυτούς;
Είμαι σίγουρος πως όχι. Εάν ήσασταν, δεν θα διαβάζατε τον ασυνήθιστο Lcfr βραδιάτικο.

Τάδε έφη Lcfr @ 22:09

My Twin

Όταν λέμε κάτι, το κάνουμε. (τι τα φοράμε τα παντελόνια?)

Υποσχέθηκα δυνατό μουσικό post με νόημα, το οποίο λαμβάνει χώρα αυτήν την στιγμή.
Katatonia My Twin.

My TWIN.

For life!!

-L.

HEY!

Ελπίζω, (για το καλό μου) να μην περιμένετε άρθρο σήμερα.
Ο λόγος απλός που δεν έγραψα είναι ιδιαίτερα απλός.
Η σημερινή ημέρα δεν είχε τίποτα που να ερεθίσει το παιδάκι μέσα μου, που του αρέσει να γράφει τις λεξούλες που έχει στο μυαλό του. Εάν μου επιτρέπετε, μπορώ εύκολα να ονομάσω την σημερινή ημέρα: Empty Wednesday.

Δεν θα σας αφήσω έτσι φυσικά. Δεν είμαι τέτοιος.
Ορίστε κάτι για να χαμογελάσει το χειλάκι σας.
Έτσι για το καλό ρε αδερφέ.

Ηθικό δίδαγμα της φωτογραφίας?
Να προσπαθείς πολύ για κάτι.
Πρόσεχε όμως, την πιθανότητα τον στόχο σου να τον κρατάει άλλος στα χέρια του.
(υπονοούμενο? Λες? :P )

Θα ακολουθήσει μουσικό post, σε λίγο.

Τα δάχτυλά μου, σας ευχαριστούν ΘΕΡΜΑ για την κατανόηση που δείχνετε στην έλλειψη σημερινού άρθρου.

-Lcfr.
Ps. (Αυτό το παιδάκι μέσα μου είναι πολύ άτακτο... Γράφει, επηρεάζει, επηρεάζεται, ερωτεύεται... και το σημαντικότερο? Του αρέσουν τα ξένα παιχνίδια...)
heh...

New Way To Live

Επειδή μου ήρθε εμένα τώρα και επειδή τον τελευταίο καιρό παίζει πολύ ο τρόπος που ζούμε τις ζωές μας, ορίστε το τραγούδι που απαντάει σε όλα τα πιθανά ερωτήματα που μπορείτε να έχετε.

Πραγματικά, δένει απίθανα με ότι προσπαθώ να σας μεταφέρω εδώ και κοντά 2 εβδομάδες.
Δώστε λίγη προσοχή στους στίχους και φυσικά αφεθείτε στην μουσική...

Το κομμάτι των στίχων που πρέπει να προσέξετε είναι αυτό:

"So find a new way to live,
Before you die in the cold,
And though the sky's caving in,
The fear must not gain control...
And find a new way to live
Before your fate's set in stone..."

-Lcfr.

Stand Inside Your Love

Και επειδή ακριβώς έχω την διάθεση,

The Smashing Pumpkins, Stand Inside Your Love.

There.
Όποιος ακούσει και πιάσει το σωστό σημείο των στίχων, τότε έχω πετύχει κάτι σήμερα.

-Lcfr

Freedom Of Choice

Σας προκαλώ να κάνετε μια ερώτηση στον εαυτό σας...

«Ποιος ελέγχει την ζωή μου?»

Και θα σας παρακαλέσω να μην βιαστείτε να απαντήσετε. H σκέψη του θέματος αυτού μπορεί να σας οδηγήσει σε μια απάντηση που δεν την περιμένετε...
Αφού λοιπόν, την απαντήσετε, σας παρακαλώ κάντε άλλη μια...

«Μου αρέσει η απάντηση που μόλις έδωσα?»

Πολλοί από εσάς δώσατε μια αληθινή απάντηση όσο καλή ή κακή κι αν είναι για εσάς και τους γύρω σας.
Λιγότεροι από τους προηγούμενους, αλλά αρκετοί παρολαυτά, δώσατε μία απάντηση που έχει τα ψεματάκια της... Ίσως γιατί δεν θα θέλατε να αντικρίσετε την πραγματικότητα. Ο φόβος, όπως όλοι γνωρίζουμε, επηρεάζει ιδιαίτερα...
Ακόμα λιγότεροι, δεν μπορέσατε να απαντήσετε αμέσως και απλά συνεχίσατε να διαβάζετε τις λέξεις μου. Ίσως γιατί έχετε βάλει τον εαυτό σας σε μια διαδικασία στάσης. Βλέπετε δηλαδή την ζωή σας, μέσα από δανεικά γυαλιά.

Σε όποια κατηγορία και να είστε λοιπόν, πρέπει να σας πω το εξής.

Οι πραγματικές διαστάσεις, προοπτικές και δυνατότητες του ανθρώπου, φαίνονται ΜΟΝΟ όταν τα γκέμια τα έχει ο ίδιος στα χέρια του. Μόνο όταν τις αποφάσεις τις παίρνει ο ΙΔΙΟΣ για τον εαυτό του.
Όχι ο περίγυρος, όχι οι φίλοι, και φυσικά όχι ο δεσμός!

Σίγουρα είναι καλό να έχεις πολύ κόσμο στην ζωή σου. Θεωρώ όμως, ότι δεν πρέπει να σου την επηρεάζουν και να την δρομολογούν όπως αυτοί θέλουν. Οι αποφάσεις της ζωή σου, είναι αποφάσεις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ. Αφορούν εσένα ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

Τι μου είπες? Σε πλήγωσε η «τάδε» απόφασή μου? Μπορεί. Συγγνώμη, αλλά δεν θα την αλλάξω! Εάν αυτή η απόφαση, αφορά την ευτυχία ή την εξέλιξή μου, δεν σου πέφτει κανένας απολύτως λόγος. Αντιθέτως πρέπει να είσαι χαρούμενος που έχω τα κότσια και την υλοποιώ. Τα παπούτσια τα δένω το πρωί μόνος μου. Τα περπατάω μόνος μου, άρα άσε με να επιλέξω τον τρόπο που θα κάνω τα βήματά μου. Έτσι θέλω να κάνεις και εσύ άλλωστε.
Κάτι τελευταίο πριν φύγω..

Ορισμός του εφιάλτη:
Εφιάλτης είναι, η σκληρή πραγματικότητα του τι θα γίνει στο μέλλον, εάν δεν επιλέξεις να ακολουθήσεις τα όνειρά σου.

Freedom of Choice motherfuckers,
Freedom of Choice!!

-Lcfr.

Drunk Lcfr

Γενικά είμαι της άποψης, ότι δεν σβήνω ΠΟΤΕ κάτι που έχω γράψει. Έτσι λοιπόν, το προηγούμενο "περίεργο" post, που δεν έχει καν τίτλο, θα το αφήσω στην θέση του.

Βλέπετε, εχθές ήταν η τρίτη φορά στην ζωή μου, που στις φλέβες μου κυκλοφορούσε περισσότερο αλκοόλ από ότι αίμα.
Και το μεταφράζω, μιας και δύσκολα βγάζεις νόημα, έτσι όπως το έχει γράψει ο μεθυσμένος Lcfr:

"Το παραμύθι τέλειωσε, κι αρχίζει η ζωή,
να ήταν η αλήθεια σου, σαν ψέμα αληθινή..."

Με ένα γρήγορο Google search, είδα ότι οι στίχοι που γράφω είναι από ένα τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη με τίτλο: "Θα είμαι κοντά σου, όταν με θες".
Δεν θα επεκταθώ στο ότι είναι ένα τραγούδι που δεν έχει καμία, ΜΑ ΚΑΜΙΑ σχέση με τα μουσικά μου ακούσματα, απλά θα πω ότι προσπαθώ να θυμηθώ πότε το έγραψα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία...

Γεια χαρά, χρυσόψαρο.

-Lcfr.
Ps. Και ναι, αγαπημένε μου Mephistofelis, όταν κερνάς Sambuca έναν φίλο σου, φροντίζεις να μην έχεις το μπουκάλι ΑΝΟΙΧΤΟ 5 χρόνια...

to paramu8i teleiwse,ed
ki arxizfei h zwh,
na 'tan h alh8ei8a sou, san psema alh8inhf

...

Σάββατο 22/1/2011
Ακριβώς αυτό. (ας το ξαναπώ για να το χωνέψουμε)
Σάββατο 22/1/2011

-Lcfr.

Buying A Carpet

Έχετε βαλθεί να με τσιγκλάτε.

Μάλλον έχετε καταλάβει ότι «ερεθίζομαι» συγγραφικά, από μικρές ή μεγάλες κουβέντες που κάνω με "φίλες/φίλους" ή από καταστάσεις που ζω καθημερινά και με προκαλείτε να αγγίξω θέματα που «καίνε»...

Το σημερινό θέμα, που προκλήθηκε από χθεσινό/απογευματινή κουβέντα (με άγνωστο σε εσάς άτομο) είναι «Τα κριτήρια σωστής επιλογής του ανθρώπου που θα έχουμε δίπλα μας»

Τις σχέσεις στο μυαλό μου, τις έχω σαν ένα μεγάλο, καινούργιο και καθαρό χαλί. Χωρίς ζάρες και «λακκούβες». ΟΛΟΙΣΙΟ.

Όταν ξεκινάς μια νέα σχέση (αγοράζεις δηλαδή νέο χαλί) όλα σου φαίνονται ρόδινα,, ιδανικά και πανέμορφα. Όσο περνάς χρόνο πάνω σε αυτό το χαλί, υπάρχουν στιγμές που θα εμφανιστούν ζάρες και «λεκέδες» από κάτω του, που στην αρχή δεν φαίνονταν.

Πολλοί από εμάς, βλέποντας αυτά τα «μελανά» χαρακτηριστικά του ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας, καλούμαστε να αποφασίσουμε εάν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε μαζί με αυτά. Να δούμε εάν μπορούμε να ανεχθούμε συμπεριφορές και καταστάσεις που μας χαλάνε μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα.

Μην γελιέστε αναγνώστες μου.

Άλλοι άνθρωποι καταλαβαίνουν με τι είδος χαλί έχουν να κάνουν από την αρχή. Άλλοι αργούν πολλά-πολλά χρόνια. (εδώ κολλάει το κάλλιο αργά...)

Σε κανέναν δεν αρέσει να τελειώνει κάτι που ξεκίνησε όμορφα και με τις καλύτερες προδιαγραφές. Όμως κατά την δική μου άποψη, καλό είναι να το τελειώνεις την στιγμή που θα αρχίσεις να «κλοτσάς». Για το δικό σου το καλό (egoism2011) αλλά και για την ντόμπρα συμπεριφορά σου, απέναντι στον άλλο. Στο κάτω κάτω, καλύτερα είναι να είσαι ξεκάθαρος, παρά να κοροϊδεύεις τον άλλον... Σωστά?
Την ειλικρίνεια, επειδή ακριβώς λείπει την σημερινή εποχή, καλό είναι να την δείχνουμε. Αρκετές φορές, μπορεί να ανταμειφθείς για αυτήν. Όχι πάντα, αλλά αρκετές φορές.

Άρα η επιλογή, του «χαλιού» είναι αρκετά δύσκολο πράγμα. Έχει παραμέτρους και προδιαγραφές ανάλογες με το γούστο, τα θέλω και τις προοπτικές που ΜΠΟΡΕΙ να έχει ο άλλος. Φαντάζει απλό, αλλά είναι αρκετά επίπονο και χρονοβόρο. Ειδικά όταν αρχίζεις και μεγαλώνεις... Μεγαλώνοντας τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά και περίπλοκα, αφού δεν ψάχνεις κάτι για να περάσεις τον χρόνο σου... (σας μιλάω εκ πείρας)

Δύσκολο είναι επίσης να αλλάξεις το δοκιμασμένο χαλί, για κάποιο καινούργιο. Εάν είσαι της συνήθειας και του εύκολου βολέματος, καλό είναι να κάτσεις σε αυτό που έχεις, με τα καλά και φυσικά τα κακά του. Δυστυχώς, έτσι όπως το βλέπω εγώ, αυτό είναι λιγάκι λυπηρό. Ειδικά εάν έχεις μπει στην διαδικασία και κοιτάζεις κάποιο «διπλανό» μοντέλο, που ίσως σου αρέσει περισσότερο... Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι το υπάρχων έχει κάνει τον κύκλο του στο μυαλό σου και το υποσυνείδητο σε προειδοποιεί χαμηλόφωνα, μπας και προλάβεις να το αλλάξεις όσο είναι καιρός.

Και σας ρωτάω... Πότε κάνει λάθος το υποσυνείδητο?

ΠΟΤΕ.

There you have it.

Οι επιλογές είναι δύσκολες αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Μπορεί να κρύβουν τα καλύτερα, ή τα χειρότερα.

Κάθε γωνιά και μία ευκαιρία.
Κάθε ευκαιρία και ένα ολοκαίνουργιο καθαρό χαλί...

-Lcfr.

Decisions

Το επικρατέστερο ερώτημα της ημέρας είναι κατά πόσον είναι εύκολο ή δύσκολο να πάρεις ριζικές αποφάσεις για την ζωή σου.

Είμαι σίγουρος ότι κανείς από εσάς δεν πιστεύει ότι είναι εύκολο πράγμα. Σας διαβεβαιώ δεν είναι! Ειδικά εάν αυτό που "σκέφτεσαι" να κανείς είναι ριζικό και δεν έχει καμία πιθανότητα πισωγυρίσματος.

Ποιος όμως έχει τα κότσια να ακολουθήσει την καρδιά του και να κάνει πράγματα που ο περίγυρος θα τα χαρακτήριζε "ανώριμα" "επιπόλαια" και γενικά σαν "μεγάλα λάθη"... ?

Ποιος?

Ποιος θα έκανε το παραπάνω βήμα που χρειάζεται για να φέρει "τούμπα" την τρέχουσα ζωή του και να ξεκινήσει από το μηδέν, με νέο αέρα και νέες εμπειρίες να τον περιμένουν στο κάθε βήμα που ακολουθεί;

Ρωτάω τόση ώρα "ποίος" αυτό και "ποιος" εκείνο...

Η απάντηση είναι εύκολη:
Αυτός που δεν συμβιβάζεται! Αυτός που ζει την κάθε ημέρα του, σαν να είναι τελευταία (κλισέ αλλά αληθινό). Αυτός, λοιπόν, που εξελίσσεται και δεν βαλτώνει. Αυτός που διεκδικεί καθημερινά το ΚΑΛΥΤΕΡΟ για τον εαυτό του (εγωισμός) και δεν μένει στάσιμος σαν να περιμένει πότε θα ανάψει το πράσινο ανθρωπάκι στο φανάρι του δρόμου...

Πόσο μπορείς να περιμένεις να ανάψει το πράσινο φανάρι, για να αρχίσεις να ζεις διαφορετικά; Αυτόν τον ρημαδο-διακόπτη του φαναριού, γιατί να περιμένεις από κάποιον άλλο, να τον γυρίσει;

Μήπως τελικά, περιμένεις το λάθος φανάρι;

Και κάτι τελευταίο πριν κλείσω τον παραλογισμό της ημέρας:

Για να πεις "Γεια σου" στον σωστό άνθρωπο,
πρέπει να μπορείς να πεις "Αντίο" στον λάθος...

Non serviam, αδέρφια...
NON SERVIAM.

-Lcfr.

Happiness 2011

Σε μια χθεσινοβραδινή κουβέντα που είχα με μια φίλη, με ρώτησε κάτι και με έβαλε σε φάση διαλογισμού:

"Ποια είναι τα σημάδια που προδίδουν την ευτυχία στην ζωή?"

Έχω υπάρξει στο παρελθόν πολύ ευτυχισμένος και το θέμα το βλέπω ιδιαίτερα απλό.

Εάν νιώθεις αγαλλίαση, ηρεμία και (το σημαντικότερο) εάν το πρωί που ξυπνάς νιώθεις ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε σου σερβίρει η ημέρα σου, τότε ναι. Έχεις μπει για τα καλά, στο ναό της ευτυχίας.
(Σημείωση: Το καλό που σου θέλω! Συμπεριφέρσου όμορφα και ανθρώπινα, για να μην δεις την πόρτα της εξόδου με άγαρμπο τρόπο, πριν ακόμα χορτάσεις το φοβερό αυτό συναίσθημα.)

Εάν αυτά τα απλά στοιχεία λείπουν (ολοκληρωτικά ή μερικά) από την καθημερινότητά σου τότε:
Ή άλλαξε καθημερινότητα,
Ή άλλαξε άτομα που την περικλείουν,
Ή δες τα πράγματα από άλλη προοπτική. Θετική για εσένα, αλλά τις περισσότερες φορές αρνητική για τους άλλους.

Καλώς η κακώς, όταν το θέμα αφορά το πως ζεις την ζωή σου, (ευτυχισμένα ή όχι) έχεις το δικαίωμα να είσαι εγωιστής. Κακός εγωιστής με γαλόνια και επαίνους από ναζιστικές ομάδες των SS.
(αυτό το τελευταίο συνδυάζεται πανεύκολα με παλαιότερο άρθρο μου, περί εγωισμού)

Μην χαρίζεστε αδέρφια!
Μηδέν συμβιβασμός σε όλα!

Και φυσικά στο "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" απαντήστε ευθαρσώς και με τσαμπουκά:
"...εγώ αδερφέ, ξέρω να πετάω...Θα την βρω την άκρη μου!"

Η ζωή που ζεις είναι προσωρινή. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ζωή σε περιμένει στην γωνία. Το μόνο που έχεις να κανείς, είναι απλά να περπατήσεις μέχρι εκεί.
Τι γράφω πάλι ο άνθρωπος...

-Lcfr.
Υ.Γ. Ο αρθρογράφος δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν καταστροφές οικιακού εξοπλισμού, μετά την ανάγνωση του συγκεκριμένου άρθρου. Ευχαριστώ.

Dead End?

...και ήρθε η ώρα να κοιτάξω όλους εσάς, τους αναγνώστες μου στα ματιά και να σας κάνω ένα πολύ απλό ερώτημα.

Πριν από αυτό, παρεμβάλλει αγενώς η εξήγηση...

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να τύχει στον άνθρωπο είναι να θέλει κάτι που δεν είναι ολοκληρωτικά διαθέσιμο σε αυτόν. Κάτι που ή δεν πληρεί τις προδιαγραφές για να γίνει δικό του ή το έχει προλάβει κάποιος άλλος.

Στην πρώτη περίπτωση κανείς ό,τι περνάει από το χέρι σου, μπας και το φέρεις στα μέτρα σου. Έχεις το πάνω χέρι και το "πειράζεις" μέχρι να σε ικανοποιεί πλήρως. Μερικές φορές η μαγιά πετυχαίνει, άλλες όμως δεν...

Στην δεύτερη περίπτωση, είσαι σαν το παιδάκι που κάθεται στην τζαμαρία του μαγαζιού και απλά κοιτάζει, χωρίς φυσικά να αγγίζει το πολυπόθητο "παιχνίδι", μιας και η είσοδος απαγορεύεται σε μη έχοντες εργασία εντός του μαγαζιού. Για λόγους ηθικής και μόνο, δεν χτυπάς καν την πόρτα. (...καλά-καλά. Ίσως την χτυπάς απαλά για να σε καταλάβουν μόνο όσοι θέλεις να σε καταλάβουν..)

Είμαι σίγουρος ότι δεν σας είπα κάτι καινούργιο με τα δυο αυτά παραδείγματα. Όλοι έχουμε βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση. (ακόμα και εσύ φίλε μου, που κάθεσαι στα πίσω καθίσματα και κανείς αισχρές χειρονομίες)

Ο κος Lcfr λοιπόν, ζει ΜΙΑ από τις δυο αυτές καταστάσεις τον τελευταίο καιρό. Την ζει στο πετσί του και δεν ξέρει τι να κάνει. Μην περιμένετε φυσικά να μαρτυρήσει σε πια κατάσταση αναφέρεται, αλλά μικρή σημασία έχει...

Έφτασε στο σημείο να μην μπορεί πλέον να απαντήσει τι τον περιμένει το ξημέρωμα...

Δεν μπορεί να απαντήσει αλλά ξέρει ότι το αύριο, και το κάθε αύριο μπορεί και θέλει να είναι μαγικό...
Και κάτι τελευταίο από τον ίδιο:

"Είμαι πολύ καλός σε κάτι.
Δεν τα παρατάω. ΠΟΤΕ! That's my thing."

Τι περιμένετε;
Την ερώτηση που σας έταξα;
Μπα... Θα την βρω την άκρη εν καιρώ.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας...

-Lcfr.

Garfield

-Lcfr.

Friday Night

Ήρθε όμως η ώρα να σας σταυρό φιλήσω και να σας πω "καλά να περάσετε το Παρασκευόβραδό σας"
Φυσικά δεν θα το κάνω χωρίς να σας ψιθυρίσω στο αυτάκι ότι σας σκέφτομαι και ότι εύχομαι το βράδυ σας, να είναι τόσο μαγικό όσο το θέλετε.
Πριν φύγω, θα σας παρακαλέσω να ακούστε την μελωδία που ακολουθεί για να σας ηρεμήσει την ψυχή και να μην κάνετε τρέλες εκεί έξω...
The Grosamer Strand από τους Dead Soul Tribe.

Άλλωστε σας το έχω ξαναπεί: "Μην κάνετε τίποτα που ΔΕΝ θα έκανα εγώ..." :)
Καλό βράδυ αδέρφια!

-Lcfr.

PERFECT DAY

Γιατί σήμερα νιώθω ότι κυνηγάω κάτι, που δεν είναι ΚΑΝ διαθέσιμο σε εμένα?
Γιατί σήμερα νιώθω σαν την (συμπαθητική κατά τα άλλα) γάτα της φωτογραφίας?

Τι διαολεμένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ημέρα ήταν αυτή?
Give me more 2011!
MORE NOW!

-Lcfr.

Famous Posts

Επειδή για κάποιον περίεργο λόγο η ημέρα με πάει ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ καλά, είπα να προσθέσω στα δεξιά του blog, όπως κοιτάτε και λίγο προς τα κάτω, μια λίστα με τα, ίσως καλύτερα και ενδιαφέροντα posts που έχω κάνει στο παρελθόν. ΟΧΙ όχι δεν την έχω ψωνίσει...
Με παρεξηγήσατε και θα κρατάω μούτρα!!

(Αλήθεια το λέω!)

Ο λόγος που το κάνω αυτό, είναι για να κρατήσω "ζωντανά" μερικά posts που τα έγραψα στο παρελθόν και μερικοί νέοι αναγνώστες δεν είχαν την ευκαιρία να τα διαβάσουν. (άλλωστε ποιος έχει όρεξη να ανατρέχει 3-4 μήνες πίσω?)

Ορίστε λοιπόν.. Ταΐστε λοιπόν, το μυαλό σας με τα άρθρα μου από την λίστα FAMOUS POSTS και ελπίζω να μην βαρυστομαχιάσει.

Προειδοποίησης: Η ποιότητα σε αυτά τα post είναι απαράμιλλη και ίσως ξεπερνά το μέσο επίπεδο αρθρογραφίας. Be Warned!

Πως την είπαμε αυτήν την λέξη?
Ναρκισσισμ... what?

-Lcfr.

Casual Thanks

Και επειδή οι επισκέψεις πλέον έχουν πάρει την ανηφόρα, θα δεσμεύσω αυτό το post, για να σας ευχαριστήσω από την καρδιά μου!

ΕΙΔΙΚΑ τον Mephisto που, αν και μου πάει κόντρα ΜΟΝΙΜΟΣ, μπαίνει, διαβάζει και πετάει το iLike του καθημερινά.

Επίσης, υπάρχει πλέον ένας μόνιμος επισκέπτης, ΑΠΟ ΤΟ Chicago!
Cheers brother! (Go Chicago Bulls!)

Οι υπόλοιποι/υπόλοιπες, παρελθοντικοί/παρελθοντικές, που μπαίνετε να δείτε τι τρέχει με το πειραγμένο μου μυαλό, σας διαβεβαιώ. Είναι ακόμα πειραγμένο. Ευχαριστώ πάντως που μπαίνετε.
Lets stay friends, shall we?
Now, RUN FOR YOUR LIVES!
HERE COMES A SMASHING PUMPKINS TRACK! (ή αλλιώς "κομμάτι"?) WTF! :P
ZERO BABYYYYY!!!

-Lcfr.

And then...

...γίνεσαι καλά από την αρρώστια...
...πηγαίνεις δουλειά μετά από τόσες ημέρες...
...συναντάς το χάος, αλλά το αντιμετωπίζεις με χαρά (μιας και σκυλοβαρέθηκες στο κρεββάτι τόσες ημέρες)...
...ανταλλάζεις ένα - δύο ενδιαφέροντα emails...
...αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα θετικά....
και ΤΣΟΥΚ!! Αντιλαμβάνεσαι αυτό:

I'm gonna lay down for a bit...

-Lcfr.

RushAndTrip

Το σημερινό post έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Προετοιμαστείτε.
Τι μας έλεγαν οι γονείς όταν ήμασταν μικροί?

"Παιδί μου...να ξέρεις ότι όποιος βιάζεται, σκοντάφτει!"
Με χαρά και λίγη αγαλλίαση στην ψυχή μου, μπορώ να πω ότι τελικά αυτό ισχύει!
Και ορίστε η απόδειξη:

Τώρα πως να μπορέσεις να ξανά-αμφισβητήσεις τις γονικές συμβουλές?

-Lcfr.

WWBD?

What Would BATMAN DO?

That's the Question.

-L.

Never 2 Late

Όχι.
Δεν προσπαθώ να περάσω μηνύματα...
Αλήθεια... Θέλω να με πιστέψετε.

Three Days Grace.
(it's) Never to Late

-Lcfr:
Late, Cretin, Furious, dReamer

Leap Of Faith

Κάτι τέτοιες στιγμές, που δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει την επόμενη ημέρα και σου είναι άγνωστο τι θα να αντιμετωπίσεις τις επόμενες ώρες, νιώθεις σαν τον κύριο της φωτογραφίας.

Λες από μέσα σου, (ή απ' έξω σου... όπως σε βολεύει):
"Στα κομμάτια ότι και να συμβεί..."

Και βουτάς στο επόμενο 24ωρο με τα μούτρα και την κρυφή ελπίδα του καλύτερου αποτελέσματος.
Ό,τι και να περιλαμβάνει, ΠΡΕΠΕΙ να το αντιμετωπίσεις. Χωρίς να έχεις ανάγκη κανέναν και τίποτα...

(Well, ίσως να θέλεις να έχεις ανάγκη κάποιον, αλλά να είναι unavailable)
Νί.

-Lcfr.

A Small Story

Had to be done.
:)

-Lcfr.

Sickness

Τα είχα πει εγώ, αλλά ποιος να με ακούσει...
Όταν επί 2 σερί ημέρες έχεις 38.8 πυρετό, το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να καταραστείς τους πάντες και τα πάντα...

Το νέο έτος, τον καιρό, την διάθεσή σου, την απόδοσή σου, τους παρόντες, τις απούσες και πολλά άλλα. Φυσικά όλα αυτά τα συναισθήματα τυλίγονται εύκολα σε ένα τραγούδι που αποδίδει ακριβώς αυτό που έχεις μέσα σου.

Three Days Grace
I Hate Everything About You

-Lcfr (sick as a cat)

Ghosts EXIST!

Κι όμως, φαντάσματα ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι και πολλά....

Για να μην παρεξηγηθώ και με περάσετε για καμία γραφική καρικατούρα του Internet, δεν μιλάω για πραγματικά φαντάσματα. Είπαμε όχι και έτσι...

...αν και (μεταξύ μας) όπως όλοι, έτσι και εγώ, έχω αρκετές παιδικές αναμνήσεις που με κάνουν να σκέφτομαι το αντίθετο... :)

Φαντάσματα που έχουν δόλιο σκοπό, να σου ξαναβάλουν στο μυαλό πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που, ή έχεις βγάλει από το μυαλό σου ή είσαι στην δύσκολη (αλλά πάντα ουσιαστική) διαδικασία της προσπάθειας.

Ένα στυλό, μια μυρωδιά, μια περιοχή, μια λέξη, μια αντίδραση, ένα νούμερο, ένα τραγούδι, ένα ζευγάρι γάντια, ένας στίχος, ή ακόμα και ένα κουνέλι...(!?!)

Τέτοια είναι τα φαντάσματα που παραμονεύουν στις γωνιές της καθημερινότητας μας. Τέτοια και αλλά τόσα, που όταν τα συναντάς, νιώθεις ένα ανάμεικτο συναίσθημα αγαλλίασης και στεναχώριας. (...)

Κλείνοντας, θα προσθέσω την ερώτηση στην οποία καταλήγει το σημερινό άρθρο.

Μερικές φορές, τα φαντάσματα είναι τόσο "πεινασμένα" που σου ζητάνε τροφή... Tι κανείς; Τα ταΐζεις σαν καλός άνθρωπος, ή δείχνεις πυγμή και γυρνάς τα μάτια σου από την άλλη;


ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Δεν λέω τι ΠΡΕΠΕΙ να κανείς... Αυτό νομίζω το ξέρουμε όλοι..
Λέω: "Τι κάνεις?"

Υπάρχουν εκατομμύρια απαντήσεις.

Εγώ ξέρω την δικιά μου...
ΕΣΥ;

Επηρεασμένος από τον στίχο:
"...feed the fire, and forget about the useless fucking hope..." του "Desolation Song" των Agalloch.

Ο Αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω...

-Lcfr.

Half A World Away

Και επειδή γουστάρω αυτήν την στιγμή,
REM Half A World Away
Για να γουστάρετε και εσείς.

This Isn't Music.
Its MAGIC
Όποιος έχει τα ΚΟΤΣΙΑ να ακούσει και να ερωτευτεί αυτό το τραγούδι, θα καταλάβει και τους στίχους που γράφω παρακάτω.

"My mind is racing
As it always will
My hands tired, my heart aches
I'm half a world away and go..."

-Lcfr.

Free-dom

Αν και δεν κατάφερα να ολοκληρώσω την τελευταία εκκρεμότητα του 2010, (βλέπε προηγούμενο post) κρατάω την διάθεσή μου στα ύψη και την όρεξή μου στο peak της.

Βλέπετε, σήμερα με διακατέχει ένα συναίσθημα απελευθέρωσης. (εξ'ού και ο Mel, στην φωτογραφία δίπλα...)

High Five! (don't leave me hanging!!)
(όποιος κατάλαβε... κατάλαβε!)

-Lcfr.

End Of An Era

So...

Σήμερα, 2/1/2011 την πρώτη Κυριακή του έτους, κλείνω και την τελευταία εκκρεμότητα που έχω, από το 2010. Σήμερα κλείνει άλλο ένα era που κράτησε λίγο, αλλά είχε ουσία για το μέλλον. (μαθαίνεις, ωριμάζεις, εξελίσσεσαι, αποφασίζεις, αλλάζεις και πολλά άλλα.)
Και επειδή το era αυτό, είχε αρκετό ελληνικό καφέ και πολύ μουσική, δεν γίνεται να μην το κλείσω με ένα τραγούδι που το άκουσα πρώτη φορά πρόσφατα, αλλά περικλείει ουσία...

Το αφιερώνω λοιπόν σε αυτό το era, μαζί με την κούπα καφέ της φωτογραφίας. (με κατακάθι φυσικά... ;) )

Nox Aurea
Oh Mother Aletheia (chapter2)

Σήμερα ελπίζω να τα καταφέρω.
Έτσι δεν είναι Mephisto?

Καλημέρα.

-Lcfr.

Resolution 2011

Best Resolution for 2011
"Don't bother going through, your emotions..."

Και προσθέτω:

"Nothing that makes sense ever works out"

-Lcfr.

Happy New Year

To 2011 ήρθε λοιπόν...

Meeeeh
Πάντα θεωρούσα ότι οι αλλαγή του χρόνου, είναι υπερτιμημένο γεγονός. Όπως και να έχει, θα ευχηθώ καλή χρονιά και ελπίζω ό,τι κάνατε εχθές να το κάνατε καλά...

...Μάλλον όχι...

Επειδή ο περισσότερος κόσμος εχθές έκανε κάποιας μορφής σεξ, ελπίζω να ήταν αποτελεσματικό, HOT και φυσικά χρονοβόρο (όσο πρέπει δηλαδή, δεν θέλω να φτάνουμε στις υπερβολές...)*

Χρόνια πολλά motherfuckers.

*Τα λέω στον σκύλο, να τα ακούει η ουρά μου... ;)

-Lcfr.
Ps. Ο Batman+Robin = Gayest couple, EVER.