Από τις πιο χαρακτηριστικές μου αναμνήσεις από την Αγγλία, ήταν μέσα σε ένα τραίνο.
Πήγαινα στο Cambridge για ολιγοήμερη εκδρομή. Στο τραίνο για να περάσει η ώρα, είχα στα ακουστικά μου να παίζει ο φρέσκος δίσκος των Jimmy Eat World με τίτλο Bleed American που μου είχε δώσει ο τότε συγκάτοικος μου.
Όταν χάζευα τα τοπία να τρέχουν έξω από το παράθυρο και ο συνδυασμός τους με τις νότες της μουσικής, μου χάραξε μια ιδιαίτερα έντονη ανάμνηση στο μυαλό μου και δεν θα την ξεχάσω όσα χρόνια και να περάσουν. Ο δίσκος Bleed American περιέργως δεν μου θυμίζει Αγγλία αλλά μου θυμίζει τραίνο. Τραίνο και πολύωρα ταξίδια.
Και γαμώτο, μου έχει λείψει να ταξιδεύω με το τραίνο και ρε γαμώτο είχα μια πολύ πρόσφατη ευκαιρία να ξαναμπώ σε τραίνο και την έχασα όπως χάνεις το όνειρο που προσπαθείς να θυμηθείς την ώρα που ξυπνάς. Αλλά σαν ανόητος που είσαι, συνεχίζεις και προσπαθείς να το θυμηθείς (ή να γράφεις για αυτό) όσο μάταιο και να είναι.
Τραίνο.
Ο μοναδικός τρόπος να ταξιδεύεις την ψυχή και το σώμα σου.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment