Father?

Την Τετάρτη που μας πέρασε, είχα ένα απογευματινό ραντεβού μετά την δουλειά. Καθώς περίμενα λοιπόν το ραντεβού μου να έρθει, από την πολυκατοικία που ήταν πίσω μου, βγήκε μια κοπελιά με τον πατέρα της (υποθέτω). 

Η φύση μου σαν αγοράκι, με έκανε να κοιτάξω αυτομάτως την κοπέλα για μερικά δευτερόλεπτα. Το γνωστό checkάρισμα. Δεν ήταν ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ αλλά σίγουρα την έλεγες εντυπωσιακή και εύκολα κέρδισε τον θαυμασμό μου χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Για να μην παρεξηγηθώ, μου είναι πολύ δύσκολο να πω μια γυναίκα πανέμορφη, και όταν το πω θα το εννοώ πραγματικά. Οι τσακωμοί με τον κολλητό μου για αυτό το θέμα, πρέπει να έχουν περάσει τις χιλιάδες.

(Έχουμε ξαναμιλήσει στο παρελθόν μέσα από αυτές εδώ τις γραμμές, για τα υψηλά standards κτλ κτλ)

Αφού λοιπόν μάζεψα τα μάτια μου από την κοπελιά, ένιωσα κάτι να καίει το σώμα και την ψυχή μου. Ο πατέρας της, που είχε εντοπίσει το βλέμμα μου, με κάρφωνε κυριολεκτικά και αυτά μου έλεγαν τα μάτια του ήταν πολλά και κακά λογάκια βγαλμένα από ινδιάνικους καταραμένους τάφους. Για ακόμα μια φορά, θα σημειώσω ότι δεν κοίταζα με το κλασσικό βλέμμα απόγνωσης του αγάμητου κηφήνα που ψάχνει κάπου να τον βάλει. Προς θεού, ποτέ δεν είχα αυτό το βλέμμα στην ζωή μου. Απλώς κοίταξα για μερικά δευτερόλεπτα κάτι όμορφο. Χωρίς κινήσεις, και άσεμνα τηλεπαθητικά μηνύματα γεμάτα σαρκικά νόημα. 

Ήταν ένα αθώο βλέμμα και τίποτα άλλο. 

Ως εκ τούτου θεώρησα την αντίδραση του πατέρα, κομματάκι υπερβολική.

ΟΜΩΣ!

Αμέσως μετά και αφού απομακρύνθηκαν, έβαλα τον εαυτό μου στα παπούτσια του πατέρα. Πως θα ένιωθα εγώ, εάν κοίταζαν την κόρη μου, διάφοροι τυχαίοι τύποι στον δρόμο? Τι αντίδραση άραγε θα είχα και πως θα μπορούσα να ζήσω με αυτό το άγχος, για το υπόλοιπο της ζωή μου. 

Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Έδωσα τις απαντήσεις μετά από σκέψη μερικών λεπτών: 

Δεν θα μπορούσα να το κάνω. Τελεία και παύλα.

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσω με τα μυαλά που κουβαλάω τώρα, κάποια στιγμή στην ζωή μου να αποδεχθώ ότι κάποιος τυπάκος, με το ψευδώνυμο Lcfr κοιτάζει ή, στο χειρότερο σενάριο, γδύνει την ΚΟΡΗ ΜΟΥ!!

Όχι κύριοι. Σιγά να μην αφήσω τον μουσάτο Lcfr, να ασελγεί πάνω στο ντελικάτο κοριτσάκι...  ΜΟΥ! Δεν είναι άξιος ούτε να λέει το όνομά της, ο μπάσταρδος!

Θεωρώ λοιπόν, μετά από ώριμη σκέψη του θέματος, πως ο πατέρας που με κάρφωσε με τα μάτια του, ήταν ιδιαίτερα ψύχραιμος και τελικά, εάν ήμουν στην θέση του, θα είχα κάνει χειρότερα. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να έχω την ψυχραιμία να σκεφτώ ότι καλώς ή κακώς, κάτι τέτοιο θα γίνει και θα εξακολουθεί να γίνεται και πως θα πρέπει να το χωνέψω μια και καλή. 

Εκτός και εάν η κόρη μου είναι άσχημη.

Και επειδή αγαπημένοι, την ξέρω την τύχη μου, εάν κάνω ποτέ παιδί, είναι δεδομένο ότι θα βγει κορίτσι και θα είναι πανέμορφη αφού θα έχει πάρει από τον πατέρα της.

Έτσι θα γίνει, μιας και κάποιος εκεί πάνω, γουστάρει να διασκεδάζει με το να με βλέπει να ταλαιπωρούμαι και να στρυφογυρίζω τα βράδια στο κρεββάτι. (και όχι για τον καλό λόγο)

Lylusay Tateros Volt Sids Lucifer!
Lylusay Tateros Volt Sids Lucifer! 

-Lcfr.