These Days

Μερικές ημέρες, ξυπνάς και πιάνεις τον εαυτό σου, να έχει ιδιαίτερα χαμηλό κίνητρο.

Κίνητρο για το οτιδήποτε.
Μικρό η μεγάλο.
Σημαντικό ή ασήμαντο.

Όλα σου φαντάζουν βουνό. Όλα σου παρουσιάζουν σαν άλλος ελληνικός μαραθώνιος και ακόμα και εάν σου αρέσει η "τάδε" δραστηριότητα, καθημερινά την κάνεις με ιδιαίτερο κέφι, προτιμάς να κάτσεις να την ξεχάσεις και να κάτσει στο κρεββάτι κάνοντας το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ.

Κάτι τέτοιο, μου συμβαίνει σήμερα. Μηδέν κίνητρο. Μηδέν διάθεσή για το οτιδήποτε. Zero. Nada.

Και κάτι? Αυτές οι καταραμένες διαθέσεις, εμφανίζουν απρόσκλητα το πρόσωπό τους, μια ημέρα πριν. Είναι σαν να έχεις έναν αόρατο παπαγάλο στον ώμο σου και να σου πιλατεύει το αυτί στο repeat:

"Αύριο είναι Κυριακή... Θα είσαι χάλια... Θα μαρτυρήσεις και μόνο που θα σκεφτείς να σηκωθείς από το κρεββάτι..."

Καταραμένε και αόρατε παπαγάλε. Γιατί να μου χαλάς ΚΑΙ το Σάββατο? Εάν υπήρχες στην πραγματικότητα, θα σε έκανα στον ατμό με λαζάνια για να ταΐσω τα αδέσποτα σκυλιά της γειτονιάς μου!
On another note, ελπίζω εσείς τουλάχιστον να είχατε ένα όμορφο και διασκεδαστικό ΣΚ. Όχι σαν το δικό μου.

Χάλια διάθεση.
ΧΑΛΙΑ!

-Lcfr.