Ελάτε τώρα... μεταξύ μας είμαστε...
Παραδεχθείτε πως και εσείς έχετε κάποιο τραγούδι που σας αρέσει πάρα πολύ, αλλά νιώθετε κάποιες ενοχές να το μοιραστείτε με τον περίγυρό σας. Ελάτε... σας παρακαλώ. Ας είμαστε ειλικρινείς εδώ...
Εγώ όχι μόνο έχω ένα τέτοιο, αλλά έρχεται παρέα και με μια μικρή ιστορία.
Λοιπόν πριν κάποια χρόνια, σαν παιδί και εγώ, είχα πάρει σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και ζήτησα να βάλουν ένα τραγούδι, το οποίο θα συνοδευόταν και από μια ειδική αφιέρωση για μια ξανθιά κοπελιά με την οποία είχα χωρίσει (οριστικά) εκείνες τις ημέρες. Βέβαια ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσει αυτήν την αφιέρωση μιας και η κατοικία της δεν ήταν στην Αθήνα και ο σταθμός δεν εξέπεμπε το σήμα του πέρα από την Αττική. Παρόλα αυτά το έκανα γιατί εκείνη την στιγμή το γούσταρα κι ας ήξερα ότι ήταν μάταιο.
Δεν το έμαθε ποτέ, και δεν νομίζω να το μάθει και ποτέ, αλλά δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Η ιστορία αυτή είναι δική μου και την έζησα μόνος μου. Στην περίπτωση που με διαβάζει αυτή η κοπελιά, τότε there you go κυρία Krupa. Enjoy.
Το τραγουδάκι λοιπόν ήταν το "Incomplete" από τους Backstreet Boys και από τότε, είναι το guilty pleasure μου, που κάθε φορά που το ακούω ακόμα και σήμερα, στο μυαλό μου μου έρχεται όλο αυτό το ραδιοφωνικό σκηνικό και ό,τι έζησα με την κοπέλα αυτή.
Σας θερμοπαρακαλώ, μην φανταστείτε καμία κλισέ σκηνή βγαλμένη απευθείας από τα σενάρια του "Friends" με τον δακρυσμένο Ross να κοιτάζει με θλίψη έξω από το παράθυρο την βροχή, ακούγοντας το ραδιόφωνο να παίζει την επιλογή για την Rachel...
Τα πράγματα στην περίπτωσή μου ήταν ακόμα χειρότερα. Πλησίαζα τον Παπακαλιάτη!
Τι τον θυμήθηκα Μεγάλη Παρασκευή τον ατάλαντο... Τς τς τς..
Τα πράγματα στην περίπτωσή μου ήταν ακόμα χειρότερα. Πλησίαζα τον Παπακαλιάτη!
Τι τον θυμήθηκα Μεγάλη Παρασκευή τον ατάλαντο... Τς τς τς..
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment