Αρκετές φορές μου έχει τύχει, να περνάω μια αρκετά δύσκολη περίοδο της ζωής μου και να ψάχνω τον "σωστό" και ανώδυνο τρόπο να την αντιμετωπίσω.
Όταν λέω δύσκολη, εννοώ κουραστική, ψυχοφθόρα και πάνω από όλα άσχημη για τον εαυτό και την υγεία μου.
Παλιότερα, όταν δεν ήξερα να αντιμετωπίζω τέτοιες περιόδους, το μόνο που έκανα είναι να βουτάω στην μιζέρια και να χάνομαι στις σκέψεις μου, συνήθως μέχρι να πιάσω πάτο.
Πλέον, ξέρω να περιμένω.
Να περιμένω το "λευκό δευτερόλεπτο".
Το δευτερόλεπτο δηλαδή, που όταν περάσει, ξεκινάς και νιώθεις όμορφα και ανάλαφρα. Αυτό εκεί το δευτερόλεπτο που δεν σε σπρώχνει να κανείς το επόμενο βήμα στην ζωή, αλλά αυτό που σου κάνει είναι να σε σηκώνει στα πόδια σου.
Πείτε μου. Έχετε δει κανέναν να κάνει βήματα όταν είναι γκρεμισμένος στο πάτωμα;
Αυτό εκεί...
Το λευκό και αγαπημένο δευτερόλεπτο...
-Lcfr.
Όταν λέω δύσκολη, εννοώ κουραστική, ψυχοφθόρα και πάνω από όλα άσχημη για τον εαυτό και την υγεία μου.
Παλιότερα, όταν δεν ήξερα να αντιμετωπίζω τέτοιες περιόδους, το μόνο που έκανα είναι να βουτάω στην μιζέρια και να χάνομαι στις σκέψεις μου, συνήθως μέχρι να πιάσω πάτο.
Πλέον, ξέρω να περιμένω.
Να περιμένω το "λευκό δευτερόλεπτο".
Το δευτερόλεπτο δηλαδή, που όταν περάσει, ξεκινάς και νιώθεις όμορφα και ανάλαφρα. Αυτό εκεί το δευτερόλεπτο που δεν σε σπρώχνει να κανείς το επόμενο βήμα στην ζωή, αλλά αυτό που σου κάνει είναι να σε σηκώνει στα πόδια σου.
Πείτε μου. Έχετε δει κανέναν να κάνει βήματα όταν είναι γκρεμισμένος στο πάτωμα;
Αυτό εκεί...
Το λευκό και αγαπημένο δευτερόλεπτο...
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment