Έχει γίνει πλέον γραφικό και λιγάκι κουραστικό φαινόμενο, να με ρωτούν καθημερινά, γιατί φοράω μόνο μαύρα ρούχα.
"Γιατί Lcfr, τα μαύρα; Πενθείς κάτι;"
"...πάλι μαύρα; Αμάν πια..." και άλλα τέτοια εντυπωσιακά ακούω σχεδόν καθημερινά, από ανθρώπους που είτε δεν με ξέρουν, είτε δεν έχουν μπει καν στην διαδικασία να με μάθουν...
Ο λόγος είναι απλός, ξεκάθαρος και ειλικρινής:
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ το μαύρο.
Το λατρεύω!
Αυτή η σιωπηρή θλίψη που εκφράζει, αυτή η μουντάδα που απλόχερα προσφέρει, είναι το λιγότερο εντυπωσιακή και μου ταιριάζει απόλυτα.
Παραδέχομαι πως είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και να μην θέλω να το αποβάλλω.
Την περασμένη Κυριακή το βράδυ, μια ψυχή μου είπε:
"τα παιδιά και οι έφηβοι, φορούν μαύρα γιατί πενθούν τον χαμό της παιδικής τους ηλικίας... Εσύ γιατί;"
Φυσικά απάντηση δεν πήρε. Δεν είχα να πω κάτι.
Δεν σας κρύβω όμως, πως μέχρι πρόσφατα, υπήρχε η σκέψη να "τα σπάσω" λίγο...
Να γυρίσω σελίδα.
Τα εξαφανιστούν τα μαύρα, να φύγει το ψευδώνυμο και να πατήσω το κουμπί reset.
Βλέπετε, όπως έχω πει στο παρελθόν, όταν ο Lcfr κάνει σχέδια, κάποιος, κάπου αλλού, έχει ψοφήσει στα γέλια.
There, I said it.
-Lcfr.
"Γιατί Lcfr, τα μαύρα; Πενθείς κάτι;"
"...πάλι μαύρα; Αμάν πια..." και άλλα τέτοια εντυπωσιακά ακούω σχεδόν καθημερινά, από ανθρώπους που είτε δεν με ξέρουν, είτε δεν έχουν μπει καν στην διαδικασία να με μάθουν...
Ο λόγος είναι απλός, ξεκάθαρος και ειλικρινής:
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ το μαύρο.
Το λατρεύω!
Αυτή η σιωπηρή θλίψη που εκφράζει, αυτή η μουντάδα που απλόχερα προσφέρει, είναι το λιγότερο εντυπωσιακή και μου ταιριάζει απόλυτα.
Παραδέχομαι πως είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και να μην θέλω να το αποβάλλω.
Την περασμένη Κυριακή το βράδυ, μια ψυχή μου είπε:
"τα παιδιά και οι έφηβοι, φορούν μαύρα γιατί πενθούν τον χαμό της παιδικής τους ηλικίας... Εσύ γιατί;"
Φυσικά απάντηση δεν πήρε. Δεν είχα να πω κάτι.
Δεν σας κρύβω όμως, πως μέχρι πρόσφατα, υπήρχε η σκέψη να "τα σπάσω" λίγο...
Να γυρίσω σελίδα.
Τα εξαφανιστούν τα μαύρα, να φύγει το ψευδώνυμο και να πατήσω το κουμπί reset.
Βλέπετε, όπως έχω πει στο παρελθόν, όταν ο Lcfr κάνει σχέδια, κάποιος, κάπου αλλού, έχει ψοφήσει στα γέλια.
There, I said it.
-Lcfr.
6 comments:
το μαύρο είναι στυλ.
και μένα με ρωτάνε αν πάω σε κηδείες. παλιότερα δλδ, γιατί τώρα το χουν συνηθίσει. υπάρχει ρατσισμός για το μαύρο. για ρώτα και μένα τη δύσμοιρη μαύρη γάτα!
Λατρεία στο μαύρο,
Λατρεία και στις γάτες.
Nuff said.
-L.
πότε- πότε, νομίζω πως είσαι συμπαθής.
Niaaarrr
Μπα...
Δύσκολο.
Εάν είμαι δεν θα το μάθεις ποτε, μέσα απο το πληκτρολόγιο :)
-L.
Δεν είπε κανείς το αντίθετο.
Μπάι δε -χάι- γουέι, προσπαθώ τόση ώρα να σου στείλω μέιλ, αλλά δεν μου το ανοίγει. έχεις κλειδώσει αυτή τη λειτουργία;
Όχι.
Το mail του blog είναι youlcfr@gmail.com
Το γράφω και στα δεξιά της οθόνης.
Simple huh?
-L.
Post a Comment