ΔΔ

Η διακριτικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό του ανθρώπου, που εκτιμώ ιδιαίτερα. Δείχνει κύρος, χαρακτήρα και φυσικά παιδεία, που όπως μπορούμε να καταλάβουμε κοιτάζοντας λίγο γύρω μας, λείπει από την σημερινή καθημερινότητα.

Όμως τελικά ο διακριτικός άνθρωπος κερδίζει ή χάνει;

Από την μια, εάν είσαι διακριτικός, δεν μπλέκεις εύκολα σε δύσκολες καταστάσεις, έχεις τον έλεγχο των συναισθημάτων (σε όποιο πεδίο και να αναφερόμαστε) και ξέρεις τι και πως μπορείς να λειτουργήσεις. Με την βασική προϋπόθεση να σε αφήσουν να το κανείς. Να σου δώσουν δηλαδή το πράσινο φως.

Από την άλλη, φλερτάρεις έντονα με το να χάσεις ευκαιρίες που, εάν ήσουν πιο επιθετικός ή έστω λίγο πιο διεκδικητικός, θα τις είχες ή θα είχες μιαν ελπίδα να τις αποκτήσεις. Εκεί κοντά παραμονεύει νωχελικά ο χαρακτηρισμός του αδιάφορου, που εάν τον έχεις πάνω σου, τότε την πάτησες. Ο δρόμος της επιστροφής από κάτι τέτοιο, είναι δύσκολος ανώμαλος και ανηφορικός.

Για να πω την προσωπική μου αλήθεια, έχω μεγαλώσει με την διακριτικότητα στην ζωή μου. Άλλωστε ο τίτλος Δ.Δ. που με χαρακτηρίζει, (Διακριτικός Δαίμων) δεν είναι τυχαίος. Απλά θεωρώ πως ο άλλος πρέπει να έχει "αέρα" για να σκεφτεί και να δείξει τι ΑΚΡΙΒΩΣ ζητάει, ή τι μπορεί να ζητήσει την παρούσα στιγμή.

Όμως δεν κρύβω πως αυτό που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό από εχθές το βράδυ, είναι το εξής:

"Καμία πόλη δεν κατακτήθηκε χωρίς επίθεση"

Δ.Δ. Signing off.