Lay Your Ghost To Rest

Ξέρω πως εχθές, το άρθρο μου πρέπει να παραξένεψε αρκετούς από εσάς, μιας και ήταν λίγο διαφορετικού ύφους.

WORRY NOT!
Regular Lcfr is back!!

Για πάμε λοιπόν...

Όσο και να μην το παραδέχεται ο περισσότερος κόσμος στην εποχή μας, ΌΛΟΙ, ΜΑ ΌΛΟΙ, κυκλοφορούν αγκαλιά με κάποιας μορφής φάντασμα, βγαλμένο από το παρελθόν.  Αυτό μπορεί να είναι επαγγελματικής, οικογενειακής, ερωτικής ή ακόμα και φιλικής φύσης.

Δεν παίζει ρόλο εάν το παρελθόν αυτό είναι κοντινό ή μακρινό. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το ζουμί κρύβεται σε μια μικρή, αλλά πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Να παραδεχθείς, να αποδεχθείς και να γνωρίζεις πως θα το έχεις για πάντα δίπλα σου. Να το ταΐζεις με την σκέψη σου και να προσπαθείς να το κάνεις να μην οδηγεί την ζωή και τις επιλογές σου. Εάν καταφέρεις κάτι τέτοιο, ίσως τελικά να μην είναι απαραίτητο να το αποχωριστείς ποτέ.

Όλα καλά με αυτό. Καμία καταδικαστέα σκέψη δεν μπορεί το να δημιουργήσει το μυαλό μου.

Έχω ζήσει με τέτοιου είδους φαντάσματα και ξέρω.

Το πρόβλημα όμως προκύπτει εάν έρχεσαι αντιμέτωπος με το φάντασμα κάποιου άλλου. Για να γίνω ξεκάθαρος, όταν αναφέρομαι σε κάποιου άλλου το φάντασμα, εννοώ για παράδειγμα μια μακροχρόνια σχέση του, που ναι μεν έχει τελειώσει στα χαρτιά, αλλά ξέρεις πολύ καλά πως δεν έχει "τελειώσει" εγκεφαλικά.

Αυτό είναι κάτι που το σέρνει μαζί του ο άνθρωπος που σε ενδιαφέρει και είσαι "υποχρεωμένος" να το κοιτάξεις στα μάτια και ίσως να πρέπει να το αντιμετωπίσεις. (μιας και έχεις πάρει την απόφαση να μπεις στην ζωή του όχι για να περάσεις σαν πελάτης σε μαγαζί, αλλά σαν κάτι πιο μόνιμο και σταθερό).

Το ερώτημα λοιπόν που σας θέτω σήμερα και δεν μπορώ να απαντήσω από μόνος μου, είναι το εξής:

Όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το όποιας μορφής φάντασμα του νέου ανθρώπου, τι κάνεις?
Κοιτάζεις από την άλλη, μέχρι να το ξεπεράσεις/ξεχάσεις?
Προσπαθείς να το διαχειριστείς με ψυχραιμία?
Κάνεις σπασμωδικές κινήσεις για να το διώξεις μακριά, απαιτώντας ίσως παράλογα (για τον απέναντι πάντα) πράγματα?

Ή μήπως, επιλέγεις κάποιον άλλον, με ίσως μικρότερα φαντάσματα?

-Lcfr.