Dream My Dream

Έχει περάσει καιρός (ίσως κανένα 2μήνο) που να θυμάμαι τόσο ζωντανά κάποιο όνειρο. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, θυμάμαι ακριβώς τι είδα εχθές το βράδυ...
(άλλωστε πριν λίγο ξύπνησα και όπως καλά ξέρετε, συνηθίζω να γράφω τα ξημερώματα)

Ήμουν λέει, ακόμα παιδί. Το πολύ 5-6 χρονών και ζούσα σε ένα τερααααάστιο σπίτι. Κάτι σαν έπαυλη με μεγάλο κήπο, τον οποίο (άκουσον-άκουσον) διέσχιζε ένας ποταμός.
(ο σουρεαλισμός επικρατεί στα όνειρά μου)

Ήταν απόγευμα και ήμουν στον κήπο. Προσπαθούσα λοιπόν να "πετάξω" έναν μαύρο χαρταετό απροσδιόριστου σχήματος.

Για να πω την αλήθεια μου, δεν τα κατάφερνα και πολύ καλά, αφού δεν φυσούσε όσο θα έπρεπε για να κρατηθεί στον αέρα ο χάρτινος φίλος μου...

Προσπαθούσα για αρκετή ώρα χωρίς επιτυχία, ώσπου εμφανίστηκε ένα μικρό ξανθό κοριτσάκι (ιδιαίτερα όμορφο) που με επιθετικό τρόπο, μου πήρε τα κορδόνια από τα χέρια και με μερικές μαεστρικές κινήσεις "πέταξε" τον χαρταετό με ιδιαίτερη ευκολία! Λίγα λεπτά αργότερα, την ώρα που χάζευα σαν βλαμμένος τον αετό μου να πετάει στα ουράνια και χωρίς να μου πει κουβέντα, έδωσε μια και τον απελευθέρωσε!!

Όταν άρχισα να της φωνάζω, ζητώντας εξηγήσεις για τον λόγο που το έκανε, με διέκοψε και με μια καθαρά ενήλικη και γνώριμη φωνή, μου είπε:

"Ο χαρταετός αυτός δεν ήταν διαθέσιμος σε εσένα αυτήν την στιγμή ...
Εάν στο μέλλον, τον ξανά συναντήσεις θα είναι δικός σου για πάντα...
Αρκεί να ξέρεις που να κοιτάξεις..."

(πουφ)
Αυτό ήταν. Το όνειρο σταμάτησε και εγώ ξύπνησα με τα ερωτηματικά να έχουν γίνει ένα με το πετσί μου.
Ότι κατάλαβα-κατάλαβα θα μου πείτε...

Έτσι είναι τα όνειρα.
Προσπαθείς να τα ερμηνεύσεις με το δικό σου λυσάρι στο χέρι. (ή το ψάχνεις στο Google! :) )

Dream My Dream.
Non Serviam.

-Lcfr.