Yesterday

Η Τετάρτη, συνηθίζει να με κερνάει πίεση, άγχος και ιδιαίτερα αυξημένους ρυθμούς στην δουλειά.

Εχθές, επειδή ήταν πρώτη του μήνα ΚΑΙ Τετάρτη, τα πάντα, ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ έτρεχαν σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς και εγώ σαν κομπάρσος από πίσω να προσπαθώ να τα μαζεύω. Φυσικά υπάρχει και ο ότι την Παρασκευή ξεκινάει η άδειά μου και έτσι προσπαθώ να κλείσω τις δουλειές και να μην αφήσω εκκρεμότητες.

Εντάξει, δεν ήταν άσχημα.
Εντάξει, τελείωσα αρκετές δουλειές και κατάφερα να κρατήσω λίγο από το μυαλό που μου έχει μείνει.
(θυμίζω το υπόλοιπο μυαλό είναι στη παραλία και τα εξωτικά τοπία που θα αγναντεύω σε λίγες μόνο ημέρες. Και όχι όσο και να με παρακαλάτε, δεν θα σας πω και με ποιον που θα πάω).

Όμως πέρα από αυτά, εκκρεμούν και κάποιες αποφάσεις που πρέπει να πάρω άμεσα και ΠΡΙΝ φύγω για διακοπές. Αποφάσεις που είναι σημαντικές για την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ζωή που με περιμένει με την επιστροφή μου.
Είναι κομματάκι δύσκολες οι αποφάσεις αυτές, που μου πολεμάνε το μυαλό χωρίς να το αφήνουν να κατασταλάξει κάπου.

Γυρίζοντας το βράδυ σπίτι και από μια αλληλουχία απρόσμενων γεγονότων, μπορώ να πω πως τα πράγματα τα βλέπω πιο ξεκάθαρα.

Ακριβώς.
Τα μεγαλύτερα διλλήματα που κυριεύουν το μυαλό μας, ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ φορές, μπορούν να ξεκαθαρίσουν αλλάζοντας λίγο την προοπτική.

Ήταν μια καλή Τετάρτη.
Καιρός ήταν να έρθει και αυτή.

-Lcfr.
ΥΓ. Αύριο Παρασκευή, σας έχω το αποχαιρετιστήριο άρθρο. Να περιμένετε δάκρυα, μαντήλια να ανεμίζουν με το «αντίο» γραμμένο πάνω τους και... Zombies! :)