Τον τελευταίο καιρό, παρατηρώ ότι ένα συγκεκριμένο τραγούδι, μπορεί να χαρακτηρίσει όλη την ζωή μου, με ιδιαίτερη ευκολία. Όχι επειδή οι στίχοι του "δένουν" με τις καταστάσεις που βιώνω αυτήν την περίοδο.
Όχι.
Πολύ απλά, αυτό το τραγούδι, μου προσφέρει κύματα συναισθημάτων και αλλεπάλληλες μνήμες που με συνεπαίρνουν με άγαρμπο αλλά γλυκό τρόπο, από τις πρώτες κι ολας νότες. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι, όταν το άκουσα πρώτη φορά, είπα από μέσα μου:
"Εμένα αυτό το τραγούδι, αργά ή γρήγορα θα με καταστρέψει".
Και ορίστε τι παθαίνω τώρα... ΘΕΛΩ να το ακούσω, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να το ακούσω (μιας και δεν το έχω) αλλά η ανάμνησή του, με έχει στοιχειώσει σαν αλατισμένος εφιάλτης.
Αναρωτιέται λοιπόν, ο αγαπημένος σας δαίμων: Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι εκεί έξω, που παθαίνουν τέτοια εμμονή και καρμπόν-ταύτιση με συγκεκριμένα τραγούδια, ή ο μοναδικός πειραγμένος της υπόθεσης είμαι εγώ;
Η μουσική τελικά, μπορεί να ταυτιστεί πανεύκολα, με εμπειρίες και πρόσωπα.
Ειδικά όταν τα πρόσωπα αυτά, έχουν δημιουργήσει τα συγκεκριμένα τραγούδια.
-Lcfr.
Ps. Σήμερα θα σας παρακαλέσω να σκεφτείτε καλά και να αναρωτηθείτε για τι πράγμα γράφω.
No comments:
Post a Comment