Dream My Dream

Επειδή το όνειρο που ακολουθεί και είδα εχθές το βράδυ είναι αρκετά μεγάλο, θα μπω κατευθείαν στο ψητό. (είναι λίγο απότομο, το ξέρω, αλλά υπομονή)

Ήμουν, λέει, υποψήφιος για μια θέση σε μια "ομάδα" που μου ήταν άγνωστο τι ακριβώς έκανε (τουλάχιστον δεν θυμάμαι). Περνούσα λοιπόν μια δοκιμαστική περίοδο σε ένα από τα "κρησφύγετά τους" το οποίο ήταν ένα ανατριχιαστικό και εγκαταλελειμμένο ερείπιο, σε μια άγνωστη σε εμένα τοποθεσία. 

Υπήρχαν ΜΟΝΟ κοπέλες εκεί γύρω με μαύρες κουκούλες, οι οποίες μου είχαν απαγορεύσει να μιλάω. Έπρεπε απλά να στέκομαι, να ακολουθώ και να παρακολουθώ τα πράγματα που γινόντουσαν γύρω μου χωρίς αστεία σχόλια, χωρίς μαγικές ατάκες και περιττές κουβέντες.
(άρα ήμουν πρακτικά ανάπηρος)

Μαζί ήταν και μια κοπέλα η οποία είχε "περάσει" τις δοκιμασίες και απλά έμενε το βήμα της μύησής της. Υποθέτω πως ήταν ένα βήμα μπροστά από εμένα.

Ακολουθούσα διακριτικά την ομάδα των γυναικών, οι οποίες συνόδευαν την κοπέλα σε ένα ιδιαίτερα γραφικό και τρομακτικό μέρος για το τελικό στάδιο της μύησής της. Μπήκε λοιπόν μόνη της σε ένα σκοτεινό καλυβάκι και μετά από 20 λεπτά, βγήκε υποβασταζόμενη, σχεδόν λιπόθυμη. Κάτι που με έκανε να ρωτήσω με έντονη φωνή:

«Τι διάολο συμβαίνει???» 

"Ακριβώς αυτό…" μου είπε μια κοπέλα...
"Διάολε!"

Ήταν το σημείο που άρχισα να τρέχω προς άγνωστη κατεύθυνση, σαν τον αείμνηστο Θανάση.

Όταν απομακρύνθηκα αρκετά, σε σημείο να νιώθω πως τους ξέφυγα, πήρα τηλέφωνο τον κολλητό μου, ο οποίος ήταν στο κέντρο της Αθήνας και περίμενε μια παραγγελία από ένα μαγαζί με φαγητό. Ξαφνικά, βρέθηκα δίπλα του να περιμένω και εγώ (;).

Καθώς περιμέναμε την νηστίσιμη παραγγελία του, παρατήρησα μια κοπέλα από το παρελθόν μου ανάμεσα στους πελάτες που καθόντουσαν στο μαγαζί, μαζί με μια φίλη της. Πλησίασα (ευγενικός γάρ) τις χαιρέτησα και επέστρεψα στον φίλο μου.

Έπρεπε όμως να κρυφτώ γιατί είδα τις διαβολεμένες κοπέλες της κλίκας να με ψάχνουν εκεί κοντά. Έτσι ειδοποίησα τον φίλο μου και πήγα δυο-τρεις δρόμους πιο κάτω με Ninja stealth skills για να μην με καταλάβουν.

Όταν το πεδίο ήταν καθαρό, πέρασε ο φίλος μου να με πάρει με το αμάξι και πήγαμε σπίτι μου. Το οποίο, για κάποιον περίεργο λόγο είχε γίνει ταβέρνα. Ναι-ναι ταβέρνα!! Έκατσα λοιπόν σε ένα τραπέζι (ο φίλος μου έφυγε) και ξαφνικά, δίπλα, μπροστά και πίσω μου, καθόντουσαν δύο σημαντικές ξανθιές γυναίκες από την ζωή μου και μία άγνωστη μελαχρινή.

Οι οποίες με κοίταζαν έντονα στα μάτια, όσο η μουσική της ταβέρνας έπαιζε λαϊκά τραγούδια, τα οποία με έκαναν να θέλω να βάλω ένα πιρούνι βαθειά μέσα στο μάτι μου.

Στέλνω μήνυμα στον φίλο μου και του λέω την κατάσταση...

Και μου απαντάει στο μήνυμα...

"Πρέπει να επιλέξεις μεγάλε..."

Ξυπνητήρι!!

Αυτό ήταν αγαπητοί αναγνώστες. 

Τα παιχνίδια της ζωής, τώρα ΚΑΙ στο μυαλό μου σε νυχτερινή prive προβολή…

-Lcfr.