Dream My Dream

Τελικά τα όνειρα έχουν γίνει, (πλέον) μόνιμη στήλη, εδώ στην παρέα μας...

Εχθές λοιπόν, Τετάρτη, άλλο ένα περίεργο αλλά λίγο πιο σύντομο όνειρο, γέμισε τις λίγες ώρες ύπνου που είχα στην διάθεσή μου...

Ήμουν λέει ολομόναχος, σε ένα μεγάλη αίθουσα κάποιου Multiplex cinema και προσπαθούσα να δω μια ταινία. Μην με ρωτήσετε... Η ταινία, μου είναι ολοκληρωτικά άγνωστη. Έτρωγα λοιπόν αμέριμνος τα ποπ κόρν μου (κλασσικά) και ήμουν απορροφημένος από την πλοκή. Κάποια στιγμή, η σκηνή του έργου είχε να κάνει με τον ουρανό και τα άστρα...

Και το απίθανο συνέβη. (σημείωση: μιλάμε πάντα για όνειρο, που όλα μπορούν να συμβούν)

Άρχισαν τα άστρα να βγαίνουν από την οθόνη και να γεμίζουν την αίθουσα γύρω μου!!! Εντυπωσιασμένος αλλά και ταυτόχρονα πανικοβλημένος, προσπάθησα να κουνηθώ για να αντιδράσω. Ένιωθα παγωμένος και δεν μπορούσα ούτε καν να σηκωθώ από την (κατά τα άλλα αναπαυτική) καρέκλα...

Κοιτάζοντας κάτω, παρατήρησα ότι το μαύρο πουκάμισο (πρωτότυπο) που φορούσα, είχε εξαφανιστεί. Και στα αριστερά μου, αντί για καρδιά, είχα ένα ανοιχτό βιβλίο που ξεφύλλιζε με μανία τις σελίδες του.

Και ξαφνικά. κόσμος!

Πολύς κόσμος να περνάει και να με κοιτάζει, σαν να ήμουν αξιοθέατο.
Χωρίς λόγο.
Απλά να με κοιτάζει και ξαφνικά...

(πουφ)

Το ξυπνητήρι μου έδειξε (με θράσος :P) τον κακό του χαρακτήρα...

Περίεργο ε?

-Lcfr.