Music Stigmata

Πριν από κάποιες ημέρες, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση από ένα προσφιλές μου άτομο. Να γράψω λέει, αφιέρωμα στο blog, για τα τραγούδια που με στιγμάτισαν σαν άνθρωπο. Και επειδή τέτοιες ιδέες με εξιτάρουν, ορίστε αγαπημένοι μου, τα τραγούδια που λάβωσαν θετικά ή αρνητικά την ψυχή του δαίμονα της διπλανής σας πόρτας.

Πριν ξεκινήσω, να ξεκαθαρίσω πως δεν ξέρω πόσα θα βγουν σε αριθμό. Έχω 4 σιγουράκια που λένε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι νούμερο θα γράψει στο τέλος. Και κάτι άλλο. Μερικά από αυτά, ίσως συνοδεύονται και από μια μικρή ιστορία. 

Θα ξεκινήσω από το "Sign" των Ace Of Base. Ναι-ναι καλά διαβάσατε. Ace Of Base (haters gonna hate) Και δεν σας κρύβω ότι το πρώτο CD που αγόρασα EVER ήταν το Happy Nation του περί ου ο λόγος συγκροτήματος και είμαι υπερήφανος που το έχω ακόμα στην δισκοθήκη μου. Τώρα που ξαναείδα το videoclip του 1993 (!!) κατάλαβα γιατί έχω θέμα με τις ξανθιές κοπελίτσες :)

Για την συνέχεια έχω την εισαγωγή του δίσκου "Schizophrenia" των Sepultura. Μην έχετε την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σας. Υπάρχει εξήγηση πως από το χαζοχαρούμενο pop πήγα στο βαρύ και ασήκωτο metal της δεκαετίας του 90. Και η εξήγηση έχετε με μια μικρή ιστορία.

Είχα βγει πιτσιρικάς εκείνη την εποχή για βόλτα ένα Σάββατο βράδυ με έναν γείτονα και την αδερφή του. Οι γονείς μου είχαν βγει και αυτοί, έτσι στο σπίτι ήταν μόνος του ο αδερφός μου. Ο οποίος, για να με τρομάξει (μιας και μεγαλύτερος ηλικιακά) είχε σβήσει όλα τα φώτα του σπιτιού και είχε βάλει την εν λόγω εισαγωγή να παίζει στην διαπασών την στιγμή που έβαζα το κλειδί στην πόρτα στην επιστροφή μου. Μπορείτε να την ακούσετε για να καταλάβετε γιατί έχει χαραχθεί μέσα μου μια και καλή.

Με την ενηλικίωση ήρθε η grudge περίοδος στην ζωή μου και φυσικά την έφεραν οι Smashing Pumpkins (παρέα με τους Peal Jam φυσικά). Το τραγούδι που δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ είναι το "Love" του Mellon Collie and the Infinite Sadness, το οποίο όχι μόνο είναι το άγνωστο διαμάντι του δίσκου (μιας και δεν έκανε τον χαμό του Tonight Tonight και των άλλων επιτυχιών) αλλά ποιοτικά ξεχωρίζει από όλα τα άλλα. Εάν δεν με απατά η μνήμη μου, το δισκάκι αυτό κατέληξα να το έχω 2 φορές για κάποιον περίεργο λόγο που αυτήν την στιγμή δεν θυμάμαι. "Love Solves everything, Love".

AAA, δεν μπορώ να ξεχάσω τον αγαπημένο MM. Αν και τον έχω ξεπεράσει πολλά χρόνια τώρα, ο Marilyn Manson, άφησε το στίγμα του στην μουσική μου πορεία για πολλά πολλά χρόνια. Το CD Antichrist Superstar του 1996 με έκανε να κουβαλώ το ψευδώνυμο "Manson" μέχρι το 2003 (όπου και άλλαξε σε Hephasto, μέχρι να πάρει την ηγεμονική του θέση το σημερινό Lcfr). Όμως, δεν θα επιλέξω τραγούδι μέσα από αυτόν τον δίσκο. Η επιλογή μου και το τραγούδι που μου έκανε τα σωθικά άνω-κάτω είναι το Coma White του δίσκου Mechanical Animals. Πέρα από το ψυχολογικό πέρα δώθε που μου προκαλεί, ήταν και το πρώτο mp3 αρχείο που κατέβασα ποτέ από το internet το 1998-1999. Τι εποχές και αυτές...
(το ότι στο video clip παίζει η Rose McGowan -τότε κοπέλα του Manson- είναι κερασάκι στην τούρτα)

Μέσα στην Alternativa της δεκαετίας του 90, δεν μπορώ από το να θυμηθώ τους αγαπημένους και πρωτοεμφανιζόμενους τότε Placebo. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι επειδή τότε δεν είχαμε ακόμα την πολυτέλεια του Internet, όταν άκουσα για πρώτη φορά την φωνή του Brian Molko δεν μπορούσα να καταλάβω εάν είναι γυναίκα ή άνδρας. Και εάν θυμάμαι καλά, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, θεωρούσα ότι οι Placebo είχαν γυναικεία φωνητικά, τα οποία μου άρεσαν ιδιαίτερα... I know, i'm stupid. Και μιας και είπα I know... το τραγούδι "I Know" με συντρόφεψε αρκετά καλά ένα ολόκληρο καλοκαίρι στον Άγιο Ανδρέα, που είχα θέματα στο κεφάλι μου σαν παιδί και εγώ.




Εδώ θα σταματήσω το πρώτο μέρος με τα τραγούδια που στιγμάτισαν την ζωή μου. Λογικά θα ακολουθήσει μέσα στην εβδομάδα η συνέχειά του (έχω ακόμα 4 τραγούδια) και ακολούθως θα κάνω ένα post που θα αφορά το τραγούδι που βρίσκεται στην κορυφή την λίστας αυτής.

Till then, gl hf. 

-Lcfr.