«Η ζωή είναι μεγάλη ή μικρή, ανάλογα με το πως την ζούμε»
Αυτή ήταν η πρόταση που μου έγραψε ένα κοντινό (?) πρόσωπο, λίγα λεπτά πριν και με ερέθισε να κάτσω να γράψω.
Βλέπετε, αυτές οι τόσο μικρές και απλές, αλλά ταυτόχρονα τεράστιες και περίπλοκες προτάσεις, με κάνουν να γεμίζω σελίδες ολόκληρες. Χωρίς να σκέφτομαι και να ταλαιπωρώ το μυαλό μου με το ποια θα είναι η επόμενη λέξη. (μεταξύ μας, το Isabella πάει ΠΟΛΥ καλά)
Έχοντας λοιπόν αυτό στο μυαλό μου, πρέπει να πω, πως θαυμάζω στον υπερθετικό βαθμό τον άνθρωπο που μπορεί και ζει την μεγάλη ζωή ΤΟΥ.
Προσοχή, το «του» το έχω γράψει με κεφαλαία και BOLD γράμματα για έναν πολύ απλό λόγο.
Σας τον εξηγώ με 2 φράσεις:
"Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μικρό, πολλές φορές μπορεί να είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ μεγάλο.
Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μεγάλο, πολλές φορές μπορεί να είναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ μικρό."
Ανάλογα λοιπόν με την προοπτική που κοιτάζεις τα πράγματα, πρέπει να έχεις το μυαλό να αξιολογείς, να κρίνεις και στο τέλος εάν χρειαστεί να αλλάξεις, έτσι ώστε να ζεις το καθημερινό σου ρολόι στο έπακρο αλλά όχι στην υπερβολή.
Απλά να ζεις αυτό που θα σε κάνει να κοιτάζεις τα πράγματα στο τέλος της ημέρας και να λες από μέσα σου.
«.ήταν μια εντυπωσιακή ημέρα. και ήταν δική μου ρε!!»
Εάν καταφέρεις να το λες αυτό κάθε ημέρα, τότε είσαι αξιόλογος.
Εάν καταφέρεις να το λες αυτό τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα, είσαι από τους λίγους.
Εάν είσαι από αυτούς που δεν καταφέρνεις να το λες συχνά, τότε δεν προσπαθείς αρκετά.
Λένε πως η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης.
Για αυτό...
«Η ζωή είναι μεγάλη ή μικρή, ανάλογα με το πως την ζούμε»
-Lcfr.
Υ.Γ. To συγκεκριμένο, το έγραψα αργά χθες το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ. Enjoy.
Αυτή ήταν η πρόταση που μου έγραψε ένα κοντινό (?) πρόσωπο, λίγα λεπτά πριν και με ερέθισε να κάτσω να γράψω.
Βλέπετε, αυτές οι τόσο μικρές και απλές, αλλά ταυτόχρονα τεράστιες και περίπλοκες προτάσεις, με κάνουν να γεμίζω σελίδες ολόκληρες. Χωρίς να σκέφτομαι και να ταλαιπωρώ το μυαλό μου με το ποια θα είναι η επόμενη λέξη. (μεταξύ μας, το Isabella πάει ΠΟΛΥ καλά)
Έχοντας λοιπόν αυτό στο μυαλό μου, πρέπει να πω, πως θαυμάζω στον υπερθετικό βαθμό τον άνθρωπο που μπορεί και ζει την μεγάλη ζωή ΤΟΥ.
Προσοχή, το «του» το έχω γράψει με κεφαλαία και BOLD γράμματα για έναν πολύ απλό λόγο.
Σας τον εξηγώ με 2 φράσεις:
"Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μικρό, πολλές φορές μπορεί να είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ μεγάλο.
Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μεγάλο, πολλές φορές μπορεί να είναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ μικρό."
Ανάλογα λοιπόν με την προοπτική που κοιτάζεις τα πράγματα, πρέπει να έχεις το μυαλό να αξιολογείς, να κρίνεις και στο τέλος εάν χρειαστεί να αλλάξεις, έτσι ώστε να ζεις το καθημερινό σου ρολόι στο έπακρο αλλά όχι στην υπερβολή.
Απλά να ζεις αυτό που θα σε κάνει να κοιτάζεις τα πράγματα στο τέλος της ημέρας και να λες από μέσα σου.
«.ήταν μια εντυπωσιακή ημέρα. και ήταν δική μου ρε!!»
Εάν καταφέρεις να το λες αυτό κάθε ημέρα, τότε είσαι αξιόλογος.
Εάν καταφέρεις να το λες αυτό τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα, είσαι από τους λίγους.
Εάν είσαι από αυτούς που δεν καταφέρνεις να το λες συχνά, τότε δεν προσπαθείς αρκετά.
Λένε πως η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης.
Για αυτό...
«Η ζωή είναι μεγάλη ή μικρή, ανάλογα με το πως την ζούμε»
-Lcfr.
Υ.Γ. To συγκεκριμένο, το έγραψα αργά χθες το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ. Enjoy.
1 comment:
To E.G giati mas to anafereis?
Exw mia theoria.
Prosfata eipes ksekinises ti nea sou zwh.Meta aneferes to onoma Isabella.
Isa akougete san easy.Bella=zwh.
An kaneis logopaignio me to oti i nea sou zwh kilaei poli wraia,einai entelws lame:)
EG:An isxiei kati tetoio skepsou kati allo na mas peis oti einai to Isabella twra pou akoma den exeis pei tpt ;)
Dimitrs.
Post a Comment