Σαράβαλο

Ναι, επέστρεψα.

Για λίγο βέβαια αλλά επέστρεψα.

Ένιωθα πως δεν γίνεται να μην γράψω έστω και λίγες γραμμές  με τις σκέψεις μου, για ΟΛΑ όσα ζούμε αυτές τις ημέρες, στην χώρα του τίποτά μας.

Συλλήψεις εδώ, ροχάλες και απειλές εκεί, "πλούσιες" συζητήσεις στα κανάλια από "αντικειμενικούς" πάντα δημοσιογράφους και φυσικά ο Έλληνας (μαζί του και εγώ) παρακολουθεί τις εξελίξεις με ένα μπολ ποπ κορν ανάμεσα στα πόδια του.

Εντάξει, είπαμε. Δελτία ειδήσεων. Αλλά όχι και έτσι. Αυτό το πράμα έχει γίνει πλέον δικαστήριο. Με πρόεδρο, ένορκους, μάρτυρες, εκατοντάδες ώρες δικηγορικών αγορεύσεων, ενόχους και καταδικάστηκες ποινές. Η αντικειμενικότητα κάνει την εμφάνισή της με το κατακόκκινο φουστάνι, σε όλα τα κανάλια της Ελληνικής και ελεύθερης τηλεόρασης.

Εάν θυμάμαι καλά, ένα παλιό ρητό λέει πως ο ύποπτος για το πιο φρικιαστικό φονικό του κόσμου, εξακολουθεί να είναι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του. Πως γίνεται η ελληνική τηλεόραση να σηκώνει το δάχτυλο, δείχνοντας τους ενόχους και να μοιράζει ποινές δεξιά και αριστερά; Και όταν αυτές δεν αποδίδονται όπως θα ήθελαν, γιατί έχουν το δικαίωμα να προχωρούν σε άθλιας μορφής προπαγάνδας με σημαία την κιλότα της δημοσιογραφίας και της υπεράσπισης της δημοκρατίας? 

Μήπως κάτι έχω καταλάβει κάτι λάθος για τους θεσμούς της χώρας μου και δεν το ξέρω;

Δικαιοσύνη πάνω από ΟΛΑ αδέρφια. Αλλά όπως έγραψα και πρόσφατα στο twitter μου:

Η Δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, αλλά κοιμάται και βαθειά. Το ξυπνητήρι της είναι ένας θάνατος αθώου. #Nazis_behind_bars #Χρυσή Αυγή
— Lcfr Enosferum (@Lcfer) September 28, 2013

Τώρα, μέρες μετά, είμαι υποχρεωμένος να προσθέσω σε αυτά τα λόγια το εξής:

Όπως οφείλει ο σκουπιδιάρης να μαζεύει τα σκουπίδια κάθε μέρα από τους δρόμους, ας κάνει και η Δικαιοσύνη την δουλεία της, σωστά, αντικειμενικά και πάνω από όλα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ.

Σας αφήνω με λίγους στίχους του φίλου μου, του Γιάννη Αγγελάκα:

"Που θα πάει, που θα πάει, τούτη η ρόδα που κολλάει και όλο στην αρχή γυρνάει, που θα πάει θα ξεκολλήσει, ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΑΝ ΣΑΡΑΒΑΛΟ για αλλού θα ροβολήσει...

Που θα πάει, που θα πάει, τούτη η νύχτα που κρατάει και δεν λέει να τελειώσει, που θα πάει θα ξημερώσει, και η καρδιά μου σαν σαράβαλο μ' όλους σας θα ανταμώσει... "

-Lcfr.