Bits & Pieces

Η γρίπη που πέρασα τον προηγούμενο μήνα, ήταν αρκετά έντονη, κουραστική και κράτησε παραπάνω από όσο θα έπρεπε.

Φεύγοντας λοιπόν, μου άφησε ένα κουσούρι.
Η γεύση μου, δεν έχει επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα και μπορώ να πω πως είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό να τρως πάστα ελιάς και να μην σε κυριεύει η οξύτητα και η έντονη γεύση της.

Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω τις ομοιότητες που έχει αυτή η αρρώστια με τις περισσότερές ερωτικές ή φιλικές σχέσεις.
Όσες κρατούν πάνω από έναν μήνα, αφήνουν κάτι. Άλλες κάτι καλό και θετικό, ενώ άλλες κάτι άσχημο.

Προσωπικά παραδείγματα, πολλά.

Μια παλιά μου σχέση, μου έχει αφήσει χαραγμένο στο μυαλό ένα καταπληκτικό δείπνο με σούσι που τα είχε όλα και θα ήθελα κάποια στιγμή να επαναληφθεί. Μια άλλη, μια φανταστική βραδιά με φαγητό σε ένα καλό εστιατόριο και αμέσως μετά ποτό στο αγαπημένο μου barάκι. Στο τέλος αυτής της βραδιάς, κατάλαβα που βρίσκομαι και που πατάω σαν άνθρωπος. Όμως μια τρίτη, μου άφησε ανεκπλήρωτα όνειρα και μια ιστορία που είχα γράψει, αλλά δεν πρόλαβα να της την διαβάσω ποτέ.

Κάθε τι, σε αυτήν την πόρνη ζωή, σου αφήνει ένα μικρό η μεγάλο κατάλοιπο.

• Ενοχλητικός  βήχας. Μια στενάχωρη ανάμνηση.
• Έλλειψη γεύσης. Ανεκπλήρωτα θέλω.
• Πονοκεφάλους. Γαλήνιες αναμνήσεις.
  
• Πόνο στον λαιμό. Απωθημένα που σε ακολουθούν για μια ζωή.
• Ενόχληση στα κόκαλα όταν αλλάζει ο καιρός. Κατάθλιψη διαρκείας.

Το μυστικό είναι να ξέρεις να διαχειρίζεσαι αυτά που μένουν πίσω.
Το μυστικό είναι να τα κανείς δικά σου και να μην τα ξεχάσεις ποτέ.
Το μυστικό είναι να μαθαίνεις από αυτά και την επόμενη φορά να προσέχεις μην την ξαναπατήσεις.

Μέχρι να μην υπάρξει επόμενη φορά και το καράβι, να δέσει στο λιμάνι της επιλογής σου.

-Lcfr.
ΥΓ. Παρόλα αυτά, παρακαλώ η γεύση μου να επιτρέψει σύντομα. Ευχαριστώ.