New Home

Εάν δεν κάνω λάθος, έχω ξαναγράψει πως αλλάζω σπίτι (για ακόμα μια φορά).

Το Σάββατο λοιπόν που μας έρχεται, θα περάσω το τελευταίο μου βράδυ στο παλιό σπίτι. Σπίτι το οποίο αν και πέρασα λίγο χρονικό διάστημα (κοντά 7 μήνες), μου προσέφερε έντονες στιγμές.
Η ιδιαιτερότητα όμως αυτού του σπιτιού, ήταν πως όταν σου έδινε κάτι, λίγο πιο μετά το έπαιρνε πίσω! Ζητώντας (φυσικά) και τα ρέστα από επάνω.

Σου προσφέρει, για παράδειγμα, μια καταπληκτική βραδιά?
Η επόμενη ημέρα, από το ξημέρωμά της κι ολας, θα είναι η χειρότερη της ζωής σου.

Μαθαίνεις κάτι που σε ενθουσιάζει;
Λίγες ώρες μετά, θα καταλάβεις πως δεν ήταν τίποτα άλλο από λογάκια του αέρα, ή (στην χειρότερη περίπτωση) ήταν ΨΕΜΑΤΑ.

Φεύγω από το σπίτι λοιπόν, με ένα ανεκπλήρωτο όνειρο ύπνου (δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους) και δεν σας κρύβω, πως θα προσπαθήσω να κρατήσω μόνο τα καλά που έγιναν και κάποια στιγμή, ίσως  ξεχάσω τα άσχημα. (τονίζω την λέξη ΙΣΩΣ)

Αντίο λοιπόν σπίτι...
Σε αφήνω για να πάω σε ένα καλύτερο και σίγουρα ποιοτικότερο.
Περάσαμε καλά δεν μπορώ να πω, αλλά εμένα ήρθε η στάση μου να κατέβω. Και θα σε αφήσω με κάτι τελευταίο για να έχεις να θυμάσαι:

Δεν σε ένιωσα ΠΟΤΕ δικό μου.
Δυστυχώς, αυτό ήταν το μεγαλύτερό σου πρόβλημα.
Πως δεν σε ένιωσα ΠΟΤΕ δικό μου.

Αντίο...

-Lcfr.