Ghosts EXIST!

Κι όμως, φαντάσματα ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι και πολλά....

Για να μην παρεξηγηθώ και με περάσετε για καμία γραφική καρικατούρα του Internet, δεν μιλάω για πραγματικά φαντάσματα. Είπαμε όχι και έτσι...

...αν και (μεταξύ μας) όπως όλοι, έτσι και εγώ, έχω αρκετές παιδικές αναμνήσεις που με κάνουν να σκέφτομαι το αντίθετο... :)

Φαντάσματα που έχουν δόλιο σκοπό, να σου ξαναβάλουν στο μυαλό πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που, ή έχεις βγάλει από το μυαλό σου ή είσαι στην δύσκολη (αλλά πάντα ουσιαστική) διαδικασία της προσπάθειας.

Ένα στυλό, μια μυρωδιά, μια περιοχή, μια λέξη, μια αντίδραση, ένα νούμερο, ένα τραγούδι, ένα ζευγάρι γάντια, ένας στίχος, ή ακόμα και ένα κουνέλι...(!?!)

Τέτοια είναι τα φαντάσματα που παραμονεύουν στις γωνιές της καθημερινότητας μας. Τέτοια και αλλά τόσα, που όταν τα συναντάς, νιώθεις ένα ανάμεικτο συναίσθημα αγαλλίασης και στεναχώριας. (...)

Κλείνοντας, θα προσθέσω την ερώτηση στην οποία καταλήγει το σημερινό άρθρο.

Μερικές φορές, τα φαντάσματα είναι τόσο "πεινασμένα" που σου ζητάνε τροφή... Tι κανείς; Τα ταΐζεις σαν καλός άνθρωπος, ή δείχνεις πυγμή και γυρνάς τα μάτια σου από την άλλη;


ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Δεν λέω τι ΠΡΕΠΕΙ να κανείς... Αυτό νομίζω το ξέρουμε όλοι..
Λέω: "Τι κάνεις?"

Υπάρχουν εκατομμύρια απαντήσεις.

Εγώ ξέρω την δικιά μου...
ΕΣΥ;

Επηρεασμένος από τον στίχο:
"...feed the fire, and forget about the useless fucking hope..." του "Desolation Song" των Agalloch.

Ο Αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω...

-Lcfr.