I Beg To Differ

Τελικά αυτό που με θράσος μας δείχνει η ζωή επί καθημερινής βάσεως, είναι πως όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο σε κάποια φάση της ζωής μας και μετά από καιρό (λίγο ή πολύ) φύγει για χ-ψ λόγους, πέφτουμε σε βαριά μελαγχολία και στεναχώρια.

I beg to differ. (όχι όμως ότι δεν κάνω και εγώ το ίδιο φυσικά)

Μπορεί όσο ήταν στην ζωή σου ο άνθρωπος που τελικά έφυγε, να ήσουν χαρούμενος. Εύθυμος και πάνω από όλα ορεξάτος για την ζωή. Όλα αυτά μπορεί να είναι αλήθεια. Σκέψου όμως, αδερφέ μου. Πριν τον γνωρίσεις, ήσουν χαρούμενος; Ήσουν ορεξάτος; Έκανες τα πάντα για να ρουφάς κάθε σταγόνα της ζωή σου;

Εάν η απάντηση σου είναι ΝΑΙ, τότε συμφωνείς στο ότι αφού ήσουν και πριν έτσι, μπορείς κάλλιστα να επανέλθεις (σύντομα ή με καθυστέρηση). Συμφωνείς και στο ότι η διάθεση του κάθε ανθρώπου ΠΡΕΠΕΙ να είναι ανεξάρτητη από εάν έχει κάποιον δίπλα του.

Τόσο απλό.

Εάν αντιθέτως η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι ΟΧΙ, τότε αυτά που έχω να σου πω είναι τα εξής δύο:

-Προσπάθησε να βρεις τον λόγο για τον οποίο έφυγε και εάν πιστεύεις πως μπορείς να τον ανατρέψεις, κυνήγησε το. Είμαι μαζί σου 100%. Στην περίπτωση όμως που πραγματικά μπορείς να στηρίξεις αυτήν την ανατροπή. Δεν είναι σωστό να παίζουμε..
-ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ! ΠΟΤΕ μην ψάξεις να βρεις έναν άνθρωπο ίδιο με αυτόν που έφυγε. Το καρμπόν σε αυτές τις περιπτώσεις δεν λειτουργεί. Εάν αναζητάς τον κλώνο του, να ξέρεις πως θα αποτύχεις παταγωδώς μιας και ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. (με τα κακά και τα καλά του)

Ο χρόνος σου, είναι εξαιρετικά πολύτιμος για να τον σπαταλάς κυνηγώντας κάποιον που δεν θέλει να πιαστεί. (από εσένα)

-Lcfr.