Do You Love Me

Καλημέρα αδέρφια μου.

Ήρθε λοιπόν ακόμα μια Κυριακή. Μετά από ένα κουραστικό (αν μη τι άλλο) Σαββατόβραδο μπορούμε να ξεκουραστούμε και να διαλογιστούμε την εβδομάδα που ξεκινά.

Τι μπούρδες γράφω? Όλοι πλέον ξέρουμε πως η Κυριακή είναι αφιερωμένη στην μουσική KAI MONO!

Για σήμερα, έχω επιλέξει κάτι το ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό από τα κλασσικά. Και είμαι σίγουρος πως αρκετοί από εσάς, θα ξινίσετε την φατσούλα σας, όταν θα το ακούσετε. Σας ζητώ όμως να ακούσετε τους πανέξυπνους στίχους και, εάν μπορείτε, να πιάσετε το νόημα αυτών.

Εκεί κρύβεται η μαγεία του "Ντου Γιου Λοβ Μι" (Do you love me) από τον ταλαντούχο αλλά παρεξηγημένο Μιθριδάτη.

Το τραγούδι είναι η ερωτική εξομολόγηση, με αρκετή δόση χιούμορ και ένα ευφυέστατο φινάλε με ΠΟΛΥ νόημα, βγαλμένο από έναν άνθρωπο που προφανώς έχει ζήσει καταστάσεις
(για το φινάλε έχω γράψει στο παρελθόν)

 Δώστε προσοχή:
(συμβουλή: Στην δεύτερη ακρόαση, το πιάνεις καλύτερα)

Αυτά για σήμερα.

Θα σας αφήσω με 2 στιχάκια από το τραγουδάκι:

"Αγαπημένη, δεν είμαι ο καθένας.
Μα αφού δεν είμαι ο Ένας, 
Θα είμαι ο ΚΑΝΕΝΑΣ..."

"Σου χα πει πως είσαι,
της τέχνης μου η Μούσα, 
μα μ' εμπνέεις πιο πολύ,
όταν είσαι απούσα..."

Ντου Γιου Λοβ Μι?

-Lcfr.

Perfect Ad

Δεν έχω λόγια.
 (τρόπος του λέγειν, μιας και όπως θα φανεί παρακάτω έχω αρκετά λόγια)

Ειλικρινά σας μιλάω.
Είμαι πνευματικά άφωνος.

Σήμερα δέχτηκα μια φωτογραφία (που φυσικά θα την επισυνάψω πιο κάτω) με μια διαφήμιση που θα ταράξει τα ελληνικά και όχι μόνο, Stardard ζωής.

Και αναρωτιέμαι λοιπόν, αφού υπάρχουν τέτοιες διαφημίσεις ελεύθερες στον δρόμο, τότε το μυαλουδάκι μου μου λεεί πως υπάρχει κόσμος εκεί έξω, που τις διαβάζει, τις πιστεύει και τελικά ζητάει τέτοιου είδους υπηρεσίες.

Μήπως τελικά, αυτού του είδους οι υπηρεσίες, είναι η λύση στα προβλήματα του κόσμου

Οδηγίες για το σημερινό post:
Διαβάζετε μια-μια τις προτάσεις της διαφήμισης και παράλληλα τα σχόλιά μου.
Ξεκινάμε? Τι λέτε?

Δεν θα σχολιάσω το  όνομα ABOSYLLA και την "Αφρικάνικη παράδοση και σοφία". Μπορεί να την έχεις κύριε μου και από εμένα έχεις συγχαρητήρια. Σέβομαι βέβαια τους δασκάλους, αλλά είμαι περίεργος για το τι ακριβώς διδάσκεις. Αστρολογία? Πως να γίνεις μέντιουμ/μάντης? Πως να λες τα κουκιά στην τρίτη μπουκιά με απόλυτη ακρίβεια, ή πως να ζητάς "ασήμωμα" για να ξεθολώσει το τοπίο σου? Ρωτάω εγώ τώρα που είμαι απ'έξω και η Ρένα Βλαχοπούλου έχει πεθάνει χρόνια για να μπορέσω να την ρωτήσω. 

25 ΟΛΟΚΛΗΡΑ χρόνια εμπειρίας, και προσέξτε, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το πρόβλημα που μπορεί να έχεις. Προσωπικό παράδειγμα: Εδώ και 2 ημέρες μου έχει βουλώσει ο νεροχύτης της κουζίνας για αδιευκρίνιστο ακόμα λόγο. Έκανα μαλακία και αγόρασα Tuboflo σήμερα από το σουπερ μαρκετ... Τον Abosylla έπρεπε να καλέσω και τσούυυυκ, τα νερά θα εξαφανιζόντουσαν. (μην γελάτε, αυτό είναι από τα δυσκολότερα προβλήματα που αντιμετωπίζω τις τελευταίες ημέρες. Εάν ήταν η τουαλέτα τι θα λέγατε???).

Για να πω την αλήθεια μου, μια απογοήτευση από τον Αντώνη Σαμαρά την έχω. (what? Πνευματικός είναι και αυτός). ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ! Είμαι πεπεισμένος πως ο κύριος Abosylla, μπορεί να μας βγάλει από την κρίση μια και καλή. Και να πάει η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και ο Στουρνάρας να κάνουν παρτούζες μεταξύ τους γιατί βαρεθήκαμε το σέξ τους τόσα χρόνια. Αει σιχτίρ πλέον! Δαγκωτό Αφρικανική σοφία στις επόμενες εκλογές. (για να μην μιλήσω για τα "χαρίσματα" των Αφρικάνων και εμφανιστεί το κόκκινο Χ πάνω δεξιά)

Και συνεχίζω ακάθεκτος.

Είσαι στα κόκκινα ερωτευμένος. Κυκλοφορείς και τα βλέπεις όλα ροζ ρε παιδάκι μου, πως το λένε. Ε, με ένα τηλεφώνημα, ο κύριος Abosylla, σε κάνει ΑΚΟΜΑ πιο ερωτευμένο. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός, πρέπει να έχει πάρει καρδίες στο λαιμό του, που έχουν σκάσει από τα καρδιοχτύπια. 'Ε ρε δουλειές που θα έχει ο Γιακούμπ απο εδώ και πέρα... 

Λοιπόν-λοιπόν. Μιλάω απευθείας σε μια από εσάς. Τα αγοράκια μακριά.

ΝΑΙ ΝΑΙ, σε εσένα την όμορφη ξανθούλα που διαβάζεις τούτες εδώ τις γραμμές. Σταμάτα να στέλνεις μηνύματα στον μπαστουνόβλαχο που νομίζεις πως είναι ο έρωτας της ζωής σου και κάλεσε στο τηλέφωνο που βλέπεις! Πες του να σε κάνει να με ερωτευτείς την Παρασκευή 28/06/2013 για να βγούμε για φαγητό το Σάββατο. Και εάν είναι στις καλές του, ζήτα του να σου προτείνει καμία κρεατόταβέρνα να σε παώ. Κάτι θα ξέρει... σοφός είναι.

Καλά για το πανίσχυρο φυλακτό προστασίας που γράφει, μην προβληματίζεστε. Το 'χω εύκολα:

(η ασπίδα είναι πανίσχυρη, σε φυλάει και σε προστατεύει από τα εχθρικά πυρά. Έχει ένα θέμα στην μεταφορά της. Δυστυχώς δεν έχουμε φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο υπηρεσιών ακόμα. Υπομονή.)

Λοιπόν, φτάσαμε στο καλύτερο σημείο της διαφήμισης:
"Δικαστικές υποθέσεις ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ περιεχομένου."

Σας παρακαλώ, μην γελάτε. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

Πριν κάποια χρόνια, μια κοπελιά ενός "φίλου", τον έτρεχε στα δικαστήρια γιατί δεν κατάφερε να την φέρει σε οργασμό. Εκεί να δείτε... Δικαστικές πλάνες, ψευδομαρτυρίες, ορκωμοσίες σε Cosmopolitan περιοδικά, δωροδοκίες μαρτύρων με κάρτες χρόνου ομιλίας What'sUp!, ξεκατινιάσματα μέσω Facebook με χιλιάδες αγνώστης προέλευσης Pokes, ένα ταψί γαλακτομπούρεκο, απειλητικά τηλεφωνήματα και φυσικά το Star Channel με καθημερινή κάλυψη και έκτακτα δελτία ειδήσεων.

Δεν ήξερε ο καημένος ο φίλος μου... Θα τα είχα γλυτώσει όλα αυτά. 

(τι? έγραψα πως θα τα είχα γλυτώσει εγώ? Κατά λάθος........)

Πέρα από την ουσιώδη λύση που προσφέρει απλόχερα στο τέλος, ο κύριος Abosylla για την καταπολέμιση της ανεργίας στην χώρα μας, σε αφήνει να θέλεις περισσότερα με αυτό το "και πολλά άλλα..."

Κάτσε ρε μεγάλε για να καταλάβω. Εάν εγώ θέλω να μου βάψεις τα νύχια των ποδιών τιρκουάζ χρώμα, με ανάγλυφα αστεράκια πάνω, γιατί έχω να πάω σε μια βάφτιση και θα φορέσω σανδάλια.

Μπορείς να το κάνεις από το τηλέφωνο??

Ρωτάω ο δόλιος...

-Lcfr.

Facebook Blessing or Curse?

Οι περισσότεροι πλέον, υποστηρίζουν πως ζούμε στην εποχή του Facebook.

 

 Το οποίο κυριεύει εξολοκλήρου τα Social Media και τις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.
(πρέπει φυσικά να σημειώσω πως υπάρχουν και μερικοί που υποστηρίζουν πως το Facebook, σιγά-σιγά πεθαίνει, αλλά δεν έχω σκοπό να γράψω για κάτι τέτοιο σήμερα)

Όποια και να είναι η άποψή σας για το Facebook, πρέπει να παραδεχτείτε για το πόσο ισχυρό εργαλείο είναι. Δεν φέρνει απλά τις διαπροσωπικές σχέσεις πιο κοντά (με ίσως λίγο άχαρο τρόπο) αλλά έχει απλώσει και τα πλοκάμια του στις επαγγελματικές δραστηριότητες μεγάλων εταιριών. Όμως, ούτε σε αυτό θα αναφερθώ σήμερα.

Θα αναφερθώ στο πόσο ύπουλο πράγμα είναι.
Ναι, πολύ καλά ακούσατε.

ΥΠΟΥΛΟ μέχρι αηδίας.

Από ένα απλό click, μπορεί να σου γαμηθεί η ψυχολογία μιας και μπορεί να δεις κάτι που θα σε στεναχωρήσει. Ή θα σου ξυπνήσει πράγματα που προσπάθησες πολύ για να τα βάλεις για ύπνο, σε ένα ξεχασμένο κρεβάτι του μυαλού σου, στα πίσω-πίσω διαμερίσματα.

Ένα μόνο click αγαπημένοι μου αναγνώστες, μπορεί να τα γκρεμίσει όλα. Μια φωτογραφία να δεις, μια κουβέντα να διαβάσεις ή ένα σχόλιο να αντικρίσεις, μπορεί να σε πονέσει όσο χιλιάδες αρνητικά sms μπορεί να λάβει το κινητό σου μέσα σε λίγα λεπτά.

Αφού κάνεις αυτό το click, μπορείς να φτάσεις να το καταριέσαι αμέσως μετά. Να εύχεσαι να μην το είχες κάνει ποτέ, μιας και σε γύρισε πολλά βήματα πίσω.

Από ένα και μόνο αθώο (κατά τα άλλα), click, φτου και από την αρχή.

Τελικά αναρωτιέμαι...

Το Facebook, είναι κατάρα ή ευλογία?

-Lcfr.

Πάρος part2

Πάει και το ταξίδι στην Πάρο...


Πολύ καλό, αλλά ΠΟΛΥ λίγο.
Τελικά οι 3-4 ημέρες δεν αρκούν για να ζήσεις ένα νησί, πόσο μάλλον για να το ευχαριστηθείς.

Φυσικά, από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Καράβι του "πήγαινε", ξεκίνησα να γράφω το άρθρο με τίτλο: "Tourists". Ξέρετε τώρα... με τα πραγματάκια που προφανώς δεν αντέχω στην ζωή μέσα από τα παπούτσια του απλού Τουρίστα. Θέλει όμως αρκετό "χτένισμα" για να μπορέσουν τα ματάκια σας να το καταναλώσουν.

Επιφυλάσσομαι για το κοντινό μέλλον.

Σουρεαλισμός, ατάκες, γέλιο, μπάνια, και ένα περίεργα ερεθιστικό και διακριτικό κάψιμο, είναι τα πράγματα που κυρίευσαν τις ημέρες μου εκεί. Δεν θα ξεχάσω φυσικά και την, αν μη τι άλλο, απολαυστική αποτοξίνωσή μου, από κάθε τι τεχνολογικό και πρέπει να τονίσω πως σας προτείνω να κάνετε κάτι παρόμοιο και εσείς. Το συναίσθημα του να μην έχεις στον νου σου, το κινητό, τα emails και ότι άλλο μπορεί να σου χαλάσει την ηρεμία των διακοπών, είναι τουλάχιστον απολαυστικό.

Φυσικά, έβγαλα αρκετές φωτογραφίες από τους εκεί τόπους (και φυσικά την αφεντιά μου) και εάν έχετε το κουράγιο, πατήστε εδώ για να τις δείτε:
 
(ανεβάζω σε τακτά χρονικά διαστήματα, μην με δαγκώσετε!)
Πάει λοιπόν και η πρώτη μου διέξοδος.... Αυτό ήταν.
Σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες σε ίσως πιο απομακρυσμένους τόπους.

Πάω τώρα να ακούσω λίγη από την μουσική μου, γιατί τα βιολιά και τα νταούλια του νησιού, μου έχουν κουρκουτιάσει το μυαλό και θα ξεχάσω αυτά που ήξερα.

Σύντομα τα περισσότερα.

-Θανατηφόρα μπρούτζινος Lcfr
ΥΓ. Θεά η Νύφη. Θεός ο γαμπρός, αλλά ο καλύτερος ήταν ο πατέρας του γαμπρού που ούτε αρκουδάκι της Duracell να ήταν. Εάν ήταν στο χέρι του, θα χώρευε για κανέναν μήνα ακόμα. 

Να ζήσετε Λία και Γιάννη και καλούς απογόνους!!
Και στα δικά μας! 
(not)

Paros

Τι κι αν είναι Πέμπτη?

Φεύγω αύριο το μεσημέρι για το τετραήμερο. Πηγαίνω Πειραιά και από εκεί τσουυυυυκ στο καραβάκι. Το οποίο τσουυυυυκ θα με πάει στην Πάρο. 

Εκεί παντρεύεται ένα πολύ κοντινό μου ζευγάρι και θα το συνδυάσω με ολιγοήμερες διακοπές και παραλία μέχρι να καούν και τα κόκαλά μου. Και ξέρετε τι αποφάσισα? 

 

• ΜΗΔΕΝ internet. 
• ΜΗΔΕΝ e-mails, 
• ΜΗΔΕΝ συγγραφή. 

Μόνο το κινητό μου θα είναι ανοιχτό για καμία έκτακτη ανάγκη. Βλέπετε αλλάζοντας αριθμό, έχω καταφέρει πολλά :)

Εάν θα έβαζα έναν τίτλο για το τετραήμερο θα ήταν:

"Αποτοξίνωση και καλοπέραση".

Βέβαια, έχουμε ξαναπεί μέσα από εδώ, πως όταν κάνεις μεγαλεπήβολα σχέδια, συνήθως δεν σου βγαίνουν και τα πράγματα πάνε κόντρα από ότι τα περίμενες. Και για να πω την αλήθεια μου, νιώθω πως χρειάζομαι μια ανάπαυλα και να πάνε τα πράγματα όπως τα περιμένω, μιας και τον τελευταίο διάστημα, νιώθω στεναχωρημένος.

Δεν είμαι στεναχωρημένος με κάτι συγκεκριμένο. Απλά νιώθω έτσι χωρίς να πρέπει, μιας και τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά στην ζωή μου.

Να λοιπόν, που υπάρχει και ένα συναίσθημα που νιώθει ο διάολας της διπλανής σας πόρτας και δεν ξέρει πως να το ερμηνεύσει. Για να πω την αλήθεια μου, για αυτό το πράγμα που νιώθω έχω γράψει, αλλά δεν κατάφερα να φέρω το κείμενο στο σημείο να αντικατοπτρίσει πλήρως τα σωστά συναισθήματα.

Όπως και να έχει σας εύχομαι να περάσετε φοβερά το ΠΣΚΔ που ξεκινά αύριο και να πιείτε μια γουλιά μπύρα στο όνομά μου. Ξέρω πως για μερικούς από εσάς θα το κάνω από την πρώτη ημέρα κι όλας. 

-Καλοκαιρινός Lcfr.

Sunday Music Post

Αυτά είναι...

Μετά από μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα bachelor-ική βραδιά, ήρθε η Κυριακή για να χαλαρώσουμε. (είμαι σίγουρος πως τις επόμενες ημέρες θα γράψω για αυτήν την βραδιά με αρκετές ζουμερές λεπτομέρειες) 

Μέσα στις τόοοοσες δουλειές που έχω να κάνω σήμερα, προσπαθώ να βρω λίγο χρόνο για εμένα και την Lcfrική περσόνα μου.

Ψάχνοντας λοιπόν, μέσα στα τραγουδάκια μου, βρήκα κάτι που με πήγε αρκετά χρόνια πίσω και μου θύμισε πράγματα που νόμιζα πως είχε ξεχάσει οριστικά. Μην πάει το μυαλό σας σε γκομενικές αναμνήσεις. Αυτές που περιστρέφονται γύρω από το "If You Could Only See" των Tonic, αφορούν νεανικές εποχές, γεμάτες ξενοιασιά. Είμαι πεπεισμένος πως αρκετοί από εσάς θα το ξέρουν το τραγουδάκι και θα το ακούσουν με ευχαρίστηση.

Το πλάνο για σήμερα έχει ταινία με Pop Corn (κλασσικά) που αυτήν την φορά, θα κάνω ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να μην το κάψω και βρωμίσει όλο το σπίτι. Δεν ξέρω τι έχω πάθει τώρα τελευταία και το καίω. Μετά τρίβω την κατσαρόλα, λες και είμαι από το Βιλαμπάχο...

Σας εύχομαι μια χαλαρή και ξεκούραστη Κυριακή.
Κάντε ότι περνάει από το χέρι σας και θα το καταφέρετε.

Τόσο απλά. Ακούστε με και εμένα. Κάτι θα ξέρω.

-Lcfr.

Hard Days

Πριν λίγο έτυχε να ακούσω ένα τραγούδι που έχει τον εξής στίχο:
(και το έχω μοιραστεί εδώ μαζί σας στο παρελθόν)

"Αγαπημένη, 
δεν είμαι ο κάθε ένας,
μα αφού δεν είμαι ο ένας,
θα είμαι ο κανένας!"

Προφανώς ανάλυση δεν χρειάζεται ο στίχος και το νόημά του, αλλά αξίζει να σκεφτεί κανείς, πόσο σημαντικές είναι αυτές οι λέξεις, την στιγμή που πρέπει,. Όταν είσαι έξω από τον "χορό", μια τέτοια πρόταση, μπορεί να σου φαντάζει ανούσια. Όταν όμως είσαι σε μια κατάσταση που δεν είσαι ο ΕΝΑΣ,  και επειδή δεν είσαι ο κάθεΕΝΑΣ, οφείλεις να γίνεις ο κανΕΝΑΣ.

Το λες (πρώτα στον εαυτό σου και μετά στον άνθρωπο που πρέπει) και μεταφέρεις αλλού τα κουβαδάκια σου. Όταν όμως το πάρεις απόφαση και το ξεστομίσεις, αμέσως μετά ακολουθεί το δύσκολο κομμάτι, που αφορά την υποστήριξή του. Να είσαι ο κανένας και να παραμείνεις τέτοιος, χωρίς πισωγυρίσματα.

Πρέπει όμως να είσαι προετοιμασμένος πως θα ακολουθήσουν περίεργες ημέρες αμέσως μετά και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικές ημέρες, η επικοινωνία με αυτόν τον άνθρωπο θα σου φαίνεται ένα τραγελαφικό αστείο και οι πιθανότητες να το κάνεις θα είναι χιλιόμετρα μακριά. Όμως θα υπάρξουν και ημέρες που θα είσαι σε απόσταση αναπνοής από το click, ή το  κουμπί αποστολής στο κινητό, στην προσπάθειά σου έστω να αναζητήσεις κάτι που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις τι είναι...

Τέτοιες, δύσκολες ημέρες, σε ξεγελάνε.
Ξεκινούν θετικά το πρωί και όσο σκοτεινιάζει, σου ξυπνούν ανάγκες που νόμιζες πως τις είχες βάλει για ύπνο...

Και εάν ξυπνήσουν για τα καλά, κάτι πρέπει να κάνεις...
Κάτι που ίσως να το μετανιώσεις, αμέσως μετά...

-Lcfr.

Ela

Επειδή λοιπόν το dead line για ένα άρθρο μου, μεταφέρθηκε για ΑΥΡΙΟ, δεν έχω τον παραμικρό χρόνο για να γράψω εδώ. Παρόλα αυτά, σαν καλός δαίμονας που είμαι, θα μοιραστώ την φωτογραφία της γυναίκας, που πλέον μου καθορίζει με το έτσι θέλω την ζωή μου. 

Από τα τι ώρα θα ξυπνήσω, μέχρι το τι θα ψωνίσω από το Super Market. 

Κυρίες κύριοι... η "Ela"
(για το πώς προέκυψε το όνομα αυτό, είναι μια άλλη ιστορία)

Αυτά για σήμερα. Και συγγνώμη.

Πάω τρέχοντας να συνεχίσω το γράψιμο.

Cheerio.

-Lcfr.

Live

Its time to Live,
Its time to Love.


-Lcfr.

Memories

Επειδή λοιπόν, σας υποσχέθηκα εχθές πως θα αρχίσω να γράφω πάλι καθημερινά, πίεσα τον εαυτό μου και έκατσα να γράψω.

Λοιπόν, καλή εβδομάδα αδέρφια μου. 

Αν και δεν είναι καμία ξεχωριστή ημέρα η σημερινή για εμένα, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι μια επέτειος ή κάποια γιορτή. Ότι και να σας είναι αυτή η Δευτέρα, εύχομαι να είναι φοβερή και να έχει ευχάριστες αναμνήσεις. 

...

Είπα αναμνήσεις και το μυαλό μου έφυγε σε μερικές δικές μου, αφήνοντάς μου μια γλυκιά γεύση στο στόμα. Τελικά αυτό που λένε "στο τέλος, κρατάς μόνο τα καλά" είναι τεραστίων διαστάσεων αλήθεια. Στην αρχή δεν μπορείς να το δεχτείς, αλλά όσο περνάει ο καιρός και απομακρύνεσαι από τα άσχημα γεγονότα, το μυαλό σου βρίσκει τον τρόπο να ξεχωρίσει τα καλά και να εστιάσει πάνω τους. Φυσικά δεν ξεχνά τα άσχημα, απλά τα κρατάει με λίγο πιο ξεθωριασμένο χρώμα στον πίνακα.

Μέχρι να επιλέξει και να τα αγνοεί ολοκληρωτικά και πρακτικά να τα εξαφανίσει.

Όμορφες και σημαντικότατες είναι οι αναμνήσεις για έναν άνθρωπο. Ειδικά για έναν άνθρωπο που παίζει και ξαναπαίζει τα σκηνικά που έζησε, χιλιάδες φορές στο μυαλό του κάθε βράδυ. 

(sounds familiar?)

Κλείνοντας το ίσως πιο άκυρο άρθρο για Δευτέρα, έχω να σημειώσω πως κατά την άποψή μου, επιτυχημένη θεωρείται μια ημέρα, που κατά την διάρκειά της καταφέρεις και δημιουργήσεις τουλάχιστον μια ανάμνηση.

Εάν μπορείς και δημιουργείς παραπάνω από μια, στείλε μου αμέσως email, γιατί θέλω να σε βγάλω για φαγητό ένα βράδυ και στο τέλος του να σου κάνω μια τυπική πρόταση γάμου, πάνω σε ένα άσπρο άλογο.

-Lcfr.

Sunday Music Post

Που είσαστε? 

Σας έχω χάσει!

Κυριακή σήμερα και μόλις κατάλαβα πως δεν έχω γράψει ΛΕΞΗ για εσάς όλη την εβδομάδα!!

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!

Δικαιολογημένο όμως, μιας ο χρόνος μου έχει περιοριστεί ιδιαίτερα. Συν το ότι έχω γράψει αρκετά για το άλλο site που γράφω (σε εντελώς διαφορετικό ύφος). Ξέρω πως κάτι πρέπει να κάνω για να μην παραμελώ όλους εσάς και να επιστρέψω στις καθημερινές μου συγγραφές.

I'm on it. Το υπόσχομαι.

Τις τελευταίες ημέρες, δέχομαι ΑΣΦΥΚΤΙΚΕΣ πιέσεις για να επιστρέψει η κατηγορία "Sunday Japanese Girls" μιας και έχω παραλάβει κοντά στις 20-30 φωτογραφίες από εντυπωσιακά ασιατικά κοριτσάκια, τα οποία αξίζει να δείτε. (περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ). Δεν ξέρω όμως κατά πόσο αυτό θα ήταν σωστή κίνηση, μιας και πλέον μας χαρακτηρίζει εδώ, μια ποιότητα. Ίσως να υπερβάλω λίγο. Η σκέψη μου είναι πως εάν επιστρέψει η κατηγορία, θα μεταφερθεί στο Σάββατο μιας και οι καθημερινές έχουν άρθρα με σκέψεις/απόψεις και η Κυριακή είναι αφιερωμένη στο...

"SUNDAY MUSIC POST"

Και τι σας έχω για σήμερα...

Οι 30 Seconds To Mars, μας έχουν απασχολήσει στο παρελθόν με τις μουσικές τους. Πριν από λίγο καιρό,έβγαλαν καινούργιο δίσκο, ο οποίος είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσικό βήμα για αυτούς το οποίο ακούγεται ευχάριστα και σε κάνει να νιώθεις οικεία. Τουλάχιστον έτσι με έχει κάνει να νιώθω το "Bright Lights" που ακολουθεί. Είναι ένα, πέρα για πέρα, συναισθηματικά φορτισμένο τραγούδι το οποίο θεωρώ πως μπορεί να βρει το κοινό του, ανάμεσά σας.

Εμένα με έκανε να γράψω αυτό το άρθρο πριν από 2 εβδομάδες και από ότι είδα σας άρεσε ιδιαίτερα.
Ακούστε το τραγούδι και διαβάστε τις λέξεις μου.

Έτσι, για να σας φτιάξει η Κυριακή.

Καλή Κυριακή και σας υπόσχομαι για καθημερινά αρθράκια από την επόμενη εβδομάδα...

 -Lcfr.

Sunday Music Post

Πάει ακόμα μια εβδομάδα.

Και μπορώ να παραδεχθώ πως ήταν ένα παραγωγικό και ευχάριστο γκρούπ ημερών.

Και εγκεφαλικά αλλά και πρακτικά. Και όταν καταφέρνεις να κλείνεις εκκρεμότητες και κύκλους μέσα σου, πάντα νιώθεις πως η επόμενη ημέρα σου επιφυλάσσει περισσότερα και ίσως δυσκολότερα.

Τέλος πάντων δεν είμαι στην διάθεση για τέτοιου είδους post, μιας και... ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ!!

Που σημαίνει:
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΑΚΙΑ ΣΑΣ, ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΣΑΣ!

Λοιπόν για σήμερα σας έχω ένα εξαιρετικής ποιότητας τραγουδάκι, βγαλμένο από το μακρινό παρελθόν μου. Το θυμήθηκα σήμερα και μπήκα στην ευχάριστη διαδικασία να το ψάξω, να το ακούσω και φυσικά να το μοιραστώ μαζί σας. (γιατί όπως έχουμε πει πολλές φορές, είμαι ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ)

"Boston" τραγουδούν οι Augustana. Δεν είναι τυχαίο ότι εάν φύγω ποτέ από την Ελλάδα (είναι ακόμα στα σχέδιά μου) η Βοστόνη της Αμερικής θα είναι ο πρώτος μου προορισμός. (ή το Seattle)

Με τις τάσεις φυγής ζωντανές ακόμα στο κεφάλι μου, σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι μια φανταστική Κυριακή. (ελπίζω και αυτό το τραγουδάκι να σας αρέσει. Είναι από τα αγαπημένα μου)

-Lcfr