"Today I introduced myself, to my own feelings…"
Φτάνεις λοιπόν στο σημείο, να καταλάβεις ΑΚΡΙΒΩΣ τι πραγματικά νιώθεις.
Τι αισθάνεσαι για τις καταστάσεις που ζεις και τους ανθρώπους που τις περικλείουν. Το μέγεθος, την ποιότητα, τις διαστάσεις που έχουν πάρει μέσα σου και τέλος, ΕΑΝ αξίζουν.
Αρκετοί από εμάς, δεν έχουν την δυνατότητα να εξωτερικεύσουν αυτά τα συναισθήματα στον άνθρωπο που πρέπει, με γραπτό ή προφορικό τρόπο. Όταν όμως η ευκαιρία σου παρουσιάζεται, οφείλεις να την εκμεταλλευτείς και ας γίνεις ο γραφικός τυπάκος που μονολογεί (για παράδειγμα) στο τηλέφωνο για 40 σερί λεπτά, ξερνώντας αυτά που έχεις μέσα σου.Εκείνη ακριβώς την στιγμή, συστήνεις τα συναισθήματά σου σε αυτόν που βρίσκεται στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, ΑΛΛΑ ταυτόχρονα και στον ίδιο σου τον εαυτό.
Αδειάζεις από την μια, αλλά γεμίζεις από την άλλη.
Και στο τέλος, αναρωτιέσαι:
"Ρε, αξίζει;"
Εάν η απάντησή σου, είναι ένα ξερό και αυθόρμητο "ΝΑΙ", τότε συνέχισε!
Εάν πρέπει να το σκεφτείς, έστω και μερικά δευτερόλεπτα…
…εάν δηλαδή κοντοσταθείς...
...τότε… γάμησέ το...
-Lcfr.
3 comments:
Φίλε μου, το blog είναι καταπληκτικό! Ίσως το λέω επειδή βλέπουμε σχεδόν όλα όσα διάβασα εδώ μέσα από μία κοινή οπτική! Όπως και να χει μπήκα εδώ τυχαία και έχω πραγματικά ανατριχιάσει με τον τρόπο που εμβαθύνεις στην ανθρώπινη ψυχολογία! Συνέχισε έτσι!!
ΥΓ. To Fragile dreams ίσως είναι από τα καλύτερα των Anathema και ένα από τα αγαπημένα μου και αμέσως ο στίχος μου κίνησε το ενδιαφέρον να ψάξω το blog!
Ta minimata pou metaferoun oi lexeis sou agizoun tin kardoula mou
:)
-L.
Post a Comment