Isabella

Μετά το χθεσινό άρθρο-έπος και τις ιδιαίτερα καλές κριτικές που έλαβα (σας ευχαριστώ για αυτό) σήμερα θα αρκεστώ σε μερικές γραμμές που έγραψα την Κυριακή και είναι βγαλμένες από μια σκηνή του Isabella...

Όπως πάντα, ελπίζω να σας αρέσει.

...Fade In...

Πηγαίνοντας προς το σπίτι, το μάτι της έπεσε πάνω σε ένα παγκάκι της πλατείας που ήταν χαραγμένο με κάτι λέξεις. Πλησίασε, χάνοντας την μάχη με την περιέργειά της και τις διάβασε.

Αυτός που τις έχει σκαλίσει, υπόγραφε με το όνομα: "Lcfr"

"...και ας φαντάζει βουνό,
Η ζωή οφείλει να συνεχιστεί...
Κι ας ξέρεις πως το εχθές έχει φύγει για ΠΑΝΤΑ, χωρίς καμία πρόθεση επιστροφής, αλλά εσύ το θες όσο τίποτα άλλο,
Η ζωή οφείλει να συνεχίσει...
Εάν νιώθεις πως το τέλος σε έχει ακουμπήσει στον ώμο,
Η ζωή οφείλει να συνεχιστεί...

Κι ας είχες παραπάνω ατυχίες από αυτές που αντέχεις,
Η ζωή οφείλει να συνεχιστεί...

Ο ήλιος ανατέλλει, κρατώντας καθημερινά μιαν υπόσχεση...
ΓΙΑ ΑΥΤΟ, η ζωή ΟΦΕΙΛΕΙ να συνεχιστεί...

Lcfr, 27/09/2011"

"...Τι περίεργος άνθρωπος αυτός ο Lcfr." Σκέφτηκε.
"Μα να χαλάσει το παγκάκι για να γράψει τα απωθημένα του? Δεν ξεκινάει ένα blog λέω εγώ..."

Συνέχισε τον δρόμο της ψιθυρίζοντας: "Ώστε η ζωή ΟΦΕΙΛΕΙ να συνεχιστεί ε?"

Τελικά, ο δαίμονας "Lcfr" από το παγκάκι, είχε μπει για τα καλά στο μυαλό της κι ας μην τον ξέρει προσωπικά...

...Fade Out...

Από εμένα, για εσάς...
Ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Σας εκτιμώ όλους.

-Lcfr.
ΥΓ. Η ημερομηνία που ο Lcfr του Isabella χάραξε το παγκάκι, φυσικά και δεν είναι τυχαία...