Ακολουθεί μια ερώτηση που ίσως κάποια στιγμή, όλοι εσείς που διαβάζεται το πειραγμένο μου μυαλό, να την αντιμετωπίσετε.
(Αν όχι, τότε δείτε το σαν μια πρόκληση ή έστω σαν τροφή για σκέψη)
"..εάν σου έλεγαν, να μετακομίσεις μόνιμα σε ένα άγνωστο σε εσένα μέρος και πηγαίνοντας εκεί να άλλαζες τα πάντα. Από την δουλειά, τα τηλέφωνα και τα email σου, μέχρι το όνομα και ό,τι θεωρούσες μέχρι σήμερα ζωή σου. Θα το έκανες;
Εάν η απάντησή σου είναι ναι, θα το έκανες εύκολα ή δύσκολα;"
Αν αυτό το ερώτημα μου χτυπούσε την πόρτα πριν δύο χρόνια, θα έλεγα κατηγορηματικά "όχι" μιας και θα υπερασπιζόμουν την ζωή που είχα χτίσει τότε. (εύκολα ή δύσκολα)
Φέτος στα μέσα του 2012, με όλα όσα έχει περάσει η καμπούρα μου, (τα οποία δυστυχώς δεν είναι και λίγα) νομίζω πως κάτι τέτοιο θα το σκεφτόμουν έντονα. Με ιντριγκάρει η ιδέα της ολικής εξαφάνισης αλλάζοντας ζωή, ταυτότητα, φίλους, γνωστούς, παρόν και παρελθόν, έχοντας ένα άγνωστο και σίγουρα διαφορετικό μέλλον.
Θεωρώ πως μία τέτοια πράξη, είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση που μπορεί κάποιος να θέσει στο εαυτό του.
Να αντικαταστήσεις μια και καλή, το βιβλίο στο οποίο γράφεις τα τελευταία τριάντα χρόνια, με ένα ολοκαίνουργιο.
Και πιστεύω πως εάν καταφέρεις να γράψεις την πρώτη παράγραφο, τότε είναι σίγουρο ότι θα μπορέσεις να γράψεις και τον επίλογο...
...τον επίλογο που πάντα ήθελες, καημένε μου παλιάτσο...
-Lcfr.
YΓ. Ο τίτλος του σημερινού άρθρου, δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ τυχαίος...
(Αν όχι, τότε δείτε το σαν μια πρόκληση ή έστω σαν τροφή για σκέψη)
"..εάν σου έλεγαν, να μετακομίσεις μόνιμα σε ένα άγνωστο σε εσένα μέρος και πηγαίνοντας εκεί να άλλαζες τα πάντα. Από την δουλειά, τα τηλέφωνα και τα email σου, μέχρι το όνομα και ό,τι θεωρούσες μέχρι σήμερα ζωή σου. Θα το έκανες;
Εάν η απάντησή σου είναι ναι, θα το έκανες εύκολα ή δύσκολα;"
Αν αυτό το ερώτημα μου χτυπούσε την πόρτα πριν δύο χρόνια, θα έλεγα κατηγορηματικά "όχι" μιας και θα υπερασπιζόμουν την ζωή που είχα χτίσει τότε. (εύκολα ή δύσκολα)
Φέτος στα μέσα του 2012, με όλα όσα έχει περάσει η καμπούρα μου, (τα οποία δυστυχώς δεν είναι και λίγα) νομίζω πως κάτι τέτοιο θα το σκεφτόμουν έντονα. Με ιντριγκάρει η ιδέα της ολικής εξαφάνισης αλλάζοντας ζωή, ταυτότητα, φίλους, γνωστούς, παρόν και παρελθόν, έχοντας ένα άγνωστο και σίγουρα διαφορετικό μέλλον.
Θεωρώ πως μία τέτοια πράξη, είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση που μπορεί κάποιος να θέσει στο εαυτό του.
Να αντικαταστήσεις μια και καλή, το βιβλίο στο οποίο γράφεις τα τελευταία τριάντα χρόνια, με ένα ολοκαίνουργιο.
Και πιστεύω πως εάν καταφέρεις να γράψεις την πρώτη παράγραφο, τότε είναι σίγουρο ότι θα μπορέσεις να γράψεις και τον επίλογο...
...τον επίλογο που πάντα ήθελες, καημένε μου παλιάτσο...
-Lcfr.
YΓ. Ο τίτλος του σημερινού άρθρου, δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ τυχαίος...
2 comments:
nai,eukola...ola sto mualo mas einai...ena akoma paixnidi..mia akoma proklisi opos eipes kai esu...
θεωρώ πολυ ουσιαστικά και με πολυ νόημα τα τελευταία σου άρθρα.
δεν ξέρω εαν η έμπνευση είναι η λύπη ή η χαρα...
αλλά μπορώ να σου πω πως μου αρέσουν πολυ!
Post a Comment