Untouchables

Για να πω την αλήθεια μου, σήμερα δεν είχα σκοπό να ανεβάσω τίποτα.
(μιας και τα τελευταία άρθρα ήταν ιδιαίτερα έντονα και ψυχοφθόρα για εμένα)

Επειδή πριν από λίγο, κατάλαβα πως μερικά πράγματα, όσος χρόνος και να περάσει δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχαστούν, ούτε να ξεθωριάσουν, το μόνο που μπορώ να ανεβάσω σήμερα είναι αυτοί οι τέσσερις στίχοι:

Αυτοί και μόνο αυτοί, με την αμέριστη αγάπη μου και σεβασμό μου.

"I've never betrayed your trust,
I've never betrayed your faith.
I'll never forsake your heart.
I'll never forget your face..."

Νομίζω πως το άρθρο είναι πλήρες με αυτούς τους στίχους...

Νομίζω...

-Lcfr.
PS. Οι στίχοι είναι από το "Untouchables" των Anathema...

Addiction

Σας έχω ζαλίσει στο παρελθόν (τουλάχιστον δυο φορές) με τις σκέψεις μου για τον εθισμό, για αυτό το σημερινό άρθρο θα είναι σύντομο.

Ο εθισμός λοιπόν, εκεί που είναι κρυμμένος για τα καλά στις πίσω θέσεις και μέσα σε διπλοκλειδωμένες βαλίτσες, με μια εικόνα ή μια ματιά δευτερολέπτων, μπορεί να γίνει βασιλιάς και κυρίαρχος της ζωής σου.

Έτσι απλά.

Και να είστε σίγουροι, πως θα παραμείνει κυρίαρχος, μέχρι να τον δελεάσεις με κάποιον τρόπο, στο να δεχτεί να ξαναπαίξει "κρυφτό" μαζί σου, μέχρι την φορά που θα τα φυλάξεις εσύ...

...και ξανά και ξανά και ξανά...

-Lcfr.

Sad Sad Joker

-->

Όταν έχεις χάσει τον δρόμο σου...
Όταν έχεις χάσει την ουσία σου...
Όταν έχεις χάσει τον προορισμό σου...
Όταν έχεις χάσει την πυξίδα σου...
Όταν έχεις χάσει τον ορίζοντά σου...
Όταν έχεις χάσει την ελπίδα σου...
Όταν έχεις χάσει το κομμάτι που συμπληρώνει το είναι σου...
Όταν έχεις χάσει την πόρτα, αλλά έχεις το κλειδί.

Άσε την σιωπή να πει τις πιο βαριές λέξεις.
Άσε την σιωπή να μιλάει ώρες αμέτρητες χρησιμοποιώντας την ιδέα των χειλιών σου.
Άσε την σιωπή να κυριέψει την ζωή σου.
Άσε την σιωπή να σε αγκαλιάσει έχοντας την ασφάλεια του δειλού...

..την ασφάλεια του δειλού και τρελού παλιάτσου της ιστορίας, με την ξανθιά πανέμορφη πριγκίπισσα και τον σκούρο πολυλογά δράκο, που την κατακτά χωρίς προσπάθεια και περίπλοκες διαδικασίες.

Την κατακτά πάντα.
Την κατακτά ΓΙΑ πάντα.

Άτυχε, καημένε μου παλιάτσο...

Αγκάλιασε την σιωπή, μέχρι την επόμενη παράσταση.
Δεν έχεις επιλογή.
Δεν είχες ποτέ επιλογή.

Ίσως, κάποια στιγμή να απαγκιστρωθείς από τα δεσμά...

Ίσως.
Στο εύχομαι.

Άτυχε παλιάτσο...

-Lcfr.
ΥΓ. Σήμερα όπως καταλάβατε, σας είχα κάτι διαφορετικό και περίεργο, αλλά με αρκετό νόημα. Bγαλμένο όμως από πολλά εικοσιτετράωρα της ζωής μου. Ο πειραματισμός με τις λέξεις, μου δείχνει την δύναμη που κρύβουν. Ελπίζω να σας άρεσε.

The Aftermath

Σήμερα Τρίτη, είμαι άυπνος, κουρασμένος και από το πρωί έχω έναν πονοκέφαλο ΑΛΛΟ ΠΡΑΜΑ!
Όπως έμπρακτα αποδεικνύετε, τα ξενύχτια δεν τα αντέχει το λαχταριστό κορμάκι μου.
(ειδικά όταν συνοδεύονται από ΔΥΟ είδη σαμπούκα ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΤΗΡΙ)

Από την μια, περάσαμε καλά, αλλά όταν σου μένουν μόλις 3 ώρες για ύπνο, τα πράγματα αρχίζουν και κλωτσάνε και με το δίκιο τους. Φυσικά την επόμενη ημέρα θα είσαι στην κατάσταση που βρίσκομαι αυτήν εδώ την στιγμή. (εξακολουθώ όμως να διατηρώ τα standards σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο)

"Καλά να πάθεις" θα μου πεις και θα σου απαντήσω "ΦΑΚ ΓΙΟΥ!" :)

Δεν μπορώ όμως να σας κρύψω την απίστευτη όρεξη που έχω για στριφτή σπανακόπιτα (αγοραστή από τον φούρνο ή συσκευασμένη από το σουπερ μάρκετ).

ΤΙ???
Δηλαδή θέλεις να μου πεις πως, εάν σε καλέσω στο καινούργιο μου σπίτι θα μου φέρεις σπανακόπιτα?
Αυτό μου λες, χωρίς να μου το λες ευθέως ή κάνω λάθος?

Καλή Τρίτη αδέρφια μου.

-Lcfr.

Wasted Moments

Δευτεριάτικο αναρωτιέμαι εγγράφως.

Όταν ένας κύκλος κλείνει, είτε αυτός είναι φιλικός, ή επαγγελματικός ή απλά σεξουαλικός, πως θα βρεις το σωστό ψυχικό σημείο, να πεις πως δεν σπατάλησες τον χρόνο σου, με κάτι που τελικά δεν άξιζε?
Κάτι τέτοιο γίνεται?
Είναι εφικτό?

Βαθειά μέσα μου, πιστεύω πως όλες οι καταστάσεις που ζούμε, σου αφήνουν ευχάριστα κατάλοιπα και σίγουρα, κάποια στιγμή (στο μέλλον), θα καταφέρεις να τα κοιτάξεις στα μάτια, να τα αγκαλιάσεις και να σταματήσεις να νομίζεις πως όλα όσα έζησες ήταν πεταμένα λεπτά, που δεν θα ξανά γυρίσουν ποτέ...

Μέχρι να φτάσεις όμως σε αυτό το σημείο, είσαι ελεύθερος να σκέφτεσαι ό,τι ακριβώς θέλεις.
Να νιώθεις όπως θέλεις...
...και φυσικά να πράττεις ανάλογα...

Κανείς δεν θα σε κρίνει.
Άλλωστε, άνθρωποι είστε, λάθη κάνετε.

Καλή εβδομάδα να έχουμε.

-Lcfr.

Loser Gets All

Καλημέρα αδέρφια μου,

Κυριακή σήμερα και αυτό που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας, είναι ένα τραγουδάκι που μέσα από τους στίχους του, εκπέμπει μία αξιοζήλευτη αισιοδοξία. Από το πρωί το έχω ακούσει κοντά στις 10-12 φορές και ακόμα να το βαρεθώ.
(σε κάποιο σημείο "έπιασα" τον εαυτό μου, να τραγουδάω πολύ δυνατά χωρίς να το αντιλαμβάνομαι μιας και φορούσα ακουστικά μέσα στο σπίτι μου. -λυπάμαι τους καινούργιους γείτονες- :) )

Ναι-ναι, το σημερινό τραγούδι είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ (περίεργο για εμένα) και είναι από τον Γιάννη Αγγελάκα. Έχει τον τίτλο: "Ο χαμένος τα παίρνει ΟΛΑ".

Παράκληση: Αγνοήστε την εικόνα του επισυναπτόμενου βίντεο, μιας και είναι σκηνές από μια ταινία.
Ελπίζω να έχετε μια όμορφη Κυριακή...

Σας σκέφτομαι. (κακώς)

-Lcfr.

What Am I?

Αυτό το διάστημα, έχω λάβει 4-5 mails (περιέργως από γυναίκες αναγνώστριες) που με "κατηγορούν" πως από τα τελευταία άρθρα μου, φαίνεται πως περνάω κάποιον χωρισμό ή αντιμετωπίζω κάποιο "αντίο" που με έχει πληγώσει.

Όχι λοιπόν.
Καμία σχέση.

Οι προβληματισμοί που κυριεύουν το μυαλό μου, είναι διαρκείς και καλώς ή κακώς, "σπρώχνονται" από προσωπικές εμπειρίες και εξωτερικά ερεθίματα.

Είμαι ο Lcfr.

Ένας πειραγμένος εγκέφαλος, που ξεκίνησε σαν χαζό-blogger και κατέληξε να κάνει τις λέξεις, εμμονή του.

Αυτός είμαι.

• Είμαι οι εμμονές μου.
• Είμαι τα προβλήματά μου.
• Είμαι οι παραξενιές και η γκρίνια μου.

Είμαι ο Lcfr!

Τίποτα περισσότερο και, ΣΙΓΟΥΡΑ τίποτα λιγότερο από αυτό.

"Μικρές μπουκιές του μυαλού μου.
Η απεγνωσμένη προσπάθειά μου, να ξυπνήσω το δικό σας."

Ο Lcfr ._

Just A Few Days Ago

Πριν λίγες ημέρες, ένας παλιός φίλος μου έκανε μια πολύ απλή αλλά ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα (για το μυαλό μου) ερώτηση. Φυσικά την απάντησα κατευθείαν και χωρίς δεύτερη σκέψη μιας και συνηθίζω να απαντώ χωρίς υπεκφυγές και κολλήματα.

Η ερώτησή του ήταν η εξής:
«.ποια είναι η πρόταση που σου έχει πει κάποια πρώην και ξέρεις πως θα την έχεις στο μυαλό σου για μια ζωή?»

Το 2011 λοιπόν, μια κοπελιά που πέρασε από την ζωή μου (ομολογουμένως για σύντομο χρονικό διάστημα μιας και μιλάμε για μόλις ενάμιση μήνα) μου είπε μεταξύ άλλων, πάνω στο τραπέζι του χωρισμού:

«...το ότι με χωρίζεις αυτήν την στιγμή, θα σε στοιχειώσει. Θα το μετανιώσεις πολύ...»

Η απάντησή μου ήταν επιθετική και λίγο προσβλητική, μιας και όταν βρίσκομαι σε άμυνα συνηθίζω να "χτυπάω" σε σημεία που ο άλλος πονάει:

«...δεν έχεις ιδέα τι έχω ξεπεράσει στην ζωή μου, για να βρίσκομαι τώρα εδώ. Αυτή η περιπέτεια μαζί σου, δεν θα με απασχολήσει ούτε για ένα βράδυ!»

Ξέρω-ξέρω...
Οι περισσότεροι από εσάς, θα λέτε πως η απάντησή μου ήταν απαράδεκτη, άδικη και ΕΝΤΕΛΩΣ αχρείαστη. Συμφωνώ, αλλά τι να κάνεις. Έτσι είναι το σκαρί μου, αν και αρκετό καιρό τώρα, προσπαθώ να το αλλάξω αυτό το χαρακτηριστικό.

Κι όμως, αυτό το «θα σε στοιχειώσει. Θα το μετανιώσεις πολύ.» που μου είπε, ισχύει!

Δυνατή πρόταση.
Δυνατότερη κατάρα.
Κατάρα που βαστάει καιρό τώρα.

Well played Isabella...

-Lcfr.
ΥΓ. Και όχι! Η κοπελιά που μου την είπε, ΔΕΝ, επαναλαμβάνω ΔΕΝ λεγόταν Isabella.
ΥΓ. Αλήθεια φίλες και φίλοι μου, ποια είναι η πρόταση που σας έχει πει κάποιος πρώην και γνωρίζετε καλά, πως δεν θα την ξεχάσετε ΠΟΤΕ?

Love Song

Είμαι σίγουρος πως θα έχει τύχει σε αρκετούς από εσάς, να έχετε συνδυάσει ένα τραγούδι (ή παραπάνω από ένα) με μια κατάσταση, ή ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Συνήθως αυτό που κάνω εγώ, είναι να αποφεύγω για λίγο καιρό τα ακούσματα αυτά, για να μπορέσω να δώσω λίγο "αέρα" στο μυαλό μου, να αναπνεύσει και να αποδεσμευτεί από παρελθοντικές και τελειωμένες καταστάσεις.

Έτσι νομίζω πως κάνει όλος ο "νορμάλ" κόσμος.
Αποφεύγει.

Και ρωτάω λοιπόν, το εξής (δύσκολο) ερώτημα:

Εάν τα περισσότερα αγαπημένα σου τραγούδια, σου θυμίζουν συγκεκριμένα πρόσωπα που οφείλεις να ξεχάσεις, εκεί τι κάνεις; Αλλάζεις μουσικές διεξόδους; Ψάχνεις να βρεις καινούργια και ίσως καλύτερη μουσική ή συνεχίζεις να τα ακούς, βάζοντας τον εαυτό σου σε μια διαρκή επανάληψη των όσων έζησες μέχρι να μουδιάσει ο εγκέφαλος και δεν σκέφτεται?

Και τα ερωτήματα γεννιούνται από το πουθενά... (στην προκειμένη περίπτωση τα ερωτήματα γεννηθήκαν από τα τραγούδια που έχω περασμένα στο iPhone)
Οι απαντήσεις όμως που είναι και κρύβονται?

-Lcfr.

Journey

Καλή εβδομάδα, (κι ας είναι Τρίτη)
Επειδή πολλοί από εσάς, αυτές τις ημέρες θα πήγατε κάποιο ταξιδάκι, είπα να ασχοληθώ με το θέμα αυτό...
(με την γνωστή υπέρ-ανάλυση του πειραγμένου μου εγκεφάλου, που όλοι μισείτε να αγαπάτε)

Υπάρχουν λογιών-λογιών ταξίδια.

Τα επαγγελματικά, τα αναψυχής, τα πνευματικά, τα ανούσια, τα φιλικά, τα ερωτικά...

...και να μην ξεχνάμε αυτά που τα μοιράζεσαι με κάποιον και ξέρεις πολύ καλά πως αφού τελειώσουν, θα είσαι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικός άνθρωπος από ότι ήσουν πριν.

Καλύτερος ή χειρότερος δεν ξέρω...
Διαφορετικός όμως... Σίγουρα!

Και το λέω εγώ αυτό, που βλέπω πολλές αλλαγές στον εαυτό μου τώρα τελευταία. Αλλαγές που δεν τις περίμενα και φυσικά δεν τις είχα προβλέψει.
Δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα.

Εκεί που δεν το περιμένεις, σε αντικρίζει ξαφνικά ένας διαφορετικός δαίμονας στον καθρέφτη κάθε πρωί...

Καλύτερος ή χειρότερος δεν ξέρω...
Διαφορετικός όμως... Σίγουρα!

-Lcfr.

Untouchables

Όσοι με "διαβάζετε" καθημερινά, ή έστω σε τακτά χρονικά διαστήματα, μάλλον θα έχετε καταλάβει δύο βασικά μου στοιχεία:

• Πως είμαι κομματάκι εναλλακτικός και "κόντρα" άνθρωπος.
• Πως έχω πάθος με την μουσική.

Επειδή λοιπόν, σήμερα είναι Πάσχα και όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι από εσάς, θα λαδώνετε κάπου, το αντεράκι σας με τα σιχαμένα της εποχής εδέσματα, ακούγοντας λαϊκή μουσική χειρίστου είδους και επιπέδου (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα) είπα να αποδείξω τα δύο στοιχεία που ανέφερα πριν λίγο, πηγαίνοντας ΚΟΝΤΡΑ στην ημέρα. Αποφάσισα λοιπόν να ανεβάσω το τραγούδι που ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ χαρακτηρίζει το "μέσα μου" αυτήν εδώ την περίοδο. Από την μουσική και τον ρυθμό, μέχρι τους στίχους του, που, μπορούν πανεύκολα να εντοπίσουν τα ΘΕΛΩ και τις σκέψεις μου.

Σπαταλήστε λοιπόν, 6 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα ακούγοντας το "Untouchables" για χάρη μου και χαθείτε στα συναισθήματα που μόνο οι Anathema μπορούν να δημιουργήσουν.

Και επειδή έχω καλή διάθεση (αυτήν εδώ την στιγμή) θα συμπεριλάβω και ένα link για να διαβάζετε ταυτόχρονα τους στίχους που έχουν κάτι που με κάνει και ανατριχιάζω κάθε φορά που τους έχω μπροστά στα μάτια μου.

Πατήστε εδώ για να ξεκινήσει το τραγούδι:

Και πατήστε εδώ για να διαβάσετε ταυτόχρονα τους επικούς στίχους:
CLICK

Δεν έχω άλλα λόγια για αυτό το τραγούδι.
Ειλικρινά ότι είχα να πω, το είπαν με χιλιάδες φορές καλύτερο τρόπο οι Anathema.
Enjoy...

-Lcfr.
ΥΓ.Όσοι χρειάζονται μετάφραση για τους στίχους, δεν είναι δα και πολύ δύσκολο να βρεις τέτοια εργαλεία στο Internet.. Σωστά?

This Is A Love Song

"Like a lost christmas tree in spring,
Like a Jack-In-A-Box....

...waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting and waiting...

...THE RELEASE!"

-Lcfr.

Friday Post

Σήμερα δεν θα πούμε πολλά.

Μόνο αυτό:

"...κοιμάσαι ακόμα?"

-L.
ΥΓ. Ακόμα και εγώ ο ίδιος, προσπαθώ να καταλάβω τι εννοώ με αυτό και ειλικρινά σας μιλάω, δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά...

IF

-Εάν μπορούσες να γίνεις για ένα βράδυ ένα αόρατο φάντασμα τι θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανες?
-Εάν μπορούσες να διαβάσεις για μια ολόκληρη ημέρα τις σκέψεις ενός και μόνο ανθρώπου, ποιον θα επέλεγες?
-Εάν σου έλεγαν ότι έχεις την δυνατότητα να μάθεις ένα μυστικό που σε αφορά, χωρίς όμως να ξέρεις εάν θα είναι καλό η κακό, θα το έκανες?
-Εάν θα μπορούσες να ζήσεις ένα όνειρό σου για μια ζωή, ποιο θα ήταν αυτό?
-Εάν θα μπορούσες να σβήσεις από το μυαλό σου κάτι που έχεις κάνει, μπορείς να αποφασίσεις ποιό θα ήταν αυτό?
-Εάν θα άλλαζες μια επιλογή σου για κάποια άλλη, ίσως διαφορετική, ποια θα ήταν?
-Εάν θα μπορούσες να κρατήσεις στην ζωή σου, ΜΟΝΟ έναν άνθρωπο, ποιον θα επέλεγες?

...εάν έχεις μετανιώσεις για τις απαντήσεις σου, δοκίμασε ξανά από την αρχή.
Μπορώ να περιμένω όσο χρειαστεί.

-Lcfr.

Puzzle

Ας ξεκινήσουμε με το δεδομένο.

Ο άνθρωπος (καλώς ή κακώς) είναι πολυγαμικό ον. Δεν μπορεί να αρκεστεί σεξουαλικά σε ένα μόνο άτομο και ΠΑΝΤΑ, θα θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει.
(οποίος διαφωνεί με αυτήν την άποψη ας το σκεφτεί λίγο και θα δει πως στο τέλος θα συμφωνήσει)

Το "ΠΑΝΤΑ" όμως, που τονίζω με τα κεφαλαία γράμματα στην προηγούμενη πρόταση, δεν ισχύει. Υπάρχουν περιπτώσεις, που όταν ένας άνθρωπος γνωρίσει αρκετά καλά έναν άλλον, σταματάνε άμεσα οι ορμές και οι επιθυμίες για οποιονδήποτε άλλον. (παρελθοντικού η μελλοντικού χρόνου)

ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!

Χωρίς πολλές κουβέντες. Είσαι εκεί και δεν θέλεις να πας ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού. Ούτε για λίγο. Ούτε για μιά ΜΟΝΟ φορά.
Είναι το σημείο, που νιώθεις πως βρίσκεις το χαμένο κομμάτι από το πάζλ της ζωής σου.
(κλισέ παρομοίωση, αλλά αυτή έχω τώρα κι αν σας αρέσει!)

Βέβαια, επειδή η ζωή μας έχει διδάξει πολλά τόσα χρόνια, αρκετές φορές ο εγκέφαλος κάνει ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος, μιας και το κομμάτι αυτό τυχαίνει να έχει το ίδιο σχήμα με αυτό που σου λείπει, αλλά δεν ταιριάζει στην εικόνα που προσπαθείς να φτιάξεις.

Είναι σαν τον στίχο:
"You give me miles and miles of mountains, when I asked for the sea..."

-Lcfr.
ΥΓ1. Εάν το μάτι σου παίζει και θέλεις σεξουαλικά άλλους ανθρώπους, τότε σίγουρα το κομμάτι αυτό που έχεις δεν είναι αυτό που έχεις.
ΥΓ. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να ξεκινάω να γράφω για το σεξ, να καταλήγω στα πάζλ και αμέσως μετά στους δυνατούς στίχους του Damien Rice στο επικό τραγούδι "Volcano"...

Dream My Dream

Εχθές το βράδυ, είδα στον ύπνο μου πως είχα ένα ανεκπλήρωτο όνειρο και το ήθελα στον υπερθετικό βαθμό.

Το ήθελα λέει τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να περάσω ούτε λεπτό χωρίς να το σκεφτώ.
Xωρίς να το θέλω όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα το όνειρο να γίνει εμμονή.

Έγραφα κατεβατά ολόκληρα για αυτό, μιλούσα στον κολλητό μου ΜΟΝΟ για αυτό σε καθημερινή βάση και άλλα τέτοια γραφικά.

Με λίγα λόγια το είχα κάνει ΖΩΗ μου.

Ώσπου το έκανα πραγματικότητα στον ξύπνιο μου.

Ευσεβείς πόθοι θα μου πείτε...

-Lcfr.

Isabella

Καλή εβδομάδα.
Μετά από (ομολογουμένως) αρκετό καιρό, αποφάσισα να μοιραστώ λίγη "Isabella" μαζί σας.
Έτσι για αλλαγή.

Ελπίζω να σας αρέσει.
Enjoy.

...fade in...

Την επόμενη ημέρα από τα τελευταία γεγονότα , έλαβε ένα πολύ περίεργο μήνυμα στο κινητό του. Τόσο περίεργο που όταν το διάβασε, κοίταξε τον αποστολέα δύο και τρείς φορές, για να σιγουρευτεί πως το έχει στείλει η Αναστασία.

Το μήνυμα έγραφε:
"Τα έχω κάνει θάλασσα. Θέλω να σε δω. Μπορείς στις 20:00 στο γνωστό σημείο;"

Ο Αλέξανδρος, δεν ήταν σε θέση να αγνοήσει το μήνυμα, πόσο μάλλον να αρνηθεί σε μια τέτοια πρόταση. Έτσι κι αλλιώς η ώρα που πέρασε μπροστά στον καθρέφτη, μαρτυρά πόσο πολύ ήθελε αυτήν την συνάντηση. Πόσο πολύ την λαχταρούσε.

Όμως αναρωτήθηκε, μήπως αυτό το συναίσθημα που είχε μέσα στο στομάχι του, δεν ήταν ανυπομονησία, αλλά φόβος; Μήπως δεν ήξερε τι θα αντιμετώπιζε; Μήπως τελικά, φοβόταν πως αυτή η συνάντηση θα είναι και η τελευταία; Πολλά μαζεμένα ερωτήματα και όσο επίμονα και να κοίταζε το ρολόι, η ώρα για το ραντεβού δεν πλησίαζε.

Σκέφτηκε να κάνει μερικά τηλεφωνήματα για να ξεχαστεί. Μετά από δυο τέτοια, η ώρα εξακολουθούσε να μην πλησιάζει και αυτό τον έτρωγε.

Τον έτρωγε βασανιστικά.

Στο ραντεβού πήγε 15λεπτα νωρίτερα. Όχι γιατί είναι τυπικός, αλλά γιατί το σπίτι δεν τον χωρούσε. Το σκοτεινό παρκάκι στο Αιγάλεω για ακόμα μια φορά, τον καλωσόρισε στην αγκαλιά του, δείχνοντας παράλληλα την απογοήτευσή του, μέσα από έντονο κρύο και βρεγμένα παγκάκια.

"Προφανώς ,τέτοιου είδους επισκέψεις δεν τις εγκρίνει το πάρκο..." σκέφτηκε για μια στιγμή.

Όταν την είδε να πλησιάζει, όλα τα άσχημα συναισθήματα εξαφανίστηκαν. Σαν να μην υπήρχαν ποτέ. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ!!

Όταν τον πλησίασε, άπλωσε τα χέρια του, τις έπιασε τα κρύα μάγουλά της και απλά την κοιτούσε. Την κοιτούσε έντονα για ώρα, χωρίς να της πει κουβέντα. Χωρίς καν να ανυπομονεί να αγγίξει τα χείλη της με τα δικά του. Ο αχνός από την ανάσα τους, ήταν το μοναδικό πράγμα που κουνιόταν εκείνη την στιγμή. Και για τους δύο, αυτό το έντονο βλέμμα που μοιραζόντουσαν, ήταν υπερπολύτιμο. Μέσα από αυτό, μιλούσαν, φιλιόντουσαν, έκαναν έρωτα και τέλος, αγκαλιαζόντουσαν σαν ξεχασμένοι εραστές.

Η σιωπή μετά από αρκετή ώρα, σταματά:
"Σας θέλω και τους δυο Αλέξανδρε... Σας θέλω και τους δύο και δεν ξέρω τι να κάνω..." είπε...

"...fade out..."

Για να πω όλη μου την αλήθεια, Isabella, γράφω οπότε το νιώθω. Έχει τύχει να γράφω ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, αλλά έχει τύχει να περάσει και μια εβδομάδα χωρίς λέξη.

Τελικά, η σχέση μου με την Isabella, είναι εξωσυζυγική και επιπόλαια.
Ελπίζω πραγματικά να σας άρεσε.
Σχολιάστε ελεύθερα... (ίσως να το έχω ανάγκη)

-Lcfr.

Sunday Post

Κυριακή λοιπόν σήμερα και επειδή είμαι σε καλή (όχι την ΚΑΛΥΤΕΡΗ) διάθεση, είπα να ανεβάσω μια διαφορετική (ζωντανή) εκτέλεση του "Back to you" μιας και από ότι καταλαβαίνω, σας αρέσει ιδιαίτερα.
(το τραγούδι αυτό είναι το κάτι άλλο)

Δεν έχω πολλά να πω αυτήν την στιγμή, μόνο ότι την Δευτέρα θα την ξεκινήσουμε με λίγο Isabella... έτσι γιατί μου αρέσετε και σας σκέφτομαι...

Καλή ακρόαση.



Παντοτινά δικός σας,

-Lcfr.

Saturday quote

Σήμερα Σάββατο, για ατάκα ημέρας, έχω έναν στίχο από το αγαπημένο "New York" των Snow Patrol που ανέβασα τις προάλλες και, από ότι είδα, σας άρεσε ιδιαίτερα.

Ο στίχος δεν είναι άλλος από αυτόν:

"There is nowhere else that I belong..."

-Lcfr.

Friday Comment

Η ατάκα της ημέρας:

"I'm so empty, here without you"

-L.

Personal Life

Τελικά, όταν η προσωπική σου ζωή πάει από το κακό στο χειρότερο, πόσο πρέπει να την αφήνεις να επηρεάζει και την υπόλοιπη?

Τελευταία (ατομικά) δείγματα δείχνουν, πως όταν η προσωπική ζωή "φοράει" μαύρα ρούχα, τότε υπολειτουργείς στην δουλεία, δεν έχεις όρεξη για εξόδους, είσαι απότομος και δύστροπος στους γύρω σου, (που φυσικά δεν σου φταίνε σε τίποτα) και το μόνο που μπορείς να κανείς είναι υπομονή.

Υπομονή όμως, μέχρι ΠΟΤΕ?
Μέχρι ο "γιατρός" χρόνος να σε κάνει καλά??

Διαφωνώ!! (κλασσικά)

Τι ρητό "...ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός" δεν ισχύει στα μεγάλα γεγονότα που σε στιγματίζουν.
Βλέπετε ο  χρόνος μπορεί να σε κάνει να μην κοιτάς επίμονα μια πληγή που έχεις πάνω σου, αλλά θα ξέρεις πολύ καλά ότι είναι εκεί.

Θα σου το θυμίζει ο πόνος, που δεν θα σταματήσει ποτέ, μέχρι να κάνεις κάτι για αυτό. Το να περιμένεις να περάσει, είναι μεγάλη ταλαιπωρία.
Άλλωστε το μυαλό μπορεί να ξεχνά επιφανειακά, αλλά ΟΡΙΣΤΙΚΑ δεν το κάνει ποτέ!

Σας αφήνω με ένα ερώτημα:
Όταν ένας άνθρωπος χάσει το χέρι του σε ατύχημα, υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσει όσα χρόνια κι ας περάσουν??

Τροφή για σκέψη.

Μου λείπετε και σας σκέφτομαι διαρκώς.

-Lcfr.

Confession

Aποφάσισα να μοιραστώ κάτι ιδιαίτερο μαζί σας.
Παρακαλώ φορέστε τις ζώνες ασφαλείας σας...

Πριν αρκετά χρόνια, όταν χώρισα με την μεγάλη μου σχέση, δεν ήξερα που πατούσα και που βρισκόμουν. Όπως μπορείτε να καταλάβετε μετά από κοντά 5 χρόνια με έναν άνθρωπο, συνηθίζεις σε άλλους ρυθμούς και διαδικασίες.

Κανέναν μήνα μετά, γνώρισα μια κοπελιά με το όνομα Κατερίνα, η οποία έδειχνε το ενδιαφέρον της, με σχετικά έντονο τρόπο. Από την πλευρά μου τα πράγματα ήταν αδιάφορα. Είχα ακόμα την γεύση της 5ετιας στο στόμα μου.

Μετά από 4-5 ημέρες γνωριμίας λοιπόν, με κάλεσε στο σπίτι της και πήγα (το γιατί πήγα, μην το ρωτάτε). Μου έκανε το τραπέζι, είδαμε ταινία και όπως φαντάζεστε, η "δουλεία" οδηγήθηκε στο σεξουαλικό.

Μηδέν κυρίες και κύριοι!!
Μηδέν διάθεση, μηδέν απόδοση και τελικά ΜΗΔΕΝ πράξη!! (αίσχος και ντροπή, κοτζάμ άντρας!)

Τώρα θα μου πεις, πως είναι απολύτως φυσιολογικό.

Έλα όμως, που μετά από αυτό το περιστατικό, έκανα να "πάρω μπρος" έναν ολόκληρο χρόνο μετά;

Και καταλήγω για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω.
Όταν στο μυαλό κυριαρχεί κάποιο όνομα, καλό είναι να μην πιέζουμε το σώμα να κάνει πράγματα που δεν θέλει, με κάποιο άλλο που δεν μας πολυ-ενδιαφέρει.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα υπολειτουργήσει.
Ενώ στην χειρότερη, δεν θα λειτουργήσει καθόλου.

Ρε τι έχουμε πάθει και είναι ακόμα Απρίλιος και η ιστορία επαναλαμβάνεται...

-Lcfr.
ΥΓ. Να με συγχωρούν οι φίλες αναγνώστριες, αλλά σήμερα, αναφέρομαι στα αγοράκια της παρέας. Βλέπετε "εσείς" δεν χρειάζεται να "λειτουργήσετε" με κάποιον ανατομικό τρόπο. Τα πράγματα για το γυναικείο φύλο, είναι ΠΟΛΥ πιο εύκολα κιας ταξιδεύει εκείνη την ώρα το μυαλό χιλιόμετρα μακριά...

New York

Και επειδή σήμερα, ασχολήθηκα λίγο με το blog, (απάντησα σε όλα τα σχόλια, έγραψα συμβουλές για τα πρωινά μηνύματα και έφτιαξα κάποια μελλοντικά άρθρα) είπα να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα τραγούδια που σημάδεψαν τους τελευταίους μήνες του 2011 και τους πρώτους του 2012.

Δεν είναι άλλο από το New York από τους Snow Patrol και σε γενικές γραμμές μιλάει για έναν άνθρωπο που λεεί: "Εάν ήσουν κοντά μου, εάν ήσουν δίπλα μου..."

Το τραγούδι είναι το απόλυτο μουσικά και συναισθηματικά...
Εάν με έχετε καταλάβει, θα μπείτε στην διαδικασία να το ακούσετε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια φορά.

Καλή ακρόαση,
Σας σκέφτομαι.


-Lcfr.

List Of Things

Σήμερα σας έχω κάτι διαφορετικό από τα κλασσικά...

Ακολουθεί μια λίστα, με τα 9 πράγματα που ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ σε μια γυναίκα.
Απλά, λιτά και ξεκάθαρα.

Καλή διασκέδαση:
(Εάν μερικά από αυτά σας προσβάλλουν, κάντε υπομονή. Δεν μπορώ να προτείνω κάτι άλλο...)

01) Το ότι έχεις «καλούδια» πάνω σου, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να τα δείχνεις με κάθε τρόπο και ευκαιρία (πχ αποκαλυπτικά ρούχα). Τι νομίζεις πως είσαι? Κανένας πλανόδιος τσιγγάνος που διαφημίζει την πραμάτεια του?

02) Κι ας είμαστε ξαπλωμένοι σε ΥΠΕΡδιπλο κρεβάτι, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να είσαι ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ πάνω μου? Όχι πες μου... είμαι παράλογος που θέλω λίγο χώρο να τεντωθώ?

03) Στην προσπάθειά σου να βελτιώσεις την όψη του προσώπου σου, βάφεσαι σαν άλλος πίνακας του DaVinci, με απογοητευτικό (τις περισσότερες φορές) αποτέλεσμα. Πάν μέτρων άριστον! Το ξέχασες ή πρέπει να στο θυμίζω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ??!?

04) Αλήθεια, τι διαολεμένη μόδα είναι αυτή και όλα τα γυναικεία κινητά έχουν κάτι που κρέμεται?

05) Εάν ακούσω ακόμα μια φορά για το «γαλλικό» που έκανες στα νύχια σου, θα τρέξω και θα βάλω ειδήσεις στο σιχαμένο Star Channel, μπας και καταφέρω να εκνευρίσω το μυαλό μου με κάτι ακόμα πιο ανούσιο.

06) Με γνώρισες και σου άρεσα όπως ήμουν. Σταμάτα να προσπαθείς να με αλλάξεις και να με φέρεις στα μέτρα σου. Καταλαβαίνεις πως με κάνεις κάτι άλλο? Κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαι??

07) Εάν νομίζεις πως πάχυνες, μην ρωτάς εμένα. Ξέρω από πείρα, πως ό,τι και να απαντήσω δεν πρόκειται να μου βγει σε καλό. Απευθύνσου λοιπόν σε κάποια φίλη σου. Βέβαια είμαι της άποψης, πως εάν υποψιάζεσαι πως έχεις πάρει μερικά κιλά, κατά πάσα πιθανότητα είναι αλήθεια.

08) Εάν θέλεις να φλερτάρεις με τυχαίους θαμώνες στα βραδινά μαγαζιά, για να δεις εάν «περνάει η μπογιά σου» και να επιβεβαιώσεις τον εαυτό σου, με απλά λόγια ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙΣ. Αρκετά ξεκάθαρο?

09) Εάν έχεις ανάγκη για γκόμενο παράλληλα με εμένα (περιστασιακό ή μόνιμο) είσαι τουλάχιστον ΦΤΗΝΗ και αναρωτιέμαι γιατί ασχολούμαι ΑΚΟΜΑ μαζί σου. (στα τσακίδια λοιπόν, αγάπη μου :) )

Με εκτίμηση και σεβασμό στις κυρίες της παρέας μας.

Δαιμονισμένα δικός σας,
-Lcfr.
YΓ. Το νούμερο 9, είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλες τις άπιστες γυναίκες εκεί έξω (ξέρετε ποιές είστε) που προσπαθούν να γεμίσουν το κενό που έχουν από την σχέση τους, με διάφορους τυχαίους ή μη, επιβήτορες. Παρόλα αυτά, σας αγαπάμε.
ΥΓ2.Ξέρω πως μπορεί να στεναχωρώ μερικούς αναγνώστες με αυτά που γράφω. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για πράγματα που ενοχλούν ΕΜΕΝΑ. Άλλοι μπορεί να τα ανέχονται και να τα απολαμβάνουν. (ειδικά τα κέρατα :) )

Lucky House

Για δεύτερο σερί έτος, η τύχη (ή η παρατηρητικότητά μου) μου πετάει στον δρόμο κέρματα.

Χαμηλής ή υψηλής (όσο είναι δυνατό) αξίας κέρματα, που έχουν χάσει τον δρόμο και τους πραγματικούς τους ιδιοκτήτες και καταλήγουν να βρίσκονται στο γραφείο μου σαν λάβαρα τύχης.

Τις τελευταίες ημέρες, όπως μπορείτε να καταλάβετε, τις περνάω στο καινούργιο σπίτι σουλουπώνοντάς το (βάψιμο/καρφώματα/διακόσμηση κτλ).
Εχθές λοιπόν, μπαίνοντας στο σπίτι και μέσα στον χαμό που επικρατεί, εντόπισα ένα κέρμα.

Και αναρωτιέμαι πως να το μεταφράσω;

Θα είναι τυχερό σπίτι; Ή μήπως η προηγούμενη κοπελίτσα που έμενε εκεί, ήταν φραγκοφονιάς (γκούχου-γκούχου) και είχε στη κατοχή της μόνο μπρούτζινα νομίσματα;
Τι διάολο να φανταστώ με το φτωχό μου μυαλό? (μιας και έχει αποδειχθεί πως μου αρέσει να σκέφτομαι τα πράγματα λιγάαακι παραπάνω)

Παρόλα αυτά, έχω ένα καλό προαίσθημα για αυτό το σπίτι... (σε αντίθεση με το προηγούμενο)

Δυστυχώς δεν μπορώ να σας καλέσω. Το θέλω, αλλά δεν μπορώ...
Δυστυχώς...

-Lcfr.
ΥΓ. Το χθεσινό μου άρθρο για τα SMS, είχε μεγάλη απήχηση (δεν το περίμενα για να πω την αλήθεια μου). Σας μιλάω ειλικρινά, εμένα προσωπικά στο παρελθόν, ένα απλό «καλημέρα» με έκανε να νιώθω γεμάτος και έτοιμος για τα πάντα. Αρκεί να το λάβεις από τον άνθρωπο που θέλεις πραγματικά...

...και όταν δεν το λαμβάνεις... Τον "πούλο" η διάθεση!

SMS

Έχω υπάρξει μηνυματάκιας.
Μανιακός μηνυματάκιας για αρκετά μεγάλο διάστημα.

Όταν φτάνεις να στέλνεις κοντά στα 300+ μηνύματα σε λίγες μόνο ημέρες, μπορεί να χάσεις λίγο την έννοια του μηνύματος.
Όχι του περιεχομένου, αλλά του μηνύματος.

Της έννοιας "μήνυμα".

Όπως έχω ξαναγράψει στο μακρινό παρελθόν, ένα μήνυμα έχει πολλές δυνατότητες.
Μπορεί να σε κάνει να νιώσεις όμορφα, ή πολύ, ΜΑ ΠΑΡΑπολύ άσχημα.

Πρέπει να εκμυστηρευτώ το εξής:

Το καλύτερο μήνυμα που μπορεί να σου στείλει κάποιος, είναι αυτό το πρωινό "Καλημέρα..." εκεί που δεν το περιμένεις.

Όχι αδέρφια μου, σας γελάσανε.
Το απλό και σχετικά "άδειο" μήνυμα που μόλις σας είπα, δεν σου εύχεται απλά να έχεις μια καλή ημέρα.

Πίσω από αυτήν την λέξη, σιωπηρά ο αποστολέας σου λέει πως είσαι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται όταν ξυπνάει.
Πως είσαι τόσο σημαντικός στην ζωή του που, με το που ανοίξει τα ματιά του, το μυαλό γεμίζει με το όνομά σου. Με απλά λόγια, πως θα ήθελε να σε είχε δίπλα του και να στο πει και όχι να στο γράψει.

Κάνω λάθος;

.αχ αυτό το συναίσθημα.

-Lcfr.