Seconds

"Blah blah blah, βαθυστόχαστο σχόλιο, blah blah blah, έξυπνο λογοπαίγνιο, blah blah blah, ποιοτική μουσική, blah blah blah"

Σας έχω βαρεθεί ειλικρινά. Απλά ακούστε μωρέ χωρίς κουβέντες. Άιντε πλέον:




-Lcfr.

Rapid Eye Movement (REM)

Όταν ήμουν πιτσιρικάς και οι μουσικές μου γνώσεις ήταν περιορισμένες, είχα ένα πάθος. Μια μπάντα που όσο και να προσπαθούσε το mainstream κύμα να την ελέγξει, αυτή αντιστεκόταν και έγινε ένας μύθος, που είναι, ήταν και θα είναι για πάντα μεγαλύτερος από το "Losing my Religion". 

Οι REM λοιπόν από την Αθήνα της Georgia, (πολλά χιλιόμετρα μακριά από την δική μας Αθήνα, μην σας τρέχουν τα σάλια), μου πρωτοσυστήθηκαν μέσα από το ξεχασμένο δισκάκι του αδερφού μου με τίτλο "Out Of Time", εν έτη 1991. Φαντάζομαι κάθε σπίτι πρέπει να είχε ένα τέτοιο δισκάκι, μιας και μέσα του έκρυβε το προαναφερθέν "Losing my Religion" που έκανε την μπάντα γνωστή στον παγκόσμιο μουσικό κοινό. 

Όμως, το δισκάκι αυτό μετά από μερικά ακούσματα σε κάνει να καταλάβεις πως δεν περιέχει απλά 10 μέτρια τραγούδια και το Losing, αλλά 11 καταπληκτικά και διαχρονικά τραγούδια, που οι μπάντες της τότε εποχής δεν έβγαζαν. 

Αντιδραστικό στοιχείο από τότε, το Losing ναι μεν μου άρεσε, αλλά δεν πέταγα την σκούφια μου. Αντιθέτως το τραγούδι που ξεχώρισα από τον δίσκο αυτό, ήταν το "Half a world away" που ήταν ορόφους καλύτερο από το "γνωστό" τους και με μεγαλύτερο βάθος και νόημα. 

Ακολούθως και με την βοήθεια του φίλου μου Δημήτρη (JimDallas) σκάλισα την μουσική τους βιβλιοθήκη και φυσικά ανακάλυψα διαμάντια, που το κοινό δεν τα έχει αγγίξει. Τουλάχιστον το κοινό της από εδώ πλευράς του Ατλαντικού που τότε έπαιζε ζάρια με τους New Kids on the Block και την Mariah Carrey. Ήταν η εποχή λίγο πριν το τεράστιο ξέσπασμα της Grunge που ύμνησα για παραπάνω από 10 χρόνια αμέσως μετά.

Orange Crush, Fall on me, Hyana, Catapult, What's The Frequency, Kenneth? είναι μερικά από τα "παλιά" τους τραγούδια, που δυστυχώς δεν έχουν ακουστεί ιδιαίτερα και είναι κρίμα. Φυσικά δεν περίμενα τραγούδια της δεκαετίας του '80 να έχουν απήχηση αλλά μια φιλοδοξία μπορώ να πω πως κρυβόταν μέσα μου. Φυσικά ακολούθησε το μπαμ του Losing My Religion και οι REM έγιναν παγκόσμιο φαινόμενο.

Όμως αναρωτιέμαι. Φαινόμενο, ή one hit wonder?

Το Losing My Religion, κατά την προσωπική μου άποψη, ήταν κατάρα ντυμένη με τα ρούχα της ευλογίας, μιας και πήρε τεράστιες διαστάσεις, μεγαλύτερες και από την ίδια την μπάντα. Από το '91 και μετά το συγκρότημα έβγαλε 8 δίσκους μέχρι την οριστική του διάλυση το 2011, αλλά πάντα έχει το στίγμα του Losing my Religion. Δεν λέω, έβγαλαν περισσότερα λεφτά από ένα τραγούδι (και ίσως βγάζουν ακόμα από τα δικαιώματα) από όλα όσα έβγαλαν από την συνολική τους δισκογραφική δουλειά, αλλά καλλιτεχνικά αυτό είναι στενάχωρο και ένας μεγάλος τοίχος.

Να είσαι η μπάντα του Losing my Religion, ενώ στην πραγματικότητα να είσαι κάτι πολύ, ΠΟΛΥ μεγαλύτερο από αυτό.

Παράδειγμα προσωπικό. Είχαν έρθει στον Άγιο Αντρέα για ένα live, το 1999. Φυσικά είχα πάει με τον Δημήτρη, σε αυτήν την μοναδική ευκαιρία ζωής. Το πρώτο ξενέρωτο κομμάτι της συναυλίας ήταν πως πριν από τους REM άνοιγαν οι γλυκανάλατοι Πυξ-Λαξ. Κάτσε ρε κύριε οργανωτά, βάζεις την κλάψα λίγο πριν παίξει το μουσικό τέρας? Τέλος πάντων, το καταπίνεις. Όμως αυτό που δεν μπορώ σε συναυλίες είναι το νεκρό κοινό. Δεν γίνεται να κάνεις πανικό στα "γνωστά" τραγούδια που σε ταΐζει το ραδιόφωνο και στα δυνατά τραγούδια να είσαι κλινικά νεκρό. Χαμός λοιπόν στο Lotus και στο "Its the End of the world", κλάμα και βαθύς οδυρμός στο"Everybody Hurts", αλλά στο "Walk Unafraid" στο "The Great Beyond" και σε πολλά άλλα, νέκρα. Για το τι έγινε στο Losing, δεν νομίζω πως πρέπει να γράψω ούτε μια παραπάνω λέξη.

Εντάξει φτάνει η γκρίνια, μιας και η συναυλία και ό,τι ακολούθησε αυτής, είναι μέσα μου για πάντα σαν μια από την καλύτερες νύχτες της ζωής μου. Πάμε παρακάτω και να το κλείνουμε σιγά-σιγά το άρθρο.

Το τραγούδι όμως που μου άφησε μια ουλή ΝΑΑΑΑΑ με το συμπάθιο δεν είναι άλλο από το "Leave" του δίσκου "New Adventures in Hi-Fi" του 1996.


Ίσως να είναι το τραγούδι που έχω ακούσει περισσότερες φορές από τους REM και δεν θα κρύψω πως είναι άμεσα συνδεδεμένο με ένα πρόσωπο που μου είχε φάει την ψυχή εκείνη την εποχή.

Α σιχτίρ, αυτοί οι αόρατοι νίντζα καθαρίζουν κρεμμύδια γύρω μου και έχω δακρύσει.

Adieu.

-Lcfr.

Dumb & Dumber

Δεν είμαι έξυπνος. 

Πραγματικά το πιστεύω αυτό. Είμαι κουτός και το γνωρίζω πολύ καλά. Αυτό πρέπει να το πάρουμε σαν δεδομένο για την συνέχεια του άρθρου. Όμως, είναι βαθιά μου επιθυμία να ήμουν λίγο πιο κουτός. 

Γιατί ρωτάς αγαπημένε? Συνέχισε να διαβάζεις, μασημένη τροφή εδώ δεν προσφέρει το κατάστημα.

• Εάν ήμουν λίγο παραπάνω κουτός, δεν θα με εκνεύριζε τόσο πολύ η κατάσταση του λαού. Θα ήμουν παγερά αδιάφορος μπροστά σε αυτήν την αποπνικτική απάθεια στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας εδώ και χρόνια με τις αντιδράσεις να μετριούνται στα δάχτυλα ίσως του ενός χεριού. 

• Σίγουρα θα με εξόργιζε λιγότερο το ότι ζει κόσμος σε σκηνές σε παγωμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα επειδή η χώρα τους, ή μάλλον οι πολεμοχαρείς πολιτικοί που κρατούν τα γκέμια, πέτυχαν τον στόχο τους. Αυτόν της ολικής καταστροφής. Ίσως να ήμουν εντάξει με το ότι υπάρχουν άστεγοι στο κέντρο της Αθήνας (φυσικά και όχι μόνο) και οι πλειστηριασμοί κατοικιών που ξεκίνησαν και πάλι εχθές, θα κάνουν τον αριθμό αυτόν να μεγαλώσει.

• Δεν θα έβγαινα από τα ρούχα μου επειδή το αγαθό του ηλεκτρικού ρεύματος, (που κανονικά θα έπρεπε να είναι δικαίωμα και όχι υπηρεσία), θα τιμολογείται περισσότερο το νέο χρόνο, με φυσικό επακόλουθο τα νοικοκυριά που θα έχουν μονάχα το φως του ηλίου να πολλαπλασιαστούν. 

• Θα ήμουν εντάξει που υπάρχει μια κυβέρνηση εδώ και τόσα χρόνια, που μιλάει για ανάπτυξη χωρίς ίχνος ντροπής, για άνοιγμα των αγορών και για βοήθεια στην μεσαία και χαμηλή κοινωνική τάξη. Κυβέρνηση που φτιάχνει πανηγυρικά βιντεάκια  για το κοινωνικό μέρισμα των 400ευρώ που για να το δώσει, έκοψε τις συντάξεις γερόντων. Και είναι η ίδια κυβέρνηση που θεωρεί τους προαναφερθέντες πλειστηριασμούς σπιτιών "σημαντικούς για το κοινωνικό σύνολο". Το γεγονός ότι δεν γέμισε η Ομόνοια με σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και καπνογόνα, με ξεπερνά σαν κουτό άνθρωπο.

• Εάν ήμουν λίγο πιο κουτός, δεν θα το θεωρούσα παράλογο πως ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι γόνος μιας από τις πιο βρώμικες οικογένειες που έχουν πατήσει τα ελληνικά εδάφη και πως οι νεοέλληνες τον περιμένουν σαν άλλο μεσσία. Φυσικά δεν με παραξενεύει το ότι η μνήμη του λαού, διαρκεί όσο ένα διάλειμμα για διαφημίσεις. 

Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, (δεν παίρνω θέση για την τηλεόραση μιας και κοντά 6 χρόνια απέχω) φυσικά κάνουν τα κουμάντα τους. Ταΐζουν αβασάνιστα τις μάζες με τους γάμους των επωνύμων, τις ξεπλυμένες εγκυμονούσες παρουσιάστριες που βρήκαν "τυχαία" τον έρωτα στην αγκαλιά ταπεινών εφοπλιστών και το ότι η Ελένη Μενεγάκη στόλισε Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Α, και που είστε, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο ότι ο ατάλαντος "μαστιγωμένος από την Ελληνική κρίση" και μόνιμος κάτοικος Αμερικής, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, βολοδέρνει το κορμί του στο ηλιόλουστο Hollywood παρέα με τον Πάνο Μουζουράκη. Τι να ευχηθώ? Καλά στέφανα στα παιδιά? Με έναν πόνο ή καλή σταδιοδρομία? Whatever μάδα+φάκα (να στο γράψω και στην γλώσσα που καταλαβαίνεις καλύτερα Christopher)

Θα με εκνεύριζε που λέτε πολύ λιγότερο πως τα κουτσομπολίστικα άρθρα έχουν τόσο μεγάλη απήχηση στον υπνωτισμένο συμπολίτη μου. Όμως με εκνευρίζει τόσο πολύ η συνολική απάθεια, που εύχομαι πραγματικά να ήμουν λίγο πιο κουτός από ότι είμαι. 

Η ζωή μου θα ήταν καλύτερη. 

-Lcfr.

Jim Carrey

-Lcfr.

Apple's Face ID

Πριν μου χαρίσετε απλόχερα τον τίτλο του παρανοϊκού, μετά την ανάγνωση του άρθρου αυτού, σκεφτείτε το λίγο. Μην βγάλετε σύντομα και επιπόλαια συμπέρασμα.

Εχθές λοιπόν το απογευματάκι, η μαμά Apple, ανακοίνωσε μεταξύ άλλων και την καινούργια σειρά τηλεφώνων με τα iPhone 8 και iPhone X (10) να κυριαρχούν. Μια από τα ίδια το iPhone 8. Διάχυτη η κλασσική εμμονή της Apple να αναβαθμίζει κάθε χρονιά ένα μικρό τσάκ τα τηλέφωνά της για να μένει μέσα στα πράγματα, και φυσικά να προσθέτει καθυστερημένα τεχνολογίες που άλλες εταιρίες έχουν χρόνια (βλ. wireless φόρτιση). Όμως με το iPhone X μας παρουσιάζει την αναγνώριση προσώπου (τεχνολογία FaceID) και σε αυτό θα σταθώ σήμερα. 

Όπως έχω γράψει εάν θυμάμαι καλά δυο φορές ακόμα, το θέμα της ανωνυμίας στο Internet με ενδιαφέρει πολύ και κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να μην αφήνω έντονο (έστω) διαδικτυακό αποτύπωμα. (στο τέλος του άρθρου αυτού θα αφήσω 1-2 links από προηγούμενα άρθρα μου με περισσότερες πληροφορίες). Έρχεται λοιπόν η νέα τεχνολογία, που σκανάρει το πρόσωπο του ιδιοκτήτη του τηλεφώνου, αποθηκεύει τα αποτελέσματα εσωτερικά και πλέον ο χρήστης μπορεί να ξεκλειδώνει το τηλέφωνο απλά κοιτάζοντάς το. Τι καταλαβαίνουμε μάνι-μάνι από αυτό? Πως το τηλέφωνο σε "κοιτάζει" 24ώρες το 24ωρο και περιμένει να το κοιτάξεις και εσύ για να ξεκλειδώσει. Το κρατάμε αυτό κάβα. 

Συνεχίζει λοιπόν η μάνα Apple και λέει πως η τεχνολογία πλέον της επιτρέπει να ξεχωρίζει εάν ο χρήστης που προσπαθεί να ξεκλειδώσει το τηλέφωνο είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης κι ας έχει αλλάξει το πρόσωπό του. Εάν για παράδειγμα αφήσει μούσι, εάν πάχυνε ή κούρεψε τα μαλλιά του. Επίσης μπορεί να καταλάβει εάν αυτό το πρόσωπο που "βλέπει" είναι πραγματικό και όχι μια υψηλής ευκρίνειας φωτογραφία. Τα θέματα παρουσιάζονται στα δίδυμα πρόσωπα, αλλά οκ μην ψειρίζουμε την μαϊμού. Τι μας λέει αυτό λοιπόν? Πως η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, που ό,τι και να κάνεις είναι ικανή να σε καταλαβαίνει. Κάβα και αυτό.

Το τσαχπίνικο αμυγδαλωτό ματάκι του iPhone X που είναι ανοιχτό 24ώρες περιμένοντας τον ιδιοκτήτη του να το κοιτάξει, προφανώς δεν σκανάρει μόνο ένα πρόσωπο την ημέρα. Εάν περάσει ένα άλλο πρόσωπο από την ακτίνα του, το κοιτάζει. Δεν είναι ρατσιστής το ματάκι, όλα τα πρόσωπα ευπρόσδεκτα. Στις καφετέριες που πηγαίνουν οι κηφήνες, δεν αραδιάζουν τα τηλέφωνά τους στο τραπέζι λες και είναι πλανόδιοι πωλητές? Με ρώτησε εμένα κανείς εάν θέλω το τηλέφωνο του διπλανού μου να με κοιτάζει και (ίσως?) να αποθηκεύει το πρόσωπό μου? Κάβα και αυτό. 

Με αυτήν την συλλογή θεμάτων στην κάβα , καταλήγουμε στο ζητούμενο. Η Apple ισχυρίζεται πως η αποθήκευση πληροφοριών προσώπου, γίνεται σε ένα καλά προστατευμένο και απομονωμένο σημείο στο τηλέφωνο και μόνο. Δηλαδή δεν φεύγει η πληροφορία στο Internet και δεν είναι στην ίδια κατηγορία με τις γυμνές φωτογραφίες των διάσημων που βγήκαν στην φόρα πριν κάτι χρόνια, από την αποτυχία του iCloud. Επαναλαμβάνω έτσι ισχυρίζεται η Apple.

Λυπάμαι αλλά σαν semi-φίλος της Apple που την εμπιστεύομαι γενικότερα αν και έχει απανωτές αποτυχίες στην μετά Steve Jobs εποχή, δεν της το δίνω αυτό. Όχι μαμάκα, σε καμία περίπτωση δεν θα έχεις την εμπιστοσύνη μου σε αυτό το θέμα. Μιλάμε για τα χαρακτηριστικά μου και την μοναδικότητα του προσώπου μου και δεν θα σου την εμπιστευτώ. Όχι ότι θα κάνεις την κουταμάρα και θα πουλήσεις τις πληροφορίες προσώπου σε εταιρίες εκμετάλλευσης (που φτιάχνουν για παράδειγμα διαφημίσεις). Όμως όπως δήλωσες εχθές, το Face Recognition θα είναι διαθέσιμο και σε τρίτες εταιρίες που θα μπορούν να το χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν για την υλοποίηση διαφόρων άλλων εφαρμογών. 

Τι θα γίνει εάν μια από αυτές τις τρίτες εταιρίες, βρει τον τρόπο να ξεκλειδώσει το καλά προστατευμένο και απομονωμένο σημείο στο τηλέφωνό? Για απάντησέ μου μαμάκα Apple? Και πριν απαντήσεις, θυμήσου πως ότι κλειδώνει, ξεκλειδώνει. 

Το συμπέρασμα κατά την δική μου άποψη, είναι πως τα προσωπικά δεδομένα και η ανωνυμία, περνάνε σε δεύτερη μοίρα στο όνομα της τεχνολογικής εξέλιξης. Ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς πως πριν λίγα χρόνια ξεκινήσαμε με το δαχτυλικό αποτύπωμα. Τώρα πάμε στο πρόσωπο.

Αναρωτιέμαι, το επόμενο βήμα ποιο θα είναι? 

-Lcfr

Περισσότερα πάνω στο θέμα της ανωνυμίας στο ιντερνέ:

Web for Sale: https://hephasto.blogspot.gr/2017/04/web-for-sale.html
Big Brother Zuckerberg: https://hephasto.blogspot.gr/2016/07/big-brother-zuckerberg.html

Its Always Sunny

Σπάνια διαβάζω τα άρθρα μου αφού πατήσω το Publish. Εχθές όμως μπήκα και διάβασα συνεχόμενα τα δύο τελευταία και η αίσθηση που μου άφησαν ήταν λιγάκι μαύρη. Λίγο καταχνιά και μουντάδα ρε αδερφάκι μου. Οπότε σήμερα θα ασχοληθούμε με κάτι άλλο. 

Σήμερα θα ασχοληθούμε με την σειρά: "Its Always Sunny In Philadelphia". 

Αμερικάνικη κωμική σειρά που σπρώχνει το καθωσπρέπει (που αντικειμενικά μας έχει περικυκλώσει την εποχή αυτή) στα όριά του. Ρατσισμός, ομοφυλοφιλία, ναρκωτικά και όλα τα υπόλοιπα Hot Topics που απασχολούν την Αμερική (και κατ' επέκταση τον κόσμο ολάκερο), τα βρίσκει κανείς μέσα στο σενάριο της σειράς αυτής. Μόνο που παρουσιάζονται τόσο κωμικά και τόσο μη καθωσπρέπει που είναι διασκεδαστικό για τον τηλεθεατή.

Οι πρωταγωνιστές τέσσερις. Τρεις παιδικοί φίλοι που το έχουν ένα Irish μπαρ και η σερβιτόρα. Σε κάθε επεισόδιο μπλέκουν σε διάφορες καταστάσεις που τους οδηγούν σε σεναριακά μονοπάτια που δεν έχουν ξανά εξερευνηθεί. Τουλάχιστον από όσο γνωρίζω εγώ. 

Το άξιο αναφοράς είναι πως από το 4ο-5ο επεισόδιο της πρώτης σεζόν εμφανίζεται 5ος πρωταγωνιστής που το ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά σε επίπεδο ποιότητας. Η αυτού εξοχότης Danny DeVito. 

Όταν είδα τον DeVito σαν μόνιμο μέλος του group πραγματικά δεν το πίστευα. Και μετά από 12 (!!) σεζόν εξακολουθώ να μην το πιστεύω πως ένα τέρας ηθοποιίας τα έκανε τακίμι και συμφώνησε να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την σειρά και ειδικά να παριστάνει τον Frank! Τον χαρακτήρα που δεν έχει όρια και συμπεριφέρεται κυριολεκτικά σαν ζώο. 

Για να γράφω για αυτήν την σειρά, καταλαβαίνει κανείς πως την προτείνω ανεπιφύλακτα, χωρίς δισταγμούς και ενδοιασμούς. Εκτός και εάν είστε τίποτα πουριτανοί και δεν αγγίζετε ευαίσθητα θέματα, και το political correctness τρέχει στο αίμα σας. 

Ακολουθεί σύντομο απόσπασμα από μια εξαιρετική σκηνή του DeVito που ίσως σας δώσει μια μικρή γεύση από την σειρά. 

Αυτά για σήμερα αγαπημένοι.
Καλό Σαββατόβραδο.

Τα λέμε σύντομα.

-Lcfr.

Νάτουραλ Ριάκτιον

Δεν θέλω να πανικοβληθείτε, αλλά ελπίζω κάποιοι από εσάς να έχετε πάρει χαμπάρι πως η Γη αντιδρά με τρομακτική δύναμη στην ανθρώπινη κυριαρχία και δυστυχώς, οι κεφαλές των κρατών σφυρίζουν αδιάφορα. (με ομολογουμένως λίγες εξαιρέσεις δυστυχώς )

Εάν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά στα γεγονότα που συμβαίνουν παγκοσμίως, (δεν είναι δα τίποτα δύσκολο) μπορούμε να καταλάβουμε πως κάτι τρέχει με την γκρι σφαίρα που μας φιλοξενεί. 

• Τις Ηνωμένες Πολιτείες ήδη τις έχει χτυπήσει ο τυφώνας Harvey, που διήρκεσε 17-18 μέρες, άφησε 71 επιβεβαιωμένους νεκρούς και ζημιές που κυμαίνονται στα 70 με 200 δις δολάρια. Οι ειδικοί προβλέπουν πως οι πληγές που άφησε θα επουλωθούν, σε πολλά-πολλά χρόνια. 

• Τις μέρες αυτές ο τυφώνας Irma χτυπάει ξανά το Πουέρτο Ρίκο και τα νοτιοανατολικά παράλια των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέχρι τώρα μετράει χιλιάδες καταστροφές σε κατοικίες και έχει 15 επιβεβαιωμένους νεκρούς. Ειδικά αυτός ο τυφώνας είναι τόσο ορμητικός που υπάρχουν αναφορές πως στο στροβίλισμά του έχουν εμφανιστεί καρχαρίες να πετάνε ανεξέλεγκτοι! Καλά διαβάσατε, ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ ΣΤΟ ΑΕΡΑ! Let that sink in for a second. 

• Να ήταν μόνο αυτό για την αντίπερα όχθη? Υπάρχουν 2 ακόμα ενεργοί τυφώνες στον Ατλαντικό Ωκεανό που μπορεί να πλησιάσουν τα παράλια ενώ οι μετεωρολόγοι προειδοποιούν πως η περίοδος των τυφώνων δεν έχει τελειώσει ακόμα. Να δεις τι σου έχω για μετά που λένε. 

• Τα ξημερώματα σήμερα έγινε και αυτό. Σεισμός 8,2 βαθμών Ρίχτερ κοντά στην ακτή του Μεξικού και οι φόβοι για τσουνάμι είναι μεγάλοι. Οι καταστροφές στην χώρα είναι δεδομένες και αυτήν την στιγμή που γράφω και τα πράγματα είναι ακόμα νωπά, ο αριθμός των νεκρών είναι στους 15. Για να σκεφτούμε λίγο την ένταση του 8,4 και να συγκρίνουμε με το μεγαλύτερο σεισμό που έχει γίνει στην Ελλάδα. Θυμάστε τον σεισμό που έγινε Αττική το 1999 και τα σπίτια έπεφταν σαν χαρτόκουτα. Ε, αυτός ήταν 5,9 βαθμών Ρίχτερ. Για να κάνουμε λίγο την σύγκριση παρακαλώ. (επίσης, εχθές ήταν η επέτειος του σεισμού αυτού 07/09/1999)

• Εδώ στην Ελλάδα, οι αλλαγές στο κλίμα ναι μεν είναι λίγες, αλλά υπάρχουν. Φέτος μάλιστα, είδαμε κρύο και βροχές μέσα στο κατακαλόκαιρο, για κοντά 2 εβδομάδες. Αυτό κάτι πρέπει να λέει στους πολέμιους της κλιματικής αλλαγής σωστά?

Αυτό εδώ δεν είναι ένα άρθρο για να πανικοβάλει. Άλλωστε ποιος είμαι εγώ. Είναι όμως ένα άρθρο που πρέπει να ξυπνήσει. Να μπορούμε να "διαβάσουμε" τα γεγονότα που γίνονται γύρω μας και να πάρουμε μέτρα. Όχι μέτρα προστασίας, μέτρα για να μην κάνουμε καθημερινά την κατάσταση χειρότερη.

Το έχω πει στο παρελθόν και θα συνεχίζω να το λέω. Ο άνθρωπος είναι ο καρκίνος της Γης. Αφού λοιπόν υπάρχουμε, δεν πρέπει να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα για τον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Γιατί θα αντιδράσει. 

Και όταν αντιδρά, τα πράγματα χειροτερεύουν για όλους μας. 

-Lcfr.

ΥΓ. Τα περιστατικά που αναφέρω, είναι δείγματα και δυστυχώς δεν είναι το σύνολο των φυσικών καταστροφών που συμβαίνουν ή συνέβησαν το 2017. Η λίστα είναι μεγάλη και ιδιαίτερα στενάχωρη. 

Gianluigi Macron

Χαμός από την επίσκεψη Μακρόν σήμερα και σαν από μηχανής θεός,  νιώθω υποχρέωση να την σχολιάσω αντικειμενικά. 

Ίσως να στάξω λίγο δηλητήριο. 

Ίσως. 

Δηλαδή μάλλον. 

Που σημαίνει σίγουρα. 

Προσδεθείτε, απογειωνόμαστε.  

Ήρθε σαν τον λευκό σίφουνα Azax και αναρωτιέμαι, τι αποκομίζουμε από την βαρυσήμαντη αυτή βίζιτα? 

Πως: 

1. Η γυναίκα του και σε ελληνικό έδαφος και υπό το φως του λαμπρού Ελληνικού ήλιου είναι μοιάζει έντονα με τον έξω από 'δώ. Δεν προνόησαν τα γαλλάκια να ζητήσουν από τα ελληνικά κανάλια τηλεόρασης, να τους προμηθεύσουν τους ειδικούς προβολείς που χρησιμοποιούν για να δείχνουν την Πέγκυ Ζήνα και την Ελένη Μενεγάκη σαν απόφοιτες Λυκείου.
2. Ο makeup artist του Μακρόν καλά κάνει και παίρνει 33.000 ευρώ τους 4 μήνες. Τεκνό σου λέω ο πρόεδρος ρε. Μπουκιά και συχώριο. Για να μην σου πω πως η Περιστέρα, (η σύζυγος του Alexis βρε), σήμερα το βράδυ θα ονειρεύεται την γαλλική μπαγκέτα του επισκέπτη. Βλέπετε εδώ ο δικός μας, παίζει αναπληρωματικός ακόμα και στην βουλή. 
3. Οι ελληνικοί δρόμοι, και οι στάσεις του μετρό, δίκαια και απαραίτητα κλείνουν για να περάσει αυτή η διασημότητα. Στα κομμάτια οι ανάγκη του Έλληνα φορολογούμενου ρε συ. Ορίστε? Θες να κατέβεις στην στάση Μέγαρο Μουσικής? Είσαι Μακρόν νυχτωμένος (πρέπει εδώ να δηλώσω πως γελάω μόνος μου με αυτό το λογοπαίγνιο. Υπάρχει πρόβλημα??). Να ερχόταν κανένας Τζάστιν Μπίμπερ να πει το Ντεσπασίνο? Κλείστα όλα! Κατέβασε ρολά! Μην αφήσεις τίποτα ανοιχτό! Και εάν έχεις την καλοσύνη, κλείσε και τα μπούτια της Μαρίας της πρώην μου, που τα είχε μόνιμα ανοιχτά και διαθέσιμα για τον κάθε ένα. Άντε να σε δω αγόρι μου...
4. Μάθαμε επίσης πως ο Μακρόν μιλάει άπταιστα Ελληνικά. Ίσως, λέω ίσως, καλύτερα από τον μέσο ντόπιο μαθητή γυμνασίου-λυκείου. LOL.

Α και που είστε? Παραδέχθηκε το τεκνό πως η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, είναι λάθος της Ευρώπης. Που να ήξερε ο αδαής, πως από αυτά τα άγια χώματα έχει περάσει Ανδρέας "Τσοβόλα δώστα όλα" Παπανδρέου, Κωνστάκης "σουφφφλάκια και Playstation" Καραμανλής και φυσικά ο επίσημος καθυστερημένος Γιωργάκης "Λεφτά Υπάρχουν" Παπανδρέου. Γάλλοι ερασιτέχνες παιδάκι μου. Γι' αυτό τα Renault αυτοκίνητα είναι κάτι σαν τα Samsung κινητά και σκάνε λες και είμαστε στην Χίο το Πάσχα.

BONUS: (επειδή έτσι) Δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως η επίσκεψη Μακρόν, μας έδειξε για ακόμα μια φορά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Βέεεβαια. Η κεφαλή του κράτους, πιο λευκή και από την κορυφή του Everest. 

Αυτά για τώρα. 

Θα επιστρέψω σύντομα με ανάλυση άλλου βαρύγδουπου γεγονότος. 

-Lcfr.

Summer 2017

Πανηγυρικά λοιπόν μπαίνουμε στην ουρά του καλοκαιριού. 

Πάει και αυτό το καλοκαίρι. Όμως μετά λύπης μου πρέπει να παραδεχτώ πως δεν είχε να μας προσφέρει τίποτα το διαφορετικό από τα προηγούμενα καλοκαίρια. Είχε βέβαια και μερικά καταπληκτικά γεγονότα που προσέφεραν δακρύβρεχτα γέλια, σεξπιρικό προβληματισμό για το νοητικό επίπεδο του Έλληνα και πολλά άλλα που θα αναλύσουμε παρακάτω. 

Το φετινό λοιπόν καλοκαίρι μας προσέφερε τα εξής παρακάτω:

• Εκτενέστατες φωτιές σε καταπράσινα δάση ανά την Ελλάδα. Στρατηγός άνεμος? Νοηματικά καθυστερημένοι εμπρηστές? Πεινασμένοι για υπερωρίες πυροσβέστες? Γειτονικός κακοπροαίρετος δάκτυλος? Τυχαίο γεγονός? Απερίσκεπτος καπνιστής? Κανείς δεν ξέρει. Στο ίδιο έργο θεατές κάθε χρόνο. Μόνο οι διαφημίσεις αλλάζουν στα διαλείμματα. 
• Ελληνική επιτυχία σε κάποιο άθλημα, που προσπαθεί να καπηλευτεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Τίποτα περίεργο εδώ. Άλλωστε η πρωθυπουργάρα που έχουμε τις μέρες αυτές, ξέρει να στέλνει τα καλύτερα tweets. Είτε για την πύρινη λαίλαπα που κατάκαψε την Αττική, είτε για την επιτυχία της Κατερίνας Στεφανίδη.
• Στις 15 Αυγούστου, η μισή Ελλάδα κλασσικά ευχόταν στην άλλη μισή. Όμως ακούσαμε και τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, κύριο Παναγιώτη Καμμένο να λέει: "με την βοήθεια της Παναγίας, θα βγούμε από την κρίση". Άκου να δεις μπούλη, με δράκους και παραμύθια δεν γίνεται δουλειά. Εάν η καθημερινή σου ενημέρωση γίνεται από το Lord Of The Rings αντί από εφημερίδες, τότε μια χαρά το πας το γράμμα. Πρόσεχε όμως, γιατί στο χωριό μου, τον άνθρωπο που πιστεύει και εκφράζει τέτοιου είδους μαλακίες τον αποκαλούμε τον Ηλίθιο του χωριού. Άιντε. 
• Στο ίδιο κλίμα, το αγαπημένο Ελληνικό Μουσικό Τίποτα η κυρία Άντζυ Σαμίου, αναρωτήθηκε γιατί δεν βοηθάει η Παναγία να σβήσουν οι φωτιές. Άντζυ μου, μίλησα με την Παναγία εχθές στο τηλέφωνο και μου είπε πως είχε πάρει άδεια και ήταν στα Τζουμέρκα για διακοπές. Έτρεχε πίσω από το παιδί, δε είχε σήμα η Vodafone εκεί και ήταν εντελώς εκτός. Θα την συγχωρέσεις έτσι? Μπράβο ρε Άντζυ, είσαι λαμπρός άνθρωπος και για αυτό σε γουστάρω.
• Μάθαμε για ακόμα ένα καλοκαίρι, πως όταν το ημερολόγιο τοίχου της κουζίνας δείξει Ιούνιος, ο τενίστας ξυπνάει μέσα στον Έλληνα γυπαετό και το ταλέντο του ΠΡΕΠΕΙ να ξεδιπλωθεί στις Ελληνικές παραλίες. Πριν όμως το κάνει αυτό πρέπει να ξυρίσει την γάμπα, να φορέσει το matrix μαύρο γυαλί και να βάλει λάδι πάνω στο φρεσκοχτυπημένο τατουάζ του μπράτσου. Α ξέχασα. Πριν από όλα αυτά πρέπει να έχει μάθει απέξω τους στίχους του
• Ντεσπασίνο. Σαν την έξαρση του AIDS την δεκαετία του '80 το τραγούδι αυτό είναι ΠΑΝΤΟΥ. Όπου και να σταθείς, στο αμάξι, στο σουφφφφλατσίδικο, στον πλανόδιο που πουλάει ντομάτες δικής του παραγωγής στο κατσικοχώρι της Βόρειας Εύβοιας, θα ακούσεις αυτόν τον λάτιν εμετό! Φυσικά ο Ελληνάρας, το πήγε ένα βήμα παραπέρα και το παίζει πλέον και στα πανηγύρια με το κλαρίνο. Βέεεβαια. Μιλάμε για πχοιότητα όχι αστεία. Όμως όσες λέξεις και να γράψω για αυτό, η Εθνική μας Σταρ, Queen Τζούλια Αλεξανδράτου, του έδωσε και κατάλαβε με μια απλή πρόταση στα social μύδια:

(το ότι έγραψε η Τζούλια greeklish, δεν μου κάνει καμία ΜΑ ΚΑΜΙΑ εντύπωση)

• Όλοι είδαμε και φέτος πεινασμένα για προσοχή μοντέλα/παρουσιάστριες/τηλεπερσόνες/βιζιτούδες να βγάζουν ανέμελες και κυρίως αυθόρμητες φωτογραφίες στην παραλία, που τυχαία εστιάζουν στα επίμαχα σημεία για να ταΐσουν τους εξίσου πεινασμένους καταναλωτές τους. Λογικό το βρίσκω και δεν τις αδικώ. Τόσα λεφτά έχουν δώσει στους πλαστικούς, να μην βγάλουν στην βιτρίνα την πραμάτεια τους μπας και πάρουν κανένα like? Άλλωστε δεν θέλω να ξεχνιόμαστε, οι καλλιτέχνες χορταίνουν με το χειροκρότημα (και ενίοτε με την τοποθέτηση προϊόντων στις φωτογραφίες τους)
• O Ντάνος από το Survivor είναι ακόμα εδώ. Όχι μόνο αυτό, αλλά η συνταγή του για τα πιτάκια με καρύδα σπάει ταμεία. Να το καταπιώ το δηλητήριο που έχω δίπλα μου ή αργότερα?
• Ενημερωθήκαμε πριν λίγους μήνες, πως το πόσιμο νερό της χώρας, τελειώνει με γοργούς ρυθμούς, λόγω της κάκιστης διαχείρισης από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 15 ετών. Ψυχραιμία, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ούτως ή άλλως την πλειοψηφία των προϊόντων πλέον την κάνουμε εισαγωγή από το εξωτερικό. Θα αυξήσουμε τις παραγγελίες στα νερά Evian και το πρόβλημα τελείωσε. Αυτές οι υπερβολές των δημοσιογράφων πχιά έχουν καταντήσει αηδία!
• Για ακούστε αυτό το ωραίο. Στην Νάξο, στα μέσα του Ιουνίου, μαζεύτηκαν εκεί οι φωστήρες και είπαν τι να κάνουν για να περάσει η ώρα. Σκέφτηκαν για αρκετό διάστημα ώσπου έπεσε η καλύτερη ιδέα: Να σπάσουν το ρεκόρ γκίνες για τις περισσότερες τηγανιτές πατάτες. Καλά διαβάσατε. Οι Ναξιώτες λοιπόν, τηγάνισαν 550 κιλά πατάτες και είναι πλέον στο ρεκόρ γκίνες. Μην ρωτάτε γιατί, ποιο το βραβείο και άλλες τέτοιες φυσιολογικές ερωτήσεις. Γιατί έτσι ρε παιδάκι μου! Ήθελαν μια πρωτιά και την πήραν. Είναι πλέον προφανές πως υπάρχει ΛΑΜΠΡΟ μέλλον για τούτο εδώ τον τόπο και εγώ γκρινιάζω χωρίς λόγο τόσα χρόνια.
• O Usain Bolt, αυτός ο εξαίρετος αθλητής, που είναι ίσως πιο γρήγορος και από τον άνεμο, έκανε λάθος στην διατροφή του, ξέχασε να φάει δημητριακά με γάλα το πρωί και έκλεισε την καριέρα του με ήττες δεξιά και αριστερά και μια θλάση στο πόδι, σαν αυτές που παθαίνεις όταν έχεις καιρό να γυμναστείς. Μην πείτε κουβέντα για ληγμένα χάπια κτλ. Δεν θέλω να λέμε ανακρίβειες εδώ.
• Πριν λίγες μέρες έγινε ολική έκλειψη ηλίου και την είδε το Αμέρικα σε πρώτο πλάνο. Το παρακάτω γράφημα μας δείχνει τις Google αναζητήσεις την Νέας Υόρκης για την φράση "solar eclipse" με μπλε χρώμα και με κοκκινωπό χρώμα τις αναζητήσεις για την φράση: "my eyes hurt". Τα λόγια είναι περιττά που λέει και η Μαρινέλλα.  'MURICA FUCK YEAAAAH

Όπως καταλαβαίνετε, η κατάσταση είναι παριζάκι Υφαντής, αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Υπάρχει σίγουρα πάτος στο βαρέλι και είμαστε εθισμένοι στο να τον βρούμε. Σίγουρα θα πάρει χρόνια, αλλά μην σας νοιάζει. Τον φρένννντο εσπρέσο ντε λα κρέμ, με σταγόνες αντζούγιας να έχετε και όλα τα άλλα να πάνε στα κομμάτια. 

Κλείνοντας αυτό το άρθρο, να σας ενημερώσω πως οι αγαπημένοι μας γείτονες Τούρκοι, το φθινόπωρο που μας έρχεται θα σταματήσουν να διδάσκουν στα σχολεία τους την εξέλιξη (evolusion). Αυτό τι μας δείχνει? 

Πως υπάρχουν πολύ-πολύ-ΠΟΛΥ χειρότερα!!

...Ερμ...

...

Καλά-καλά. Χειρότερα από αυτό σίγουρα δεν υπάρχει, αλλά προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι. 

-Lcfr.

Astonishing Panorama Of The End Times

Δεν θα είμαι υπερβολικός εάν δηλώσω εντίμως πως θλίβομαι για τις ειδήσεις που καταναλώνει με περίσσια πείνα ο νεοέλληνας. Το ΣΚ που μας άφησε πριν λίγες ώρες στιγματίστηκε από δύο άξια αναφοράς γεγονότα.

Πολιτισμός και Ελληνικό φως
από την Δούκισσα
της καρδιάς μας.

Το πρώτο και το πιο γκλάμορ ήταν ο λαμπρός γάμος της κυρίας Νομικού. Χαμός στο Internet. Πανικός για τα αποκλειστικά πλάνα από το μυστήριο που έλαβε μέρος στην φαντασμαγορική Μύκονο. Σε αυτόν τον άγιο τόπο, με ιερά χώματα και καλούς ανθρώπους που δεν κάνουν εμπόριο λευκής σαρκός και σε καμία περίπτωση δεν ξέρουν τι είναι τα ναρκωτικά. Είναι από καλές οικογένειες βλέπετε. Θρήσκοι οι περισσότεροι. 

Ποια είναι αυτή λοιπόν η κυρία Νομικού και γιατί να ασχοληθούμε? Μοντέλο, τραγουδίστρια, παρουσιάστρια και βίζι... ερμ... εννοώ παντρεμένη πλέον κοπέλα και με καθαρό κούτελο. Εύγε στο κορίτσι και πετάμε καπέλα στον αέρα από τον ενθουσιασμό μας. Στο σημείο αυτό είμαι υποχρεωμένος να ανακοινώσω, πως θα περιμένουμε με αγωνία στην άκρη της καρέκλας μας, την ανακοίνωση του διαζυγίου. Καλά σαράντα από καρδίας.

Το δεύτερο? Η επιστροφή του (μισού) Μπο, από το survivor στην Ελλάδα. Αυτό το θέμα με το Survivor, όχι απλά μας τα έχει κάνει τσουρέκια, αλλά πλανήτες σκέτους!

Τουλάχιστον αυτός ο ΒΟ, έχει ταλέντο
(Bo Βurnham- Comedian)

Καλά διαβάσατε παρόλα αυτά. Viral οι εικόνες από το αεροδρόμιο στα στενά του διαδικτύου. Θαρρεί κανείς πως γύρισε ο Καραμανλής από το Παρίσι, (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης) και έφερε νέο αέρα στην πατρίδα. Φωτογράφοι, αναλυτές, ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, μέχρι και ειδικό απεσταλμένο διαιτολόγο από το Αμέρικα κάλεσε ένα κανάλι, για να μας αναλύσει τα μικρογραμμάρια λίπους που έμειναν στον μεγάλο αυτό μελωδό... της ΡΑΠ μουσικής!

ΡΑΠ, καλά διαβάσατε. Πάμε πάλι: ΡΑΠ!

Για ποιον ρε? Τον ΜΠΟ! Που η ίδια του η Θεία, έψαξε στο Google για να μάθει ποιος είναι αυτός ο μελαψός μουσάτος μεσήλικας, που είναι στην τηλεόραση. Αυτός ο ποίος έχει γράψει την λέξη: RAP και 2PAC σε τατουάζ στο μπράτσο του. Φαντάσου να σου άρεσε η Ελληνική Έντεχνη Μουσική και ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης να ήταν ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος. Αδερφάκι μου, θα είχες θεματάκι χώρου στα μπράτσα σου. 

Ούλης-ούλης ο εμετούλης λοιπόν αγαπημένοι μου. Και σας ρωτάω. Γιατί? Πείτε μου τον διακαή σας πόθο, να ταΐζετε το μυαλουδάκι σας τέτοιου είδους ειδήσεις? Απελευθερώνεται η πίεση της καθημερινότητάς σας διαβάζοντας τέτοια κουτσομπολιά, ή γεμίζει η άδεια σας ζωή βλέποντας τα είδωλα του ψεύτικου θεού σας (τηλεόραση), να ζουν τις χάρτινες ζωές τους, ανάμεσα στο γκλίτερ και στα φώτα? 

Πραγματικά θλίβομαι και εκνευρίζομαι ταυτόχρονα. Όχι γιατί είμαι υπεράνω, ή γιατί ο θρόνος μου είναι τόσο ψηλά που δεν ασχολούμαι με ποταπά θέματα τέτοιου είδους. Απλά θεωρούσα πως το κουτσομπολιό και αυτού του είδους η δημοσιογραφία (εδώ γελάμε) είχε πεθάνει, μαζί με τηλεπαρουσιάστριες τύπου Λαμπίρη και Στεφανίδου. Πραγματικά πίστευα πως τον ξεπεράσαμε τον βόθρο αυτό.

Όοοοχι όμως. Έκανα μεγάλο λάθος. Το τάργκετ γκρούπ της τηλεόρασης άλλαξε ριζικά τους τελευταίους μήνες. Εκεί που ήταν στραμμένο στις μεγάλες ηλικίες με τον τρόμο, την καταστροφολογία και την καθημερινή τρομοκρατία, τώρα στρέφεται προς την ηλικία της ξαδέρφης μου, που ακούει Survivor και Ντάνο και ουρλιάζει όπως ούρλιαζαν οι κορασίδες της ηλικίας μου τα παλιά χρόνια στην όψη του Σάκη. 

Το έχω αναφέρει πολλάκις τόσα χρόνια μέσα από αυτήν εδώ την γωνιά του Internet. Ο Marilyn Manson, το έχει αποτυπώσει εκπληκτικά με έναν στίχο του στο τραγούδι του "Astonishing Panorama of the End Times":

Kill your god, Kill your TV*

Απογοητευμένα μαζί σας, 

-Lcfr.

*Δυστυχώς ο Marilyn Manson, όταν έγραψε το τραγούδι αυτό, το Internet δεν είχε σκάσει τόσο πολύ. Οπότε ίσως το άλλαζε λίγο στις μέρες μας, μιας και ο κόσμος που βλέπει τηλεόραση όλο και λιγοστεύει και απλά πλέον αποχαυνώνεται από το Internet. 

Negativity Arise

Όπως μου άνοιξε τα μάτια ένας μακρινός μου φίλος πολλών ετών (Jim Dallas) στα δικτυακά κανάλια του Facebook, οι αναφορές και τα posts μου το τελευταίο διάστημα είναι λίγο μακάβρια, ή έστω αναφέρονται σε στενάχωρα γεγονότα. (κυρίως σε θανάτους καλλιτεχνών). 

Έχει μια βάση αυτό. Οι θάνατοι του Στάθη Ψάλτη και του Chris Cornell ήρθαν κολλητά και με χτύπησαν εκεί χαμηλά, με αποτέλεσμα να μου γαργαλίσουν τα δάχτυλά μου για να γράψω. Βέβαια δεν μπορώ να ξεχάσω και τον θάνατο του Nicky Hayden (οδηγός MotoGP) και την χθεσινή απώλεια του Sir Roger Moore (ηθοποιός τεράστιου βεληνεκούς με την κλασσική ερμηνεία του στον ρόλο του James Bond -αν και δεν είμαι φίλος του franchise-).

Θάνατος λοιπόν. Είναι μέρος της ζωής όμως έτσι? Δεν γίνεται να είμαστε εγωιστές και να μην τον κοιτάζουμε κατάματα ή να μην αναφέρουμε το όνομά του σαν να είναι ο Voldemort του Harry Potter. Κανείς δεν θα ζήσει για πάντα. Ίσως ζήσω εγώ για πάντα, με παρέα μερικές κατσαρίδες φίλες μου.

Αθάνατος
Ελληνικός Πολιτισμός

Θα μπορούσα φυσικά, να το γυρίσω στην τρελή και στο mainstream. Να έγραφα κατεβατά για το Survivor, την πελατειακή σχέση της ΑΕΚ με τον δαφνοστεφανομένο, ή για το αστείο που συμβαίνει κάθε χρόνο όταν οι ξεκωλιάρες του Instagram την ημέρα της μητέρας αντί να ανεβάσουν φωτογραφίες με τα βυζιά τους, ανεβάζουν τις μανάδες τους που σίγουρα φουσκώνουν από υπερηφάνεια. Σίγουρα θα έπαιρνα περισσότερα views από τα 100-120 που παίρνω τώρα.


Υπάρχει όμως ένα θέμα. Δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ mainstream. Άλλωστε είμαστε περικυκλωμένοι από μια μουντάδα και δεν γίνεται να κοιτάξεις παρά πέρα. Αν και ο αντιπερισπασμός από τις ξεκωλιάρες του Instagram, δεν λέω, είναι διασκεδαστικός σε κάποιες στιγμές. Οπότε ναι, ίσως να πρέπει να αλαφρύνω λίγο το ύφος μου και την επιλογή των θεμάτων. 

Για αυτό επειδή είναι λίγο ορθοπεταλιά το blog το τελευταίο διάστημα, σαν δώρο θα σας αποκαλύψω το γιατρικό που έχω βρει στην μουντάδα της εποχής. Στείλτε μου τον αριθμό της πιστωτικής σας κάρτας στο email: youlcfr@gmail.com και θα σας φτιάξω σχεδόν δωρεάν. 

-heh-

Την λύση πάντως όντως την έχω βρει και είναι πολύ απλή. Δεν μπα να γίνεται πανζουρλισμός έξω, εγώ είμαι στην κοσμάρα μου. Δεν χρειάζομαι πολλούς ανθρώπους, ούτε αυλικούς ή/και ντεμέκ κολλητούς. Λίγους ανθρώπους (1-2) μια γάτα (ίσως 2) και τον καταλύτη που είναι η μουσική. 

Ακουστικά στην πρώτη ευκαιρία αδέρφια, απομονώνεις την μαυρίλα του έξω και εξαφανίζεσαι στα μουσικά μονοπάτια του γούστου σου.

Τώρα βέβαια, υπάρχουν και τα γούστα που υμνούν τα τραγούδια της Eurovision. To αντιπαρέρχομαι αυτό, αλλά να μου επιτρέψετε μια μικρή υποσημείωση/ιστορία: Όταν λοιπόν ανέβηκε για πρώτη φορά στο YouTube το τραγούδι που επρόκειτο να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο πανηγύρι της Eurovision, δεν άντεξα και άφησα σχόλιο από κάτω. Ναι-ναι παραδέχομαι πως έγινα και εγώ ένα μέρος της πλέμπας των comments. Έγραψα λοιπόν το εξής: "Με την δεδομένη αποτυχία του τραγουδιού που έρχεται, θα μπορεί κάλλιστα να το πάρει η Lacta για το επόμενο αηδιαστικά κλισέ διαφημιστικό της". Φυσικά έπεσαν να με φάνε οι μαχητές του πληκτρολογίου, βρίζοντας εμένα και για κάποιον λόγο στοχοποίησαν την Θειά μου, που δεν ξέρω εάν την γνωρίζουν ή τι προηγούμενα έχουν μαζί της. Θα το ερευνήσω όμως σας το υπόσχομαι. 

Πόσο μέσα έπεσα όμως ε?

Τέλος πάντων, ό,τι και να ακούς, από Γονίιιιδη μέχρι Πάολλλα, από Αδερφούς Κατσάμπα (που τραγουδάνε τζάμπα) μέχρι Τζάστιν Μπίεμπερ, κάνε μια μαγκιά: Βάλε την μουσική σου δυνατά και γάμησε το έξω. Για όσο μπορείς λίγο ή πολύ και για όσο σου επιτρέπει ο τυφώνας που είναι η ζωή. 

Αυτά για τώρα και ξανά μιλάμε σύντομα, ελπίζω σε καλύτερες συνθήκες. 

Non Serviam,

-Lcfr.

RIP Chris Cornell

Chris Cornell
July 20, 1964 – May 18, 2017

Σήμερα αποχώρησε από τούτο τον μάταιο κόσμο ο Chris Cornell, στα 52 του χρόνια. O θάνατός του είναι ένα μικρό στενάχωρο σεισμικό σοκ για εμένα. 

Μεγάλωσα με την μουσική του, αγόραζα τα CDs από τους προσωπικούς του δίσκους και αυτούς των Audioslave. Αν μη τι άλλο, ένα τέτοιο ποστ αρμόζει μετά από τις εκατοντάδες ώρες μουσικής που μου έχει προσφέρει και στο γεγονός πως ήταν από τους λίγους που στήριξε και κράτησε ψηλά την σκηνή grunge την δεκαετία του '90.

Ο τόπος θα γεμίσει από τραγούδια σαν το "Black Hole Sun", που η μάζα γνωρίζει από τους θρυλικούς Soundgarden που σίγουρα έθεσαν νέα στάνταρντ στην μουσική της εποχής. Προσωπικά τον Cornell τον λάτρεψα σαν μουσικό στην μετά Soundgarden εποχή δηλαδή το διάστημα 1997-98 και μετά. Δεν χρειάζεται φυσικά να τονίσω πως τραγούδια σαν το προαναφερθέν ή το "Spoonman" δεν θα ξαναγραφτούν ποτέ όσο και να χτυπιούνται οι τωρινοί μουσικοί.

Δεν συμφωνούσα με πολλές πρόσφατες μουσικές επιλογές που έκανε. Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω αυτό το τέρας ταλέντου, αλλά (για παράδειγμα) η φετινή του συνεργασία με την Άννα Βίσση ήταν μια μαύρη σελίδα για αυτόν και την μουσική που εκπροσωπεί. Δεν μπα να ήταν και μπατζανάκη της, δεν μοιράζεσαι την σκηνή με τελευταίες λαϊκάντζες για μερικά γαρύφαλλα. Όπως και να έχει, το ταλέντο του είναι γνωστό, η μουσική του παιδεία και το αποτύπωμα που άφησε θα είναι εκεί για χρόνια και μια-δυο άστοχες κινήσεις του, δεν θα αλλάξουν απολύτως τίποτα. 

Δύο από τα αγαπημένα μου τραγούδια του είναι αυτά που ακολουθούν. Το πρώτο είναι το "Can't Change Me" από τον προσωπικό του δίσκο του 1999. Τραγούδι που δεν πήρε την αγάπη που έπρεπε, αλλά εμένα με στιγμάτισε όσα λίγα. 

"She's going to change the world, 

But she can't change me..."

Το δεύτερο δεν σηκώνει ιδιαίτερους προλόγους μιας και έγινε τεράστια επιτυχία και όχι τυχαία. "Like a Stone" από τους Audioslave με τον Chris φυσικά στα φωνητικά από το 2002.

"I'll wait for you there
Like a stone
I'll wait for you there
Alone."




Adeus Chris.
RIP.

-Lcfr.

ΥΓ. Πριν λίγα λεπτά κυκλοφόρησαν φήμες πως ο Cornell αυτοκτόνησε. Troubled souls...

Everybody Sells

Αυτό το πράμα που όταν πεθάνει ένας διάσημος, η μάζα του πληθυσμού τον εκτιμά, τον σέβεται και πάνω από όλα τον εξυμνεί σαν τον καλύτερο άνθρωπο που έχει αναπνεύσει οξυγόνο σε τούτο εδώ τον πλανήτη, με προσπερνά.

Σήμερα λοιπόν πέθανε ο Στάθης Ψάλτης. Ειλικρινά συλλυπητήρια στην οικογένειά του, να ζήσουν να τον θυμούνται. 

Μέχρι εκεί όμως. Μην γράφουμε κατεβατά για το θαυμάσιο της ψυχής του, την ευαισθησία της καρδιάς του και το άξιο επαίνων ηθικό του πνεύμα. 

Όχι γιατί δεν τα αξίζει, μην βιάζεστε, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ!!

Για τους διάσημους, αγαπημένοι μου, σαν τον Ψάλτη και όλους τους άλλους που κυριαρχούν στα μέσα ενημέρωσης και υπνωτισμού, ξέρουμε μονάχα αυτά που δείχνουν. Η πλέμπα του λαού, δεν μαθαίνει ποτέ το πραγματικό στάτους ενός ανθρώπου. Εδώ καλά-καλά η ίδια η οικογένειά σου μπορεί να μην ξέρει τι πραγματικά είσαι, θα ξέρει ο θεατής της ζωής σου? Μην τρελαθούμε απόψε. 

Και πριν φουντώσει κανείς διαβάζοντας τις σκέψεις μου αυτές, να επισημάνω ένα περιστατικό που αφορά τον Ψάλτη και την γνώση μου για αυτόν. Ο πατέρας μου λοιπόν, πριν πολλά χρόνια σε μια συζήτηση επάνω, μου είχε αναφέρει τον Ψάλτη και το μέγεθος του ταλέντου του. Αντέδρασα, λέγοντας πως είναι επιπέδου Σεφερλή αλλά της δεκαετία του '80. Ας μην κρυβόμαστε, όσο cult και να θεωρούνται σήμερα οι ταινίες εκείνης της εποχής, δεν είναι και διαμάντια να τα μοστράρεις σε βιτρίνα πολιτισμού.

Όταν λοιπόν του είπα αυτό το πράγμα, είπε να ψάξω και να τον δω σε επιθεώρηση. Να προσέξω το επίπεδο ηθοποιίας που έβγαζε στο σανίδι και πως μέσα σε δευτερόλεπτα μπορούσε να σε κάνει να γελάσεις και μετά να κλάψεις από την ένταση της ερμηνείας του. Ε, το έκανα και κατάλαβα ακριβώς τι μου εξηγούσε ο πατέρας μου. Ο άνθρωπος ήταν τέρας υποκριτικής και θα λείψει σίγουρα στο ελληνικό θέατρο. 

Θα τον σέβομαι σαν ηθοποιό και σαν ΑΕΚτζή, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να κρίνω, επαινέσω ή χλευάσω το ύφος του ανθρώπου Ψάλτη μπας και κερδίσω λίγα κλίκς, ή πόντους συμπάθειας από τους αναγνώστες μου. 

Στην παγίδα αυτή, πέφτουν άλλοι, που έχουν μπεεεε προβατάκια που καταναλώνουν ό,τι και όπως τους ταϊστεί μασημένο. Άλλωστε μην ξεχνάτε, η Marilyn Monroe θεωρείται υπόδειγμα γυναίκας πλέον.

Αυτά και ζωή σε εμάς. 

-Lcfr.

Web for Sale

Δεν μπορώ να σας κρύψω πως η ασφάλεια και η ανωνυμία μου στο Internet είναι ένα φετίχ που το έχω εδώ και δεκαετίες. Φέτος όμως έπιασα έναν ιό στον υπολογιστή μου, ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά, μιας και είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός. Προφανώς όχι τόσο προσεκτικός όσο θα έπρεπε. 

Όταν λοιπόν την "πάτησα" άρχισα να το ψάχνω περισσότερο το θέμα και όσο ψάχνεις τόσο βρίσκεις. Και όσο βρίσκεις τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις πως και το τελευταίο φρούριο ασφαλείας και ανώνυμης πλοήγησης στο διαδίκτυο δυστυχώς πέφτει με γοργούς ρυθμούς και εμείς κοιτάμε το Survivor και τον κώλο της Σάρας. (τυχαίο το όνομα, μην χρεωθώ)

Όπως είχα γράψει και σε ένα παλιότερο μου άρθρο για το Facebook (Big Brother Zuckerberg) υπάρχουν τρόποι να προστατευτεί κανείς από τα μεγαθήρια του κυβερνοχώρου (Microsoft, Facebook, Google etc), που όσες "καμπάνες" και να τρώνε από την ευρωπαϊκή ένωση, όσο "ευαίσθητες" και εάν προσπαθούν να σε πείσουν πως είναι, όσων αφορά τα προσωπικά στοιχεία του κάθε χρήστη, στην τελική κάνουν ότι θέλουν. 

Πριν λίγες ημέρες λοιπόν, ο αγαπημένος μας Donald Trump ('MURICA!) υπέγραψε έναν προτεινόμενο νόμο από την γερουσία, που άκουσον άκουσον, επιτρέπει στις εταιρίες παροχής Internet, να πουλάνε το ιστορικό των χρηστών τους έναντι αμοιβής!

Για να το κάνω ξεκάθαρο μιας και νιώθω πως δεν το έχετε. Οι ιστοσελίδες που επισκέπτεσαι στην καθημερινότητά σου, όλα όσα επιλέγεις να δεις, διαβάσεις, ακούσεις και να σχολιάσεις, αποθηκεύονται στον υπολογιστή σου. Όμως η εταιρία που έχεις για την παροχή του Internet, έχει ένα αντίγραφο. Λογικό είναι μην εκστασιάζεστε αδίκως. Από εδώ και πέρα όμως, αυτό το ιστορικό θα μπορεί να το πουλήσει σε πάσης φύσεως εταιρίες για κέρδο$.

Πρωτάκουστο, φασιστικό και πέρα για πέρα ενάντια σε όλα όσα εκπροσωπεί το Internet και η ελεύθερη χρήστη αυτού.

Και το κορυφαίο ποιο είναι αγαπητοί αναγνώστες? Πως η γερουσία και οι πολιτικοί που ψήφισαν το νομοσχέδιο αυτό, εξαίρεσαν τους εαυτό τους, έτσι ώστε να μην μάθει ο κόσμος με τι ανώμαλα πορνό την βρίσκουν σε καθημερινή βάση. Φυσικά οι περισσότεροι πολιτικοί που βρήκαν τον νόμο θετικό, είναι αυτοί που πήραν τα περισσότερα λεφτά από τις εταιρίες παροχής Internet ως δωρεά για τις πολιτικές τους καμπάνιες. 

"Δηλαδή αγαπημένε μου Lcfr, η διαφθορά στην πολιτική σκηνή δεν επικρατεί μόνο στην Ελλάδα αλλά υπάρχει και στην Αμερική?!?!"

"Όχι φίλε μου. Ούτε εδώ υπάρχει ούτε εκεί. Όλα πάνε καλά. Μην ταράζεις τον ύπνο σου, το 4ο μνημόνιο είναι κοντά και θα σε ξυπνήσει θες δεν θες". 

Και αναρωτιέμαι με την σειρά μου. Τι διάολο? Αυτοί οι αμερικάνοι κοιμούνται? Δεν έχουν ένα ΚΚΕ με μια Αλέκα να τους ξεσηκώσει όλους? Έστω έναν Βασίλη Λεβέντη να βάλει τα κλάματα στον Donald και να μην υπογράψει? Έστω έναν Τσίπρα ρε αδερφέ μου, να βγάλει έναν έρπη και να αλλάξει την ροή της υπόθεσης. Δεν έχουν ε? Έχουν όμως ένα από τα χειρότερης ποιότητας Internet παγκοσμίως και μετά από αυτό, θα κάνουν και τους δικούς μας εδώ να ψαχουλεύουν εκεί που δεν πρέπει. 

Φυσικά υπάρχουν και οι εταιρίες που στηρίζουν την ανωνυμία του Internet και προστατεύουν τον ελεύθερο χρήστη, με το να κάνουν ειδικές κρυπτογραφήσεις που μπλοκάρουν οποιαδήποτε καταγραφή. Πρωτοπόρες δεν είναι άλλες από το YouPorn και το PornHub. 

...

Έλα που δεν ξέρεις αυτούς τους ιστότοπους, τσαχπίνη ερωτύλε. Σε βλέπω, μην κοκκινίζεις.

Οπότε συνεχίστε να βλέπετε τα αγαπημένα σας βιντεάκια χωρίς να φοβάστε απολύτως τίποτα. Βασικά εδώ που τα λέμε, κάντε ότι γουστάρετε με την ασφάλεια και την ανωνυμία σας στο internet. 

Χέστηκα κι όλας. 

Εγώ φταίω που κάθομαι και σας ανοίγω τα μάτια.

-Lcfr.

And The Snakes Start To Sing

Πάντα είναι θετικό και σημαντικό γεγονός όταν ανακαλύπτω καινούργια μουσική. Πριν κάποιες μέρες λοιπόν, ανακάλυψα ένα  ιδιαίτερα δυνατό τραγουδάκι που ταιριάζει γάντι με το είδος που ανεβάζω συχνά πυκνά εδώ. 

"Κάτσε ρε μεγάλε" θα μου πεις. "Έχεις να ανεβάσεις ένα άρθρο εδώ και 500 μήνες, και πας να μας ξεπετάξεις με ένα YouTube τραγούδι για να βγάλεις την υποχρέωση? Που είναι η χολή? Που είναι το βιτριόλι?". Λογική αντίδραση σε όποιον την έχει. Και η αλήθεια είναι πως ετοιμάζω ένα άρθρο για μια τηλεοπτική εμπειρία μου που κράτησε 8 βάρβαρες μέρες. Επειδή όμως το μυαλό μου δεν είναι στην θέση του το τελευταίο διάστημα, περιμένω αυτό το κάτι που τραγουδάει και η ταλαντούχα Καιτούλα η Γαρμπή για να παλουκωθώ και να γράψω τις σκέψεις μου. 

Απλά να αναφέρω πως αυτό που είδα (και μεταξύ μας νομίζω πως βλέποντας το, έχασα 10 με 15 βαθμούς IQ) γυρίστηκε σε ένα νησί κάπου στην Δομινικανή Δημοκρατία. Δεν θα πω περισσότερα τώρα. 

Ο κύριος που βιώνει την οικονομική
κρίση της πατρίδας του, από το
Αμέρικα.

Α, επίσης, είδα και την τελευταία ταινία του Παπακαλιάτη. 

Καλά διαβάσατε.

Εγώ, ο μεγαλύτερος χλευαστής του Χριστόφορου, είδα την τελευταία του ταινία. Τζάμπα βέβαια, γιατί δεν έχω όρεξη να πληρώσω για τις καινούργιες πουά τέντες που θέλει να βάλει στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες. Και το περίεργο είναι πως άντεξα μέχρι το τέλος. Ακολούθως βέβαια, έχασα την διάθεση για ζωή και την επόμενη ημέρα πήγα και έκανα ένα τατουάζ στο κάτω χείλος που λέει: "Μετάνιωσα Πατέρα!".

Αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο το οποίο υπόσχομαι πως θα γραφτεί. Πάμε λίγο στην μουσικούλα τώρα.

Οι Munly & The Lee Lewis Harlots, τραγουδούν το "Big Black Bull Comes Like A Ceasar". 

Μουσικές διακυμάνσεις και ο τραγουδιστής με την γάτα του φόρτσα φόρα.
Έτσι για να γουστάρουμε. 

Αυτά για τώρα.

Non Serviam.
-Lcfr.

Katla.

Σήμερα έχει κάτι διαφορετικό το πρόγραμμα γιατί έτσι.

Όπως έχω ξανά γράψει, η μουσική που ανεβάζω εδώ δεν είναι 100% η μουσική που ακούω. Αλλά επειδή ξέρω τι και πως, επιλέγω να μοιράσω λίγο πιο ήρεμα ακούσματα.

Σήμερα έχει Katla. Μια μπάντα που σίγουρα δεν έχεις ακούσει ποτέ. Και μετά από αυτό το post, ίσως να μην ξανά ακούσεις.

Εγώ όμως έχω πάθει εμμονή με την μουσική τους και το βάθος της ποιότητας που μου μεταφέρουν με τις νότες τους. Δεν καταλαβαίνω γρι από τους στίχοι, (μιας και τραγουδούν Ισλανδικά οι άνθρωποι) αλλά ότι και να λένε, είμαι μαζί τους. Τους υποστηρίζω, θα τους υποστηρίζω και εάν δεν σου αρέσει το παρακάτω τραγούδι Fuck off, you're dead to me.

Οι Katla τραγουδούν το Hyldýpi (Χάσμα). 

Έτσι, γιατί μπορούν:

-Lcfr.
ΥΓ. Katla, είναι ένα ενεργό ηφαίστειο στην Νότια Ισλανδία. 

Are you Happy?

Αρκετές ημέρες τώρα σκέφτομαι μια ερώτηση, ξανά και ξανά:

"Είσαι ευτυχισμένος?"

Δεν κάνω αυτήν την ερώτηση απευθείας σε εμένα μιας και είμαι σπάνια κότα. Παρόλα αυτά η ερώτηση όσο απλή και σχετικά κλισέ και εάν είναι, συνεχίζει να υφίσταται με το στομφώδες στυλ και την ύπουλη καμπαρντίνα της που ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβει από μέσα. Είναι αντικειμενικά δύσκολη και σίγουρα αυτές οι γραμμές δεν μπορούν να την απαντήσουν. 

Είναι δύσκολη γιατί η πλειοψηφία δεν ξέρει τι είναι αυτό που την κάνει να πιστεύει πως είναι ευτυχισμένη. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που ζουν σε ανούσιες αυταπάτες στο όνομα της φυσιολογικής κονσερβοποιημένης ζωής, και εκεί θα εστιάσω σήμερα.

Οι άνθρωποι που μεταφράζουν την ευτυχία χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Τους υλιστές, αυτούς δηλαδή που βρίσκουν την ευτυχία όταν αγοράζουν υλικά αγαθά, και τους υπέρ ρομαντικούς. Αυτούς που θεωρούν πως ή σχέση που έχουν, ή η σχέση που μπορεί να δημιουργήσουν με τον/την Mr./Ms. Perfect, τους κατατάσσει αμέσως στην κατηγορία των ευτυχισμένων. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν.

Και οι δύο κατηγορίες αυτές έχουν τα προβλήματά τους, αλλά είναι κάτι το σύνηθες. Εάν ανήκεις σε μια από αυτές τις κατηγορίες, τότε έχεις κάνει μερικές λάθος στροφές στην ζωή σου ή χρειάζεσαι ένα γερό ταρακούνημα και αλλαγή προοπτικής. Αυτό, ή το μυαλό σου εξαρτάται πάντα από κάτι. Είτε αυτό είναι το καινούργιο γυαλιστερό iPhone σου, είτε ο σύντροφος που σου έτυχε, ο οποίος τυγχάνει να έχει αρκετές ανοχές και αντοχές για να βαδίζει παράλληλα με εσένα.

Σε μια κοινωνία φοβισμένη και ας μην κρυβόμαστε, σε μια κοινωνία κονσέρβα, θεωρώ απολύτως φυσιολογικό ο μέσος άνθρωπος, δηλαδή η πλειοψηφία, να στηρίζει τις ελπίδες του για ευτυχία στο να κάνει οικογένεια και παιδιά, να έχει ένα μεγάλο σπίτι και δυο αμάξια στην πιλοτή. Ματαιόδοξο, αμερικανιά, στενάχωρο και ενάντια σε όλα όσα πιστεύω και εκπροσωπώ, αλλά κατανοητό. Μια στείρα αστική τάξη, διατάσσει συγκεκριμένα βήματα στον χορό της ζωής και δεν πρέπει να λοξοδρομείς στο παραμικρό.

Όμως, αναρωτιέμαι. Δεν είναι καιρός να σκεφτούμε πως ο μοναδικός και γνήσιος τρόπος για να βιώσουμε την ευτυχία (όπως και να την ερμηνεύει ο εγκέφαλός μας) είναι μονάχα μέσα από τον ίδιο μας τον εαυτό? Να συνηθίζουμε δηλαδή στην ιδέα πως δεν είμαστε ένα κομμάτι πάζλ, το οποίο για να δείχνει μια ολοκληρωμένη εικόνα χρειάζεται απαραίτητα ένα άλλο κομμάτι δίπλα του.

Είναι δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί. Και όταν επιτέλους απαντηθεί και η απάντηση χρίζει βελτίωσης, είναι ακόμα πιο δύσκολο να αλλάξει. Όμως γλυκά μου αποκαΐδια, η ερώτηση "είμαι ευτυχισμένος?" είναι απαραίτητη. 

Είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνεις κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς.

I hope you're happy.

-Lcfr.

Έξτρα Τερέστριαλ

Δεν ξέρω εάν τα μάθατε αλλά η NASA ανακοίνωσε πως ανακάλυψε 7 πλανήτες να γυρίζουν γύρω από ένα αστέρι (βλ. Ήλιος) στα 40 έτη φωτός, δηλαδή περίπου 235 τρισεκατομμύρια μίλια μακριά από εμάς. Σε απλά ελληνικά δύο φανάρια δρόμος και δυο τζούρες καφέ. Αυτοί λέει οι πλανήτες, ίσως έχουν νερό, άρα πιθανώς να μπορούν να φιλοξενήσουν ή να έχουν ήδη ζωή επάνω τους. 

Τι έγινε μάγκες? Δεν αισθάνεστε τόσο μοναδικοί πλέον έτσι? Και εσύ Μαράκι που δεν απαντάς στα μηνύματά μου, εξακολουθείς να πιστεύεις πως είσαι μία και μοναδική? Ε, Μαράκι από τα Άνω Πετράλωνα? (κάνε αντ είμαι πλόκ)

Όλα αυτά τα γεγονότα (τα οποία τα πίστευα από πιτσιρίκι) και σε συνδυασμό με το ότι είδα την ταινία "Arrival" πριν κάποιες μέρες, με έκαναν να σκεφτώ.

Φανταστείτε ένα σενάριο, στο οποίο η Γη είναι ο πλανήτης που εξερευνούν και αποφασίζουν να επισκεφθούν οι εξωγήινοι. Και δεν μιλάω για τα πράσινα ανθρωπάκια του Mulder από το X-Files. Μιλάω για ανεπτυγμένους οργανισμούς με τεχνολογία, νοημοσύνη, ικανότητες και δύναμη που δεν μπορεί να συγκριθεί με την δική μας. 

Πόσο χαμένο είναι το παιχνίδι για την ανθρωπότητα από το πρώτο κι όλας λεπτό? "Λήχτο κύριε διαιτητά, χάσαμε από τα αποδυτήρια". Όχι γιατί τεχνολογικά είμαστε με τα παντελόνια κάτω, αλλά πως να το κάνουμε, δεν είμαστε δα και ετοιμοπόλεμοι για τέτοια ενδεχόμενα. Εδώ τρωγόμαστε μεταξύ μας και δεν μπορούμε καν να τα βρούμε διπλανές χώρες. Τι διάολο, εάν εμφανιστούν τα Aliens με εχθρικές προθέσεις, ξαφνικά θα αγαπηθούμε και θα αποκαλούμε τους γείτονές μας ντάρλινγκς? Ή μήπως θα γίνουμε όλοι μια γροθιά για να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο σαν άλλοι Σπαρτιάτες με 6 pack κοιλιακούς και ποντίκια αλά Gerard Butler? Δεν το βλέπω πιθανό, λυπάμαι. Ο λόγος είναι απλός και νομίζω ξεκάθαρος. Τι? Θέλετε να σας τον αποκαλύψω?

Τς τς τς, όλα από εμένα τα περιμένετε. 

Το Milky Way για τους αδαείς.

Δεν έχετε καταλάβει πως είμαστε Β' κατηγορία? Σας το λέω εγώ. Είμαστε το Μπουρνάζι του ηλιακού μας συστήματος. Το κατακάθι του Milky Way. Η ντροπή του σύμπαντος ρε παιδάκι μου. Πως να το κάνουμε, δεν το 'χουμε. Μην ντρέπεστε, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτό που είμαστε και αυτό που εκπροσωπούμε. Δηλαδή: την απανθρωπιά, την έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον και στα ζώα, την ανεξέλεγκτη πείνα για εξουσία και υλικά αγαθά, την μηδενική θέληση να ανοίξουμε το μυαλό μας και φυσικά τις έντονες φυλετικές διακρίσεις, που είναι το hot topic της εποχής μας.

Οπότε σκεφτόμουν εάν έρθουν εξωγήινοι κατά εδώ, εγώ προσωπικά, γνωρίζοντας πως η κατάσταση είναι χαμένη, θα έκανα τα πάντα για να ευχαριστήσω σεξουαλικά τους επισκέπτες μας.

Όοοοχι, καλά διαβάσατε. Και αυτό προτείνω και σε όλους τους άνδρες αναγνώστες. Οι γυναίκες? Μια χαρούλα θα είστε, οι άνδρες όμως πρέπει να αρχίσετε να δουλεύετε το στοματάκι σας για να κρατήσετε τους εξωγήινους ευχαριστημένους. Όταν αποφασίσουν να πατήσουν το κουμπί αλά Κιμ Γιονγκ Ουν και να εξαφανίσουν το ανθρώπινο είδος, μερικοί από εμάς ίσως να την γλυτώσουμε γιατί αβάδιστα και αβίαστα χαμογελάμε όταν προσφέρουμε την ευχαρίστηση στους επισκέπτες μας.

Φυσικά, μερικοί από εσάς που διαβάζετε αυτήν την στιγμή, θα σκέφτεστε: "Απαπα, έχει ξεφύγει!" ή "Ρίψασπις που θα ανοίξει τα πόδια τους στους εισβολείς!!" ή "Γή, πατρήδα, υκογένια, ο Χίτλερ ζή!".

Απαίδευτα ματάκια μου.

Εσείς δεν είστε που διαβάζετε Φαίη Σκορδά, Lifo και Τατιάνα Στεφανίδου? Εσείς δεν είστε οι μαχητές του πληκτρολογίου που γράφετε σχόλια κάτω από τα πολιτικά και όχι μόνο άρθρα για τον Σύριζα και τον Μητσοτάκη και τσακώνεστε μέχρι να ματώσουν τα δάχτυλά σας στο γράψιμο? Ε, πάρτε ανώμαλο άρθρο με εξωγήινους και από εμένα.

Το κάνω γιατί μπορώ και γιατί γουστάρω να παίζω με το μυαλό σας.

Άλλωστε δεν με διαβάζετε για να ενημερωθείτε. Για αυτό υπάρχει το Μακελειό του Στέφανου Χίου. Εμένα με διαβάζετε γιατί σας δίνω σοβαρές συμβουλές για το πως θα επιβιώσετε τις μέρες σας, μια την φορά. Τώρα, εάν έρθει μια επίθεση από εξωγήινους θα ξέρετε τι να κάνετε.

Έξτρα τερέστριαλ πχιότητα.

-Lcfr.

ΥΓ. Αξίζει να σημειώσω πως εύχομαι να μην καταφέρουμε να φτάσουμε ποτέ στους πλανήτες που ανακάλυψε η NASA πρόσφατα. Ποιος ο λόγος να καταστρέψουμε και άλλους? Δεν μας φτάνει η αργή και σταθερή ολική καταστροφή της Γης?

Thing Called Love

Σπάνια, για να μην πω ποτέ, ακούω μουσική που δεν συμβαδίζει με τα γούστα μου. 

Μερικές φορές όμως δεν είναι δα και τόσο κακό να βρέχεις το ποδαράκι σου σε ξένα νερά, έστω για λίγο. Έτσι λοιπόν πριν λίγες μέρες, έμαθα ένα εξαιρετικό τραγούδι που μιλάει για τι άλλο? Για την αγάπη. Τα καλά, τα κακά και τα σκαμπανεβάσματα που προσφέρει. 

Επαναλαμβάνω, το τραγούδι που ακολουθεί είναι ιδιαίτερα μακριά από τις καθημερινές μου επιλογές, αλλά δεν έχετε να χάσετε τίποτα από το να το ακούσετε και να με εμπιστευτείτε, το κέρατό μου έστω για μια φορά. 

O NF λοιπόν, τραγουδάει το "Thing Called Love":

"Τhis thing called love, Can be so cold,

It can be miserable, Or it can be beautiful,

This thing called love, Can be so cold,

Sometimes it's amazing,

Sometimes it's crazy,

This thing called love".

-Lcfr.

Sad Man's Tongue

Αχ, αγαπημένοι μου...

Το χθεσινό μου άρθρο σας προκάλεσε ιδιαίτερα όπως είδα. Πεσιμιστής, άνευ ελπίδας, μουντός, κακότροπος και υπερβολικός, ήταν λίγα από αυτά που διάβασα στο email του blog. 

Δεν αντιλέγω. Τα βλέπω λίγο σκούρα τα πράγματα. Όχι όμως επειδή φοράω μαύρα Rayban από τους πλανόδιους ή επειδή γουστάρω την μαυρίλα. Προφανώς ο λόγος είναι γιατί είμαι ρεαλιστής και πάνω από όλα θαρραλέος να λέω τα πράγματα όπως τα μεταφράζει το μυαλό μου.

Και σίγουρα δεν φταίνε οι καταστάσεις στις οποίες έχουμε μπει. Σε καμία περίπτωση. Φταίμε και εμείς οι άνθρωποι που δεν βάζουμε λίγο το κεφάλι μας να σκεφτεί. Τα βασικά, στην εποχή της υπερβολής και της ταχύτητας που ζούμε είναι απρόσιτα και ντεμοντέ. Θεωρώ όμως μια επιστροφή στις βάσεις είναι πλέον επιβεβλημένη. Εκεί που μας μάθαιναν πως πρέπει να νοιάζεσαι για τον δίπλα σου. Εκεί που δεν ήταν η πάρτη μου και να πάνε να γαμηθούν οι υπόλοιπο. Τότε που η βοήθεια στον διπλανό σου ήταν δεδομένη. Όχι επειδή έπρεπε αλλά επειδή σου έβγαινε αυθόρμητα.

Ανθρώπινα.

Είπα να βγάλω και εγώ μια σέλφι.

Σίγουρα δεν είμαι παιδί των λουλουδιών, αλλά είμαι βέβαιος πως υπάρχει κάτι που μερικοί το λένε αγάπη, ή συμπόνοια, ή αγνό ενδιαφέρον. Ελάτε τώρα να φανταστούμε τον κόσμο μας, εάν είχαμε 2 δράμια παραπάνω από αυτό. 2 μονάχα δράμια. Είμαι βέβαιος, τι λέω βέβαιος, είμαι απόλυτα σίγουρος πως η καθημερινότητά μας θα άλλαζε προς το καλύτερο σε χρόνο γρηγορότερο και από τον Κεντέρη με τα σούπερ αναβολικά που μας έφερε τόσα κάλπικα και ένδοξα μετάλλια.

Νομίζω πως κάτι τέτοιο είπε και η Συνατσάκη για αγάπες κτλ. Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρει η κοπέλα και είπα να την αντιγράψω μπας και γίνω και εγώ στάρ. Αλλά που εσείς, δεν ακούτε την ιδιοφυΐα αυτή και διαβάζετε εμένα. Σιχτίρ. Δεν ξέρετε τι σας γίνεται.

Ο μέσος καθημερινός πολίτης είναι καθηλωμένος στην πλύση εγκεφάλου που του προσφέρει απλόχερα η τηλεόραση, κοιτάει με μισό μάτι τον γείτονα και το "χείρα βοηθείας" νομίζει πως είναι δώρο στο πρωινάδικο της Μενεγάκης.

Φταίει το σύστημα δεν λέω. Αλλά φταίει και ο αποδέκτης του συστήματος αγαπημένοι μου, που απλά ανοίγει τα πόδια του και περιμένει. Σαν μια πρώην μου ένα πράμα. Γκούχου - γκούχου.

Μακρυά η αναρχία από εμένα, αλλά μια μικρή δόση της, μια στάλα μονάχα, θα πρέπει να κυλάει στο αίμα μας. Σίγουρα όχι η αναρχία των Εξαρχείων έτσι? Αυτοί εκεί σπάνε το Fiatάκι του βιοπαλαιστή, επειδή το σύστημα και οι τράπεζες είναι η βδέλλες της κοινωνίας και κάπου πρέπει να χτυπήσουν το κατεστημένο. Η λογική αυτή είναι παράλληλοι και ίσης αξίας με αυτήν των Χρυσαυγιτών, που θεωρούν πάσα ράτσα υποδεέστερη της Άριας. Με μερικές εξαιρέσεις βέβαια, εκεί που τους βολεύει. 

Γαμήστε λίγο αδέρφια μου και από τις 2 πλευρές, να ξεθολώσουν τα μάτια σας γιατί η ζωή είναι πολύ απλή και τα γυαλιά που φοράτε την περιπλέκει και τα χάνετε.

Εάν έχετε πρόβλημα να βρείτε κοπέλα, επικοινωνήστε μαζί μου να σας δώσω το τηλέφωνο της πρώην που προανέφερα. Ωραίο γκομενάκι, αλλά της άρεσε η Πάολα. 

Και ξανά λέω, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τώρα, εάν ο περισσότερος κόσμος αρνείται να δει την πιο αγνή πλευρά της έξω πραγματικότητας δεν φταίει κανείς αλλά ο ίδιος ο εαυτός του. 

Εξ ιδίων τα αλλότρια.

Αλλοτριωμένα μου. 

-Lcfr.

Soulcarvers

Από την τελευταία φορά που έγραψα καμία αράδα εδώ έχουν αλλάξει πολλά, έχουν γίνει ακόμα περισσότερα και φυσικά ο κόσμος, η "πατρίδα" και η show biz ζουν στην κοσμάρα τους.

Αλλά έχει ο θεός που λένε.

Από που να αρχίσω? Από την εγκληματική και οικονομική τρομοκρατία εντός και εκτός συνόρων? Από τον ανθελληνισμό που επικαλούνται οι από εδώ, και για τον εγκληματικό ρατσισμό που σκούζουν οι από εκεί? Ίσως να ξεκινήσω από την Μαίρη Συνατσάκη και το "viral" video της. Ναι, νομίζω είναι σωστή επιλογή για το image μου να γράψω μια πρόταση για το θέμα αυτό:

Έρωτας σημαίνει το όνομά σου.

Μου λείπουν οι εποχές που σούργελα σαν και αυτή, έπρεπε απλά να δείξουν τον κώλο τους για λίγα ποσοστά τηλεθέασης και ένα δράμι δημοσιότητας. Τώρα κάνουν ντεμέκ βίντεο άνευ ουσίας για μερικά κλίκς μπας και ξεφύγουν λίγο από την αφάνεια. Όχι μόνο αυτό, αλλά αναγκάζουν και καρικατούρες σαν την Ουρανία (βλ. Έρως) να απαντούν. 

Anyway, νομίζω πως ζούμε και επίσημα πλέον στην εποχή του φόβου. Φόβος από τα μέσα ενημέρωσης, φόβος για τους πάσης κατεύθυνσης γείτονες, φόβος για τον Ντόναλντ Τράμπ, φόβος για το Grexit, φόβος για τις καταθέσεις, φόβος για την ανεργία, φόβος για το εάν σου σηκωθεί το βράδυ με το Μαράκι, φόβος για τις τουρκικές προκλήσεις, φόβος για τον Σόιμπλε, φόβος για το μαύρο του Μέγκα Τσάνελ, φόβος για το εάν ο Ερμής θα είναι ανάδρομος από Δευτέρα, φόβος για το εάν ο Βασίλης Λεβέντης θα μπει ξανά στην βουλή και στην τελική, φόβος να σηκωθείς το πρωί από το κρεββάτι μην σε πιάσουν τα σκάγια από τον σιωπηρό πόλεμο που ήδη έχει ξεκινήσει. 

Πεσιμιστής δεν ήμουν ποτέ. Καλά, ίσως να ήμουν λίγο. Όμως έχει ξεφύγει τόσο η κατάσταση που πολύ φοβάμαι πως τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Όχι επειδή δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι που είμαστε, αλλά επειδή με μαθηματική ακρίβεια μας ταΐζουν φόβο, έχθρα και αδυσώπητο μίσος. 

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί πως η μόνη λύση είναι ο Καναδάς. 

Με το μπαρδόν!

Κρύο, χιόνια, και τάρανδοι κυρίες και κύριοι. Καναδάς, Τόκιο ή Κορέα. Όχι δεν μιλάω για την Κορέα του Κίμ με τα κουμπιά.

Πάρτε λίγο μπρος το φελέκι μου.  

Και άσε εδώ τον Τσίπρα, τον Κούλη και την μαμά Μέρκελ, να παίζουν με την ελληνική κοινωνία, ξεχνώντας φυσικά πως πίσω από τους αριθμούς, τα πλεονάσματα και τα μνημόνια, βρίσκονται εκατομμύρια άνθρωποι. 

Αλλά ποιος χέστηκε για τους ανθρώπους? Ο παράγοντας άνθρωπος εμφανίζεται κάθε 4 χρόνια, που η κυριολεκτική του μετάφραση είναι "ψήφος". 

Κάτι τελευταίο κλείνοντας. 

Στο Facebook, το σύγχρονο όπιο του λαού, δεν πολύ μπαίνω εδώ και κάποιους μήνες γιατί όταν το μάτι μου βλέπει αναρτήσεις εκεί, θέλει να φτιάξει δισάκι και να μεταναστεύσει άμεσα μέσα σε ένα ποτήρι με οινόπνευμα. Το μόνο που κάνω μερικές φορές, είναι να ανεβάζω ακραία πράγματα για να τρελαίνω τα πλήθη και να με διαγράφουν. Ποιος έχει χρόνο για ξεσκαρτάρισμα το 2017? Ανέβασε μια φωτογραφία του Αρχισατανιστή Κυρίου Ασημάκη Κατσούλα και η πλέμπα θα πάρει τον δρόμο της. 

Non Serviam. 

-Lcfr.