Tomas Protopappas

Πόσες ημέρες πάνε από το τελευταίο μου άρθρο?

Ίσως 5, 6? Ίσως και περισσότερες.

Είπα να κρατήσω λίγο τις αποστάσεις απ' τα του blog (αν και παρακολουθούσα τις επισκέψεις σας από κοντά) μιας και είχα πολύ φαρμάκι να στάξω και δεν θα ήταν σωστό να το κάνω.

Παρόλα αυτά σήμερα και αύριο, θα αναφερθώ στα 2 θέματα πού με απασχολούσαν και πιστεύω πως αφού έχει περάσει κάποιος καιρός από τότε, μπορώ να γράψω πιο συνετά και με το μυαλό μου στην σωστή του θέση. Όχι ότι μου άλλαξε η άποψη για αυτά και φυσικά δεν λογοκρίνω τα άρθρα μου. Απλά τώρα, μπορώ να γράψω πιο Lcfr-ικά...

Απεβίωσε λοιπόν, πριν κάποιες ημέρες κάποιος Τόμας Πρωτόπαππας μετά από ένα αυτοκινητιστικό (τελικά) δυστύχημα. Για αρκετό καιρό τα μέσα ενημέρωσης, το είχαν αρκετά ψηλά το θέμα αυτό και τα internet-ικά μέσα, το είχαν σημαία για πολλές ημέρες.

Δεν λέω, κρίμα το παλικάρι και συλλυπητήρια στην οικογένειά του. ΑΛΛΑ:

WHO THE FUCK IS TOMAS PROTOPAPPAS? 

Πέρα από αυτήν την ερώτηση, ας μου απαντήσει κάποιος, γιατί εγώ και οι Έλληνες συμπολίτες μου, θα πρέπει να βομβαρδιζόμαστε σε καθημερινή βάση με κάθε λογής πληροφορία για τον θάνατό του? Ήταν μήπως κανένας μεγάλος διανοούμενος? Μήπως τεράστιος επιστήμονας με φοβερές ανακαλύψεις στο βιογραφικό του? Άντε κανένας ανεπανάληπτος ποδοσφαιρικός σταρ? 

Όχι!

Ήταν ένας άγνωστος ηθοποιός χαμηλής κατηγορίας, από τους πολλούς που γεννά η μαμά Ελλάδα. Από την στιγμή λοιπόν, που δεν ήταν κάποιο σημαντικό κομμάτι της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ο θάνατός του, ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ. Παραμένει τεράστιας σημασίας γεγονός για την οικογένεια και τους φίλους του, ΑΛΛΑ (επαναλαμβάνω) ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!

Είναι σαν να έφυγε από την ζωή ο γείτονας σου, που δεν τον ήξερες και δεν του έλεγες ΚΑΝ καλημέρα όταν τύχαινε να τον συναντήσεις στο χώλ της πολυκατοικίας. Μαθαίνεις τον θάνατό του από το κλασσικό χαρτάκι στην πόρτα του σπιτιού, δεν σου αγγίζει επ' ουδενί την καθημερινότητα και συνεχίζεις την ζωή σου σαν να μην έγινε το παραμικρό. Άντε ίσως να πεις και το κλασσικό "μακριά από μας" που το έχεις μάθει από την γιαγιά σου.

Ξέρω πολύ καλά, πως αρκετοί θα διαφωνήσετε με τα γραφόμενά μου και θα σας φαίνονται εξωγήινα. Το θεωρώ φυσιολογικό. Είναι αρκετά δύσκολο στις μέρες μας, να γράψει κανείς (έστω πίσω από ένα ψευδώνυμο) την άποψή του, η οποία δεν θα είναι αποδεκτή από το ευρύ κοινό. Όταν κάποιος δεν γράφει αυτό που πρέπει για να τον συμπαθήσει ο αναγνώστης, πέφτουν να τον φάνε. Άρα τέτοια άρθρα σπανίζουν. 

Φαντάζομαι όμως πως θα ξέρετε, πως δεν έχω μάθει να συμβιβάζομαι και να καλουπώνω την σκέψη μου (και κατ' επέκταση τα άρθρα μου) για να γίνω αποδεκτός.

Και πάλι, συλλυπητήρια στην οικογένειά του παλικαριού και να ζήσουν να τον θυμούνται.

-Lcfr.