Κούραση στο κορμάκι μου, αλλά επειδή είμαι φοβερός και τρομερός, είπα να γράψω μερικές γραμμές για κάτι που γαργαλάει το μυαλό μου, τις τελευταίες ημέρες.
Από κάποια πρόσφατα γεγονότα, κατάλαβα πως προσωπικά εγώ (αλλά φαντάζομαι και οι περισσότεροι πειραγμένοι άνθρωποι που υπάρχουν εκεί έξω) πάσχω από διπλή προσωπικότητα.
Και εξηγώ για να μην τρέξετε να μου παραγγείλετε το λευκό ρούχο, που τα μανικάκια του, δένουν πίσω...
Όταν υπάρχει μια κοπέλα που μου αρέσει ιδιαίτερα και ακόμα δεν έχει γίνει κάτι μεταξύ μας, η συμπεριφορά μου είναι... πως να το πω κομψά... Παράξενη, ίσως άγαρμπη και σίγουρα όχι αποδεκτή από τον περισσότερο κόσμο. Για να σας το κάνω ψιλά, μπορεί να μην την κοιτάζω στα μάτια, ίσως να μην μπορώ να είμαι ο εαυτός μου δίπλα της και στην τελική ίσως να φαντάζει πως προσπαθώ πολύ για κάτι που μπορεί και να είναι απλό.
ΌΟΟΟΛΑ αυτά, τα βάζω πίσω μου, σαν να σβήνει ο διακόπτης με το φως, την στιγμή που θα την φιλήσω για πρώτη φορά. Όσο και να περιμένω το πρώτο φιλί (εάν φυσικά φτάσουμε σε αυτό το σημείο) ίσως για εμένα είναι η έναρξη της φυσιολογικής μου συμπεριφοράς. Σαν να αλλάζω ρούχα ρε παιδάκι μου. Και εκεί που είμαι με τις φόρμες και τα ξεχειλωμένα μπλουζάκια, φοράω τα καλά μου και προετοιμάζομαι για το ταξίδι που ακολουθεί την αμέσως επόμενη στιγμή.
Τελικά, εάν πιάσεις μερικά πράγματα που σου συμβαίνουν και τα σκεφτείς λίγο παραπάνω από το "πασάλειμμα" που οι περισσότεροι κάνουν καθημερινά, μπορείς να καταλάβεις πολλά για τον εαυτό σου.
Η διαφορά μου με όλους εσάς είναι ότι, πιάνω "οθόνη και πληκτρολόγιο" (η εξέλιξη του: "μολύβι και χαρτί") και τα γράφω.
Έτσι για γιατί μου αρέσει.
Υπάρχει problem?
Άντε για να μην βάλω τις φωνές και δεν ξέρω τι θα γίνει.
Καλή ξεκούραση να έχουμε, αναγνώστες μου.
(και παρατηρώ ότι έχετε γίνει ΠΟΛΛΟΙ περισσότεροι πλέον. Από εκεί που πριν 3 χρόνια είχα 10-20 επισκέψεις την ημέρα, τώρα έχουμε φτάσει σε αριθμούς που δεν τους είχα φανταστεί. Και σας ευχαριστώ για αυτό)
-Lcfr.
Από κάποια πρόσφατα γεγονότα, κατάλαβα πως προσωπικά εγώ (αλλά φαντάζομαι και οι περισσότεροι πειραγμένοι άνθρωποι που υπάρχουν εκεί έξω) πάσχω από διπλή προσωπικότητα.
Και εξηγώ για να μην τρέξετε να μου παραγγείλετε το λευκό ρούχο, που τα μανικάκια του, δένουν πίσω...
Όταν υπάρχει μια κοπέλα που μου αρέσει ιδιαίτερα και ακόμα δεν έχει γίνει κάτι μεταξύ μας, η συμπεριφορά μου είναι... πως να το πω κομψά... Παράξενη, ίσως άγαρμπη και σίγουρα όχι αποδεκτή από τον περισσότερο κόσμο. Για να σας το κάνω ψιλά, μπορεί να μην την κοιτάζω στα μάτια, ίσως να μην μπορώ να είμαι ο εαυτός μου δίπλα της και στην τελική ίσως να φαντάζει πως προσπαθώ πολύ για κάτι που μπορεί και να είναι απλό.
ΌΟΟΟΛΑ αυτά, τα βάζω πίσω μου, σαν να σβήνει ο διακόπτης με το φως, την στιγμή που θα την φιλήσω για πρώτη φορά. Όσο και να περιμένω το πρώτο φιλί (εάν φυσικά φτάσουμε σε αυτό το σημείο) ίσως για εμένα είναι η έναρξη της φυσιολογικής μου συμπεριφοράς. Σαν να αλλάζω ρούχα ρε παιδάκι μου. Και εκεί που είμαι με τις φόρμες και τα ξεχειλωμένα μπλουζάκια, φοράω τα καλά μου και προετοιμάζομαι για το ταξίδι που ακολουθεί την αμέσως επόμενη στιγμή.
Τελικά, εάν πιάσεις μερικά πράγματα που σου συμβαίνουν και τα σκεφτείς λίγο παραπάνω από το "πασάλειμμα" που οι περισσότεροι κάνουν καθημερινά, μπορείς να καταλάβεις πολλά για τον εαυτό σου.
Η διαφορά μου με όλους εσάς είναι ότι, πιάνω "οθόνη και πληκτρολόγιο" (η εξέλιξη του: "μολύβι και χαρτί") και τα γράφω.
Έτσι για γιατί μου αρέσει.
Υπάρχει problem?
Άντε για να μην βάλω τις φωνές και δεν ξέρω τι θα γίνει.
Καλή ξεκούραση να έχουμε, αναγνώστες μου.
(και παρατηρώ ότι έχετε γίνει ΠΟΛΛΟΙ περισσότεροι πλέον. Από εκεί που πριν 3 χρόνια είχα 10-20 επισκέψεις την ημέρα, τώρα έχουμε φτάσει σε αριθμούς που δεν τους είχα φανταστεί. Και σας ευχαριστώ για αυτό)
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment