Dead End?

...και ήρθε η ώρα να κοιτάξω όλους εσάς, τους αναγνώστες μου στα ματιά και να σας κάνω ένα πολύ απλό ερώτημα.

Πριν από αυτό, παρεμβάλλει αγενώς η εξήγηση...

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να τύχει στον άνθρωπο είναι να θέλει κάτι που δεν είναι ολοκληρωτικά διαθέσιμο σε αυτόν. Κάτι που ή δεν πληρεί τις προδιαγραφές για να γίνει δικό του ή το έχει προλάβει κάποιος άλλος.

Στην πρώτη περίπτωση κανείς ό,τι περνάει από το χέρι σου, μπας και το φέρεις στα μέτρα σου. Έχεις το πάνω χέρι και το "πειράζεις" μέχρι να σε ικανοποιεί πλήρως. Μερικές φορές η μαγιά πετυχαίνει, άλλες όμως δεν...

Στην δεύτερη περίπτωση, είσαι σαν το παιδάκι που κάθεται στην τζαμαρία του μαγαζιού και απλά κοιτάζει, χωρίς φυσικά να αγγίζει το πολυπόθητο "παιχνίδι", μιας και η είσοδος απαγορεύεται σε μη έχοντες εργασία εντός του μαγαζιού. Για λόγους ηθικής και μόνο, δεν χτυπάς καν την πόρτα. (...καλά-καλά. Ίσως την χτυπάς απαλά για να σε καταλάβουν μόνο όσοι θέλεις να σε καταλάβουν..)

Είμαι σίγουρος ότι δεν σας είπα κάτι καινούργιο με τα δυο αυτά παραδείγματα. Όλοι έχουμε βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση. (ακόμα και εσύ φίλε μου, που κάθεσαι στα πίσω καθίσματα και κανείς αισχρές χειρονομίες)

Ο κος Lcfr λοιπόν, ζει ΜΙΑ από τις δυο αυτές καταστάσεις τον τελευταίο καιρό. Την ζει στο πετσί του και δεν ξέρει τι να κάνει. Μην περιμένετε φυσικά να μαρτυρήσει σε πια κατάσταση αναφέρεται, αλλά μικρή σημασία έχει...

Έφτασε στο σημείο να μην μπορεί πλέον να απαντήσει τι τον περιμένει το ξημέρωμα...

Δεν μπορεί να απαντήσει αλλά ξέρει ότι το αύριο, και το κάθε αύριο μπορεί και θέλει να είναι μαγικό...
Και κάτι τελευταίο από τον ίδιο:

"Είμαι πολύ καλός σε κάτι.
Δεν τα παρατάω. ΠΟΤΕ! That's my thing."

Τι περιμένετε;
Την ερώτηση που σας έταξα;
Μπα... Θα την βρω την άκρη εν καιρώ.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας...

-Lcfr.