Learning To Walk Again.

Τα νεογέννητα παιδιά, όταν ξεκινούν την ζωή τους, έχουν τόσα πολλά να μάθουν, που φαντάζει εξωπραγματικά μεγάλο κατόρθωμα. Όμως τα καταφέρνουν με την βοήθεια της σωστής οικογένειας. Αυτή, όπως ξέρετε, είναι "υποχρεωμένη" να δείξει τα βήματα αυτού του χαριτωμένου βαλς, χωρίς δυσανασχέτηση, χωρίς μα-μου και φυσικά χωρίς να περιμένει ποτέ και κανένα αντάλλαγμα.

Τι γίνεται όμως όταν όλες αυτές οι διαδικασίες είναι προ των πυλών, για έναν ενήλικα;

Εάν αγαπημένε μου αναγνώστη, έχεις βρεθεί σε αυτήν την θέση, τότε το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι να μην περιμένεις ΚΑΝΕΝΑΝ για να σου δείξει τα σωστά βήματα!

ΚΑΝΕΝΑΝ.

Αλήθεια.

Εάν για οποιονδήποτε λόγο, ΞΑΝΑ ξεκινάς από το μηδέν, τότε καλό θα είναι να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να ρωτήσεις την απλή ερώτηση που ακολουθεί:

Where do I begin?

Να είσαι σίγουρος ότι αφού στέκεσαι στα πόδια σου και ξημερώνεις τις ημέρες σου με υγεία, τότε θα την βρεις την απάντησή σου. Και να δεις ότι θα γίνει άμεσα και αποτελεσματικά. Ίσως η σπίθα να δοθεί από κάποιον εξωτερικό παράγοντα (άτομο ή κατάσταση) αλλά η ολοκλήρωση της όλης αυτής διεργασίας, να είσαι σίγουρος ότι θα γίνει από εσένα. ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

Πολύ πιο σύντομα από ότι περίμενες.

Οι απαντήσεις τις περισσότερες φορές κρύβονται μπροστά στα μάτια μας. Το κόλπο είναι να ξέρεις που ΑΚΡΙΒΩΣ να κοιτάξεις, για να δεις αυτό που ΑΚΡΙΒΩΣ χρειάζεσαι για το μικρό, αλλά σημαντικότατο πρώτο βήμα του νεογέννητου.

Πρόσεξε όμως μην κοιτάξεις στο σημείο που κοίταξες την προηγούμενη φορά που ξεκινούσες από το μηδέν. Προφανώς ότι είδες εκεί, ήταν λάθος μιας και όλο αυτό το reboot το ξαναζείς.

Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού.

-Lcfr.