Wednesday, June 27, 2012

That One Person

Αντικειμενικά λοιπόν, οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι τόσο σημαντικές αλλά ταυτόχρονα και τόσο περίπλοκες. Κάτι σαν τα μαθηματικά, στα οποία δεν ήμουν ΠΟΤΕ καλός. (Πόσο είπαμε κάνει 2+3?)

Τόσο περίπλοκες και γοητευτικά μυστήριες, που ότι και να κανείς, όσες ταμπέλες και να προσπαθείς να βάλεις στην προσπάθειά σου να ξεκαθαρίσεις μερικά πράγματα θα αποτύχεις παταγωδώς. Και φυσικά χωρίς να υπάρχει η επιλογή για δεύτερη προσπάθεια. Βλέπετε δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αμέσως επόμενο βήμα.

Και εκεί κρύβεται δειλά δειλά η γοητεία του πράγματος. 

Αυτό όμως που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι το εξής απλό: (που φαντάζομαι θα έχει τύχει και σε εσάς)
 
Γιατί όταν συναντάς τυχαία στον δρόμο έναν άνθρωπο που στο παρελθόν, σου έχει κάνει μεγάλο κακό αλλά ταυτόχρονα και μεγάλο καλό, ο παράγοντας συναίσθημα κάνει την επανεμφάνισή του σαν άλλος ζεν πρεμιέ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και δεν λέει να κατέβει από την σκηνή του μυαλού σου?
 
Γιατί λατρεμένοι μου αναγνώστες, αυτό το guest star να σε στοιχειώνει για αρκετές ώρες ή ημέρες, μέχρι να επανέλθεις στα προηγούμενα δεδομένα της ζωής σου;

Τελικά, ποιος είναι αυτός που θα μου απαντήσει, στο που βρίσκεται αυτό το ρημάδι το κουμπάκι "reset" στον εγκέφαλο που θα σε κάνει να έχεις μια γαιδουρινή στάση σε τέτοια πράγματα;

Παντοτινά ηλιοκαμένος, (και διαρκώς προβληματισμένος)

-Lcfr.

No comments: