Hard Days

Πριν λίγο έτυχε να ακούσω ένα τραγούδι που έχει τον εξής στίχο:
(και το έχω μοιραστεί εδώ μαζί σας στο παρελθόν)

"Αγαπημένη, 
δεν είμαι ο κάθε ένας,
μα αφού δεν είμαι ο ένας,
θα είμαι ο κανένας!"

Προφανώς ανάλυση δεν χρειάζεται ο στίχος και το νόημά του, αλλά αξίζει να σκεφτεί κανείς, πόσο σημαντικές είναι αυτές οι λέξεις, την στιγμή που πρέπει,. Όταν είσαι έξω από τον "χορό", μια τέτοια πρόταση, μπορεί να σου φαντάζει ανούσια. Όταν όμως είσαι σε μια κατάσταση που δεν είσαι ο ΕΝΑΣ,  και επειδή δεν είσαι ο κάθεΕΝΑΣ, οφείλεις να γίνεις ο κανΕΝΑΣ.

Το λες (πρώτα στον εαυτό σου και μετά στον άνθρωπο που πρέπει) και μεταφέρεις αλλού τα κουβαδάκια σου. Όταν όμως το πάρεις απόφαση και το ξεστομίσεις, αμέσως μετά ακολουθεί το δύσκολο κομμάτι, που αφορά την υποστήριξή του. Να είσαι ο κανένας και να παραμείνεις τέτοιος, χωρίς πισωγυρίσματα.

Πρέπει όμως να είσαι προετοιμασμένος πως θα ακολουθήσουν περίεργες ημέρες αμέσως μετά και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικές ημέρες, η επικοινωνία με αυτόν τον άνθρωπο θα σου φαίνεται ένα τραγελαφικό αστείο και οι πιθανότητες να το κάνεις θα είναι χιλιόμετρα μακριά. Όμως θα υπάρξουν και ημέρες που θα είσαι σε απόσταση αναπνοής από το click, ή το  κουμπί αποστολής στο κινητό, στην προσπάθειά σου έστω να αναζητήσεις κάτι που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις τι είναι...

Τέτοιες, δύσκολες ημέρες, σε ξεγελάνε.
Ξεκινούν θετικά το πρωί και όσο σκοτεινιάζει, σου ξυπνούν ανάγκες που νόμιζες πως τις είχες βάλει για ύπνο...

Και εάν ξυπνήσουν για τα καλά, κάτι πρέπει να κάνεις...
Κάτι που ίσως να το μετανιώσεις, αμέσως μετά...

-Lcfr.