Blanket!

Καλή εβδομάδα και καλό μήνα αδέρφια μου...

Πάλι τα ίδια...

Η χθεσινή ημέρα ήταν ιδιαίτερα κουραστική και έντονη, (όπως έγραψα άλλωστε) αλλά με θετικά αποτελέσματα ενδιαφέροντες διαλόγους και ουσία. Άρα totally worth it που λένε και οι Άγγλοι.

Έπεσα για ύπνο λοιπόν το βράδυ, σαν την πέτρα της ερήμου. Σαν πεθαμένος. Σαν ξενυχτισμένος έφηβος μετά από αχαλίνωτο πολυήμερο partying. (νομίζω το παράκανα με τις παρομοιώσεις) Για άλλη μια φορά, είδα ένα όνειρο κινηματογραφικών διαστάσεων, που το θυμάμαι σχεδόν όλο. (την πατήσατε)

Read on...

Ήμουν λέει πιτσιρικάς στο πατρικό μου και σαν όλα τα παιδάκια, είχα ένα συγκεκριμένο μαύρο κουβέρτακι, με το οποίο με σκέπαζε η μητέρα μου τα βράδια. Το αγαπούσα τόσο πολύ, που το κουβάλαγα και τις πρωινές ώρες μαζί μου, μιας και ένιωθα ιδιαίτερη προστασία κοντά του. (protective blanket)

Κάποια χρόνια μετά, που είχα μεγαλώσει, το κουβερτάκι είχε χάσει το έντονο χρώμα του, αλλά εξακολουθούσα να μην το αποχωρίζομαι.

Ένα απόγευμα που έπαιζα με τον αδερφό μου στην πιλοτή, την χρησιμοποίησα σαν μπέρτα στην πλάτη μου, προσπαθώντας να το παίξω super ήρωας, κυνηγώντας τον "ληστή" αδερφό μου.

Κι όμως!

Πέταξα στη πραγματικότητα!! Είδα το έδαφος και τον αδερφό μου, να απομακρύνονται κάτω από τα πόδια μου με ιδιαίτερη ταχύτητα! Επειδή τρόμαξα στο αέρα, αντέδρασα σπασμωδικά και έβγαλα την "μπέρτα" από την πλάτη μου, με αποτέλεσμα να πέσω από το ύψος και να σπάσω το ποδαράκι μου... (πάμε όλοι μαζί: ...awwwww....)

Η τελευταία σκηνή που είδα σε αυτό το παλαβό αλλά ταυτόχρονα εντυπωσιακό όνειρο, είχε εμένα με το πόδι στον γύψο, να κάθομαι στο δωμάτιό μου και να κοιτάζω με δέος και ανυπομονησία το κουβερτάκι μου, που ήταν όμορφα διπλωμένο στο κομοδίνο δίπλα μου.

Με περίμενε για την επόμενη εντυπωσιακή ιστορία...
Ίσως σε κάποιο άλλο όνειρο να έχουμε την συνέχεια...

Μακάρι...

-Lcfr.