Chocolate Memory

Οι αναμνήσεις, φίλοι μου, έχουν την ίδια ιδιότητα που έχει και η σοκολάτα στην ζωή μας.

Read On...

Η απόλαυση της σοκολάτας λοιπόν, ξεκινά από την στιγμή που θα την σκεφτείς, συνεχίζει όταν την αντικρίσεις και κορυφώνεται όταν την εξαφανίσεις στο στόμα σου. Φυσικά ακολουθούν, οι τύψεις μιας και όπως είμαι σίγουρος ξέρετε καλά, τα πιο εξτατικά τρόφιμα έχουν και τις περισσότερες θερμίδες... Μετά τις τύψεις, έρχεται η στεναχώρια της στέρησης, μιας και θέλεις κι άλλο (στον υπερθετικό βαθμό)


Η απόλαυση της ανάμνησης, είναι μια από τα ίδια. Ξεκινά όταν κάτι σου την φέρει στο μυαλό, συνεχίζει όταν την απορροφήσεις για τα καλά και κορυφώνεται όταν σκεφτείς τα "γύρω-γύρω" σκηνικά που την περικλείουν. ΦΥΣΙΚΑ, ακολουθούν οι τύψεις για το βλαμμένο χαμόγελο που είχες, την στιγμή που το μυαλό σου την "κατανάλωνε" και αμέσως μετά ακολουθεί η στεναχώρια για τις λάθος κινήσεις που έκανες ή έκανε ο απέναντι. Καταλαβαίνεις πως, δυστυχώς (η ευτυχώς) ανήκει στην κατηγορία της ανάμνησης και όχι της καθημερινότητας.

Αν και η σοκολάτα έχει βγει από την ζωή μου για τα καλά, είμαι της άποψης πως λίγα κομμάτια ανάμνησης, ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ, μπορούν να σε κάνουν να δεις τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά.

Όχι για να αναθεωρήσεις τις τότε κινήσεις σου και να κανείς πισωγυρίσματα. Προς θεού, δεν εννοώ κάτι τέτοιο. Σε βοηθάει να αποφύγεις την επανάληψη λαθών που έκανες παλιότερα, με τους ανθρώπους που σε περικλείουν τώρα και από ότι φαίνεται (κράτα μικρό καλάθι) αξίζουν την καλύτερη συμπεριφορά που μπορείς να προσφέρεις.

Το μέλλον στο μέλλον και το παρελθόν στο παρελθόν. Εκεί, δηλαδή, που του αξίζει.

Παν μέτρον άριστον όμως, για να μην βάλω τις φωνές και έχουμε άλλα...

-Lcfr.
P.S. Και τι δεν θα έδινα για μια Snickers... (HINT-HINT! ;))