Επειδή αυτές τις ημέρες έχασα έναν αρκετά κοντινό μου άνθρωπο, είπα να γράψω μερικές σκέψεις αμέσως μετά την χθεσινή κηδεία.
Την ώρα που μαθαίνεις για τον θάνατο κάποιου που ήσουν κοντά, σε αγκαλιάζει η πρώτη κρυάδα. Η ιδέα ότι δεν θα του ξαναμιλήσεις, δεν θα τον ξαναδείς, σιγά-σιγά, σε τρώει χωρίς ίχνος ελέους.
Αμέσως μετά, αρχίζεις και το συνειδητοποιείς. Ξεκινάς να κοιτάς τον θάνατο κατάματα, ξέροντας πολύ καλά πως, ό,τι και να κάνεις δεν θα τον νικήσεις.
Την στιγμή όμως που αντικρίζεις τον άνθρωπο αυτόν μέσα στο φέρετρο, ενώ λίγες ημέρες πριν τον είχες απέναντί σου και του μιλούσες, ΕΚΕΙΝΗ ακριβώς την στιγμή, η πραγματικότητα κρατάει ένα μεγάλο ρόπαλο και σε χτυπάει στο πρόσωπο ανελέητα.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή, το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο, είναι να ξεστομίσεις το...
...αντίο.
-Lcfr.
Την ώρα που μαθαίνεις για τον θάνατο κάποιου που ήσουν κοντά, σε αγκαλιάζει η πρώτη κρυάδα. Η ιδέα ότι δεν θα του ξαναμιλήσεις, δεν θα τον ξαναδείς, σιγά-σιγά, σε τρώει χωρίς ίχνος ελέους.
Αμέσως μετά, αρχίζεις και το συνειδητοποιείς. Ξεκινάς να κοιτάς τον θάνατο κατάματα, ξέροντας πολύ καλά πως, ό,τι και να κάνεις δεν θα τον νικήσεις.
Την στιγμή όμως που αντικρίζεις τον άνθρωπο αυτόν μέσα στο φέρετρο, ενώ λίγες ημέρες πριν τον είχες απέναντί σου και του μιλούσες, ΕΚΕΙΝΗ ακριβώς την στιγμή, η πραγματικότητα κρατάει ένα μεγάλο ρόπαλο και σε χτυπάει στο πρόσωπο ανελέητα.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή, το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο, είναι να ξεστομίσεις το...
...αντίο.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment