Εδώ και κάποια χρόνια, σκέφτομαι να κάνω ένα τατουάζ.
Γενικά, είμαι ενάντια στα μόνιμα σημάδια πάνω στο κορμί, αλλά θεωρώ πως μερικές φορές οι εξαιρέσεις οφείλουν να υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον άχαρο και φασιστικό κανόνα.
Έχω βρει λοιπόν το σημείο στο οποίο θα ήθελα να το "χτυπήσω" και μπορώ να πω πως μου αρέσει ιδιαίτερα. Κάτω από τον καρπό του αριστερού χεριού, νομίζω πως είναι το ιδανικό σημείο για να κανείς ένα μικρό και διακριτικό σύμβολο, που σε έχει στιγματίσει.
(Ξέρω πολύ καλά πως αυτό το σημείο, είναι χιλιοφορεμένο από διάφορους ντεμέκ σελέμπριτι της τηλεόρασής που σας υπνωτίζει καθημερινά)
Μιλώντας για σύμβολα, μέχρι πρότινος σκεφτόμουν να κάνω ένα που το έχω δει στον ύπνο μου αρκετές και συνεχόμενες φορές, αλλά αυτή η ιδέα μου "έφυγε".
Πλέον και μετά από αρκετή σκέψη, καταστάλαξα στο τι θα κάνω τατουάζ.
Δυστυχώς δεν θα το μοιραστώ μαζί σας, μιας και αυτό είναι κάτι το πλέον προσωπικό.
Ας πούμε πάντως, πως είναι κάτι που βρίσκεται τόσο μόνιμα μέσα μου, όσο μόνιμο θα είναι το μελάνι που θα αγκαλιάσει το δέρμα...
...αυτά για σήμερα.
-Lcfr.
ΥΓ. Ξέρω πως για σήμερα είχα προγραμματίσει να ανεβάσω απόσπασμα από Isabella, αλλά είμαι υποχρεωμένος να το κάνω αύριο Τετάρτη. Ευχαριστώ για την κατανόηση.
Γενικά, είμαι ενάντια στα μόνιμα σημάδια πάνω στο κορμί, αλλά θεωρώ πως μερικές φορές οι εξαιρέσεις οφείλουν να υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον άχαρο και φασιστικό κανόνα.
Έχω βρει λοιπόν το σημείο στο οποίο θα ήθελα να το "χτυπήσω" και μπορώ να πω πως μου αρέσει ιδιαίτερα. Κάτω από τον καρπό του αριστερού χεριού, νομίζω πως είναι το ιδανικό σημείο για να κανείς ένα μικρό και διακριτικό σύμβολο, που σε έχει στιγματίσει.
(Ξέρω πολύ καλά πως αυτό το σημείο, είναι χιλιοφορεμένο από διάφορους ντεμέκ σελέμπριτι της τηλεόρασής που σας υπνωτίζει καθημερινά)
Μιλώντας για σύμβολα, μέχρι πρότινος σκεφτόμουν να κάνω ένα που το έχω δει στον ύπνο μου αρκετές και συνεχόμενες φορές, αλλά αυτή η ιδέα μου "έφυγε".
Πλέον και μετά από αρκετή σκέψη, καταστάλαξα στο τι θα κάνω τατουάζ.
Δυστυχώς δεν θα το μοιραστώ μαζί σας, μιας και αυτό είναι κάτι το πλέον προσωπικό.
Ας πούμε πάντως, πως είναι κάτι που βρίσκεται τόσο μόνιμα μέσα μου, όσο μόνιμο θα είναι το μελάνι που θα αγκαλιάσει το δέρμα...
...αυτά για σήμερα.
-Lcfr.
ΥΓ. Ξέρω πως για σήμερα είχα προγραμματίσει να ανεβάσω απόσπασμα από Isabella, αλλά είμαι υποχρεωμένος να το κάνω αύριο Τετάρτη. Ευχαριστώ για την κατανόηση.
No comments:
Post a Comment