Finally!

Αποφάσισα να ξεκινήσω την εβδομάδα, με μια εξομολόγηση.

Αρκετές φορές από τότε που χωρίσαμε, έχω ζητήσει συμβουλή/βοήθεια από την μεγάλη μου σχέση, η οποία έχει φυσικά τελειώσει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Πολλές φορές μέσα σε αυτά τα χρόνια, με έχει βοηθήσει με τις απαντήσεις της και καταφέρνει πάντα να με κάνει να κοιτάζω εκεί που ΑΚΡΙΒΩΣ πρέπει.

Βλέπετε, με την εξειδίκευσή της στην ψυχολογία, μπορεί και βλέπει τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα και όχι όπως τα μεταφράζει το περίεργο μυαλό μου.

Όμως αυτήν την φορά, κατάφερα την απάντησή της, να την πάω ένα βήμα μπροστά και να βγάλω (επιτέλους) μια άκρη.

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα, είναι ότι όταν μια κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και ίσως άπιαστη, θα επενδύσω πάνω της το υπερδιπλάσιο από αυτό που είχα αποφασίσει στην αρχή.

Τελικά, ούτε το δράμα έχω ανάγκη στην ζωή μου, ούτε ψάχνω την επιβεβαίωση.
Ψάχνω το δύσκολο και το θεωρητικά ανέφικτο.

Έτσι ώστε όταν το κάνω εφικτό και δικό μου, θα το απολαύσω έχοντας διπλή την γεύση του στο στόμα μου.

Τίποτα, ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ, σε αυτήν την πουτάνα την ζωή, δεν είναι τυχαίο.

Όλα έχουν το νόημα τους.

-Lcfr.