Dream My Dream

Εχθές, αν και έγραψα για την ημέρα μου και το τραγουδάκι που μου αρέσει πολύ αυτήν την περίοδο, δεν αναφέρθηκα καθόλου στο όνειρο που είχα δει όταν ξύπνησα.

Και δεν έγραψα για αυτό γιατί, ήταν σύντομο, γεμάτο νόημα και μου άρεσε ιδιαίτερα.

(ήταν από αυτά τα όνειρα που ελπίζεις πως, εάν ξανά κοιμηθείς θα το πιάσεις από εκεί που το άφησες - κάτι που μεταξύ μας, δεν συμβαίνει ΠΟΤΕ! &%^@*$@!)

Όμως, ένα προσφιλές πρόσωπο εχθές το βράδυ, μου είπε πως είδε και αυτό ένα περίεργο όνειρο (φυσικά σαν κύριος δεν ρώτησα λεπτομέρειες) άρα το θεώρησα σημάδι για να το μοιραστώ εδώ μαζί σας. Τι σχέση μπορεί να έχει το ένα όνειρο με το άλλο? Απολύτως καμία. Απλά, προφανώς ήθελα για ακόμα μια φορά, κάποιο "σπρώξιμο" για να γράψω και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που κάνω Τρίτη πρωί. (μιας και ΠΑΛΙ δεν έχει γυμναστήριο και δουλειά)

Ήμουν λοιπόν, ένα βράδυ στο σπίτι του αδερφού μου και βλέπαμε μια αμερικάνικη σειρά (όπως κάνουμε και στην πραγματική ζωή) και η ώρα ήταν αρκετά περασμένη. Τελείωσε το επεισόδιο, ακολούθησε το κλασσικό ολιγόλεπτο σχόλιο για αυτά που είδαμε, καληνύχτισα και πήρα τον δρόμο του γυρισμού. (η απόσταση είναι περίπου 4 λεπτά με τα πόδια).

Πλησιάζοντας στο σπίτι μου, άρχισα να ψάχνω να βρω τα κλειδιά μου. (κλασσική κίνηση Lcfr, η οποία τις περισσότερες φορές, συνοδεύεται από έναν πανικό, ότι τα ξέχασα κάπου ή μου έπεσαν στον δρόμο και δεν θα έχω τρόπο να μπω σπίτι μου). Είχα φτάσει στην είσοδο και ακόμα έψαχνα τα κλειδιά μου. Πλησιάζοντας στην πόρτα μου και αφού τα είχα βρει, είδα μια κοπελιά να κάθεται στο χαλάκι.

-Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ? Είπα με απορία αλλά και, εάν θυμάμαι καλά, με μια δόση ικανοποίησης.

-Έχω τόσους μήνες να σε δω... Δεν άντεξα και ήρθα. Μήπως θέλεις να φύγω?

!!ΠΟΥΦ!!

Ξυπνητήρι. ^*%#@*!

Ξέρω εγώ? Ήταν ωραίο όνειρο...

Μην ρωτήσετε τους λόγους. Προφανώς ούτε εγώ τους ξέρω.

Εάν έχετε σκοπό να κάτσετε σε κάποιο χαλάκι και να περιμένετε κάποιον, φροντίστε τουλάχιστον να το αξίζει.

(ένα δωρεάν κοινωνικό μήνυμα από τον Lcfr, μιας και οι αναγνώστες μου δεν θέλω να κάθονται σε χαλάκια που δεν αξίζουν!)

-Lcfr.