Προσοχή, ακολουθούν ερωτικές σκηνές.
Ευχαριστώ.
...fade in...
Μπαίνοντας στο σπίτι του, δεν περίμενε να αντικρύσει αυτήν την εικόνα. Η Αλίκη τον περίμενε ολόγυμνη στο σαλόνι και είχε φροντίσει να είναι ελάχιστα φωτισμένο από διάσπαρτα κεράκια στο πάτωμα και σε διάφορα έπιπλα.
Κοντοστάθηκε και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να βγάλει με μια ανάσα όλο τον αέρα που είχε μέσα στα πνευμονία του. Απορροφούσε την γυμνή σιλουέτα της, θέαμα που τον εντυπωσίαζε κάθε φορά που το αντίκριζε.
Την πλησίασε αργά κοιτάζοντάς την έντονα στα ματιά.
«Είσαι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω γνωρίσει στην ζωή μου.» ψέλλισε.
Δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή, πως αυτή η ατάκα είναι πλαστική και χιλιοειπωμένη. Δεν το σκέφτηκε καν, μιας και ήταν τα μοναδικά λόγια που μπορούσαν να αποτυπώσουν την έλξη που ένιωθε.
Την φίλησε απαλά στο στόμα και της χάιδεψε το πρόσωπο με τα ακροδάχτυλά του. Κατάλαβε πως την υπνώτιζε με το να την κοιτάζει βαθειά στα ματιά και να μην της μιλά για κάποια δευτερόλεπτα.
Η σιωπή έσπασε όταν η Αλίκη δεν άντεξε και είπε με τρεμάμενη αλλά έντονα ερωτική φωνή:
«Σε θέλω τόσο πολύ. Μην με ταλαιπωρείς σε παρακαλώ. δεν αντέχω.»
Τότε ο Αλέξανδρος της προσέφερε ένα σπάνιο φιλί. Όμοιό του δεν έχουν ανταλλάξει ποτέ! Σαν να το φίλαγε σαν φυλακτό, για τέτοιες ειδικές περιπτώσεις. Η διάρκειά του ήταν κοντά στα 5 λεπτά, χωρίς όμως καμία διακοπή και με τα χείλη και την ανάσα τους, να μην έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν.
Η πράξη του έρωτα είχε ήδη ξεκινήσει εγκεφαλικά από αυτό το φιλί και τα κορμιά είχαν έρθει πιο κοντά από κάθε άλλη φορά.
Ούτε που κατάλαβαν πότε τα ενοχλητικά ρούχα είχαν παραμεριστεί κάπου μακριά από τον καναπέ.
Ο Αλέξανδρος ήθελε να εξαφανιστεί μέσα της, την στιγμή που η Αλίκη καιγόταν να τον αισθανθεί στα έγκατα της ψυχής της και να μην τον αφήσει να βγει ποτέ!
Τα βλέμματα ήταν καρφωμένα.
Τα ιδρωμένα κορμιά ήταν ασφυκτικά κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο...
.και με μια απότομη αλλά παθιασμένη κίνηση τα δύο "Α" έγιναν ένα, με τον χρόνο να σταματά στο 22:22...
...fade out...
-Lcfr.
ΥΓ. Δεν σας κρύβω ότι πειραματίστηκα με αυτήν την σκηνή, μιας και δεν έχω συνηθίσει να γράφω με την απόχρωση του ροζ. Καλό/κακό αποτέλεσμα? Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Ελπίζω να σας άρεσε.
Ευχαριστώ.
...fade in...
Μπαίνοντας στο σπίτι του, δεν περίμενε να αντικρύσει αυτήν την εικόνα. Η Αλίκη τον περίμενε ολόγυμνη στο σαλόνι και είχε φροντίσει να είναι ελάχιστα φωτισμένο από διάσπαρτα κεράκια στο πάτωμα και σε διάφορα έπιπλα.
Κοντοστάθηκε και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να βγάλει με μια ανάσα όλο τον αέρα που είχε μέσα στα πνευμονία του. Απορροφούσε την γυμνή σιλουέτα της, θέαμα που τον εντυπωσίαζε κάθε φορά που το αντίκριζε.
Την πλησίασε αργά κοιτάζοντάς την έντονα στα ματιά.
«Είσαι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω γνωρίσει στην ζωή μου.» ψέλλισε.
Δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή, πως αυτή η ατάκα είναι πλαστική και χιλιοειπωμένη. Δεν το σκέφτηκε καν, μιας και ήταν τα μοναδικά λόγια που μπορούσαν να αποτυπώσουν την έλξη που ένιωθε.
Την φίλησε απαλά στο στόμα και της χάιδεψε το πρόσωπο με τα ακροδάχτυλά του. Κατάλαβε πως την υπνώτιζε με το να την κοιτάζει βαθειά στα ματιά και να μην της μιλά για κάποια δευτερόλεπτα.
Η σιωπή έσπασε όταν η Αλίκη δεν άντεξε και είπε με τρεμάμενη αλλά έντονα ερωτική φωνή:
«Σε θέλω τόσο πολύ. Μην με ταλαιπωρείς σε παρακαλώ. δεν αντέχω.»
Τότε ο Αλέξανδρος της προσέφερε ένα σπάνιο φιλί. Όμοιό του δεν έχουν ανταλλάξει ποτέ! Σαν να το φίλαγε σαν φυλακτό, για τέτοιες ειδικές περιπτώσεις. Η διάρκειά του ήταν κοντά στα 5 λεπτά, χωρίς όμως καμία διακοπή και με τα χείλη και την ανάσα τους, να μην έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν.
Η πράξη του έρωτα είχε ήδη ξεκινήσει εγκεφαλικά από αυτό το φιλί και τα κορμιά είχαν έρθει πιο κοντά από κάθε άλλη φορά.
Ούτε που κατάλαβαν πότε τα ενοχλητικά ρούχα είχαν παραμεριστεί κάπου μακριά από τον καναπέ.
Ο Αλέξανδρος ήθελε να εξαφανιστεί μέσα της, την στιγμή που η Αλίκη καιγόταν να τον αισθανθεί στα έγκατα της ψυχής της και να μην τον αφήσει να βγει ποτέ!
Τα βλέμματα ήταν καρφωμένα.
Τα ιδρωμένα κορμιά ήταν ασφυκτικά κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο...
.και με μια απότομη αλλά παθιασμένη κίνηση τα δύο "Α" έγιναν ένα, με τον χρόνο να σταματά στο 22:22...
...fade out...
-Lcfr.
ΥΓ. Δεν σας κρύβω ότι πειραματίστηκα με αυτήν την σκηνή, μιας και δεν έχω συνηθίσει να γράφω με την απόχρωση του ροζ. Καλό/κακό αποτέλεσμα? Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Ελπίζω να σας άρεσε.
1 comment:
Ωραίο :)
Post a Comment