Επειδή λοιπόν, πολλά έχουν ακουστεί για το πρόσωπό μου, (πως είμαι αντί-χριστος, διάολος και κολλητός του Δημητροκάλη) πρέπει να ξεκαθαρίσω το εξής απλό για να έχουμε ήρεμη πορεία από εδώ και πέρα...Είμαι αυτός που είμαι. Είμαι ότι μπορείτε να καταλάβετε μέσα από τις γραμμές που καθημερινά γράφω. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο και (να είστε σίγουροι) πως δεν προσπαθώ να περάσω, ούτε για ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ, κάτι που ΔΕΝ είμαι.
Η ματαιοδοξία είναι ένα χαρακτηριστικό που, πραγματικά, σιχαίνομαι.
Σκέφτομαι αυτά που σκέφτομαι, γράφω αυτά που σκέφτομαι και δεν βάζω σε κανέναν από όλους εσάς, ένα όπλο στο μέτωπο για να συντονίσει τις σκέψεις και τα βήματά του, με τα δικά μου.
Έχω περάσει από πολλών μορφών κολάσεις συναισθηματικού και όχι μόνο, τομέα. Οποίος θέλει, μπορεί πολύ απλά να προσπαθήσει να με γνωρίσει (λιγάκι δύσκολο για να πω την αλήθεια μου). Στα ταξίδια από και προς, την εκάστοτε προσωπική μου κόλαση, επειδή είμαι καλός και νομοταγής άνθρωπος, έκοβα κανονικό εισιτήριο. Έχω κρατήσει όλα τα αποκόμματα, μαζί με τις αναμνήσεις και τα σημάδια που μου άφησαν.
Δεν τα καίω, μιας και αυτά μου θυμίζουν πως ήμουν, τι πέρασα και φυσικά πως κατέληξα να είμαι σήμερα.
Τέτοιου είδους ταξίδια, σε μεγαλώνουν. Σε κάνουν, σοφότερο για να αντιμετωπίσεις το επόμενο, που δυστυχώς, δεν ξέρεις τι φουρτούνα θα σου κρύβει...
Όλα αυτά, μέχρι το πλοίο σου να βρει μόνιμο λιμάνι.
Όλα αυτά μέχρι να μην χρειάζεται να κόβεις εισιτήριο μόνο για έναν...
Με τόσα ταξίδια στην κόλαση λοιπόν, εύκολα μπορείς να με πεις...
...Lcfr.
Proud of it.
Non Serviam.
No comments:
Post a Comment