Farewell

Ήρθε λοιπόν η Παρασκευή, που την συνοδεύω με το στερνό (οριστικό?) αντίο...
Όπως έχω αναφέρει και τις προηγούμενες ημέρες, σήμερα ξεκινάει η πολυπόθητη άδεια.
(πανηγύρια, σαμπάνιες, κομφετί στον αέρα και άλλα τέτοια εορταστικά)

Φεύγω λοιπόν!
Σας αφήνω!

Κλείνω τηλέφωνα, Internet, E-mails και κατ' επέκταση το μυαλό μου. Βλέπετε, αυτό το καλοκαίρι προσπαθώ να "αδειάσω" από όλα όσα μου έχουν πάει κόντρα το 2011-2012.

Και ας μην κρυβόμαστε.
Εάν πιάσετε και διαβάσετε τα άρθρα που γράφω από τον Οκτώβριο του 2011 μέχρι πρόσφατα, θα καταλάβετε πως η ψυχολογία μου ήταν ένα περίεργο Roller-Coaster σαν αυτά που έχουν στο τσίρκο. Μια στιγμή πάνω, την αμέσως επόμενη κάτω.

Πάντως δεν έχω κανένα παράπονο.
Όλα κι όλα.

Όλα αυτά που έχουν συμβεί, με έχουν κάνει να γράψω πολύ και η Isabella να πηγαίνει ικανοποιητικά καλά.
(το εάν θα ολοκληρωθεί ποτέ, είναι ένα ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό θέμα)

Διακοπή λοιπόν από όλα!
Βέβαια μια κουβέντα είναι αυτό, γιατί δυστυχώς το μυαλό δεν είναι σαν ένα παντελόνι που, οπότε θες το φοράς και οπότε θες το αφήνεις σπίτι με τα άπλυτα.

Λοιπόν, σας σταυροφιλώ (με λίγο σάλιο) και σας αποχαιρετώ.
Είθε οι δρόμοι μας να ξανά ανταμώσουν κάποια στιγμή και να τα πούμε.

Εάν μέχρι να γυρίσω, έχει καταστραφεί ο κόσμος και τα Zombies κυριαρχούν στην Αθήνα, να ξέρετε θα είμαι ο κύριος με τα μαύρα που θα χαμογελάει ειρωνικά στην γωνία. Βλέπετε θα έχω ανοσία στο δάγκωμά τους και δεν θα φοβάμαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να εξαργυρώσω την συμφωνία που έχω κάνει τόσα χρόνια με τον διάολα...

Σωστά;
Σωστά!

Αντίο λοιπόν...

-Lcfr.