Mind Things

Σήμερα το μενού έχει:
Τρεις εξομολογήσεις,
Μια ερώτηση,
Μια πανηγυρική κατάληξη και
Ένα εκπληκτικό φινάλε.
(θέλω να προσθέσω μια πινελιά αυτοκριτικής μετά το χθεσινό άρθρο-κεραυνό).

(Βαθειά ανάσα)
Here goes:

Εξομολόγηση #1:
Όταν βγαίνω έξω, θεωρώ τους πάντες γύρω μου, ηλίθιους! (έχει και συνέχεια) Άβουλα και προκατασκευασμένα ρομπότ, που ζουν μια άδεια και ανούσια ζωή ακολουθώντας την μόδα και οτιδήποτε trendy τους λανσάρει το Star Channel. Τους θεωρώ κατώτερούς μου. Νιώθω πως, επειδή σκέφτομαι διαφορετικά από την μάζα, είμαι η εξέλιξη αυτού του είδους. Όπως ο άνθρωπος είναι η εξέλιξη του πίθηκου. (ξέρω πως είναι τραγικό και απαράδεκτα υπεροπτικό αυτό που γράφω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχω σκοπό να κρυφτώ κι ας στιγματιστώ).

Πιστεύω πως όλοι οι άνδρες γύρω μου, δεν σκέφτονται τίποτα άλλο από τρόπους να πηδήξουν (κάνοντάς τους γραφικούς και συνάμα σιχαμένους) και από την άλλη πως οι γυναίκες έχουν σαν κύριο μέλημα τους, πως θα προκαλέσουν, κουνώντας τον κώλο τους, για να ψαρεύψουν κάποιον αδαή που θα τσιμπήσει, τι έκανε η Μενεγάκη στις διακοπές της και φυσικά τι καινούργια παπούτσια έβγαλε ο τάδε οίκος μόδας.

Εξομολόγηση #2:
Δεν περνάω καλά με τον πολύ κόσμο γύρω μου. Νιώθω άβολα και τα πάω αρκετά άσχημα με καινούργιους ανθρώπους. Άσχετα εάν εξωτερικά μπορεί να φαίνεται πως διασκεδάζω εξωτερικεύοντας το χιούμορ μου.

Εξομολόγηση #3:
Ξέρω πως κάτι περίεργο συμβαίνει στο κεφάλι μου. Καιρό τώρα.

Ερώτηση:
Θέλω να αλλάξω αυτό που δεν πάει καλά?
Εάν το αλλάξω, θα είμαι ο ίδιος Lcfr, που ήμουν πριν? Θα αλλάξω επειδή θέλω ή επειδή ΠΡΕΠΕΙ? (για να γίνω αποδεκτός από την όποια σχέση μου, και φυσικά τον κοινωνικό μου περίγυρο?)

Κατάληξη:
Νομίζω πως απλά θα συνεχίσω να θεωρώ τον εαυτό μου λιγάκι παραπάνω από όλους εκεί έξω, (και ίσως μερικούς από εσάς, άσχετα εάν σας λατρεύω) και θα πω ένα μεγάλο ΦΑΚ ΓΙΟΥ στα ΠΡΕΠΕΙ που έχει φτιάξει ο κόσμος σας. (με το συμπάθιο πάντα)

Φινάλε:
Οι ιδιορρυθμίες του κάθε ένα, θεωρώ, πως τον κάνουν μοναδικό στα μάτια του δίπλα.

Με τις υγείες σας.

-Lcfr.